ตอนที่ 151 ใครทำให้ฉันเหนนื่อยขนาดนี้ 2

ต๭นที่ 151 ใครทำให้ฉันเหนนื่อยขนาดนี้ 2 เธอเหมือนกับเห็นสัตว์ประหลาดยังไงยังงั้น ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไล่เขาออกไปจากหัวไม่ได้เลย ตั้งแต่ที่ธัชชัยหาคนมาหลอกวรพลได้แล้ว วรพลก็เงียบลงไปเยอะเลย เพราะว่าคนเลียนเสียงได้แต่พูดเรื่องที่ธัชชัยบอกให้พูด แล้วเรื่องที่ธัชชัยบอกให้พูก ก็เอามาจากสิ่งที่พี่ชายเขาชอบนั่นแหละ ทุกวันเขาเหมือนกับฟองในโถน้ำผึ้ง ทั้งวันเอาแต่จำว่าต้องโทรหากนิษฐา ถ้าเกิดต้องเจอหน้ากัน วรพลคงจะรู้สึกไม่มั่นใจกับรูปลักษณ์ของเขา แต่ตอนนี้เขาคุยกันทางโทรศัพท์ มองไม่เห็นหน้ากัน เขาก็ไม่จำเป็นต้องหลบๆซ่อนๆ สามารถจีบกันได้อย่างสบายใจ แน่นอนว่า เขายังไม่รู้ว่าคนที่กำลังคุยกับเขาอยู่คือกนิษฐาคนที่เขารักและคิดถึง แต่กลับเป็นนักเลียนเสียงมืออาชีพ จากคำแนะนำของธัชชัย ทำให้ทั้งเสียงและวิธีการพูดของเธอเหมือนกับกนิษฐาราวกับแกะ ตอนไหนที่ต้องเสียงแข็งก็ต้องแข็ง น้ำเสียงของทั้งสองคนเหมือนกันจนแยกแทบไม่ออก ดังนั้นธัชชัยเลยพอมีเวลาเข้าไปจัดการงานที่บริษัทโฮสติ้ง โครงการที่ต้องลงทุนที่มีความเสี่ยงก็ต้องหยุดไว้ก่อน เพราะว่าเขาไม่มีเวลาไปควบคุมสังเกต หยุดไว้ก่อนแบบนี้น่าจะดีกว่า หาคู่ค้าทำธุรกิจที่ค่อนข้างมั่นคงก่อนดีกว่า ไม่งั้นเงินที่สะสมไว้มาหลายปี แล้วอีกอย่างรากฐานของบริษัทโฮสติ้งก็ค่อนข้างมั่นคง ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นง่ายๆหรอก แต่ไม่เหมือนกับบริษัทบีเค-เทโร “ท่านประธานครับ จากผลการวิจัยและข้อมูลที่พวกเราได้เก็บรวบรวมมาหลายปี พิสูจน์ได้แล้วว่ามีคนพยายามที่จะปั่นป่วนตลาดหุ้นของบริษัทเรา เขากว้านซื้อหุ้นของบริษัทไปจำนวนมาก เพื่อจงใจจะปั่นให้ราคาสูง เพื่อสร้างภาพว่าบริษัทกำลังเฟื่องฟู แล้วรอเวลาที่เหมาะสม ก็ปล่อยทิ้งจำนวนมาก ชวดเงินของคนอื่นไป ราคาหุ้นกับชื่อเสียงของบริษัทเราก็เลยตกลงฮวบฮาบ! คนที่กำลังยืนรายงานธัชชัยอยู่นั้น ก็คือคุณแพรวที่ฉลาดและมีความสามารถมากมาย เธอคือคนที่ธัชชัยตั้งใจจ้างมาเพื่อเป็นหูเป็นตาให้กับบริษัทบีเค-เทโรโดยเฉพาะ จะมีอะไรสำคัญไปกว่าการควบคุมการเงินของบริษัทอีกล่ะ? ธัชชัยไม่มีวันยอมปล่อยบริษัทให้ไปตกอยู่ในมือของคนชั่วอย่างลุงมนายุเด็ดขาด! “เก่งขนาดนี้เลยเหรอ? คนที่สามารถทำขนาดนี้ได้ ต้องมีคนมีอำนาจหนุนหลังอยู่แน่ๆ น่าจะเป็นปลาใหญ่ซะด้วย” เมื่อแพรวได้ยินดังนั้น ก็เลิกคิ้วพลางถามว่า “ความหมายของคุณก็คือ คนที่อยู่เบื้องหลังน่าจะเกี่ยวข้องกับกนิษฐา? หรือว่าพวกเขามีเป้าหมายอื่นอีก?” “ครั้งนี้ เขาคงไม่อยากได้แค่ชีวิตของฉันหรอก แต่อยากได้เงินของฉันด้วย!” ใบหน้าของธัชชัยตอนนี้ดูเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง ทั้งตัวดูเหมือนจะกลายร่างเป็นปีศาจ ช่างน่ากลัวเสียจริงๆ “ถ้าเกิดว่าเป็นเขาจริงๆ งั้นพวกเราควรใช้กนิษฐามาเป็นเหยื่อล่อปลาใหญ่ตัวนี้ดีไหมคะ?” แพรวคิดอยู่ครู่นึงแล้วจึงพูดออกมา “แต่ว่า ฉันกลับรู้สึกว่าปลาใหญ่ตัวนั้นรู้อยู่แล้วว่าตอนนี้กนิษฐาอยู่ในกำมือเรา แต่เขาก็ไม่ได้สนใจแม้แต่นิดเดียว กลับหันมาเล่นงานบริษัทบีเค-เทโรอย่างเดียว หรือเขาต้องการจัดการกับทุกคนในครอบครัวศรีทอง?” ธัชชัยพูดไป พลางกวาดสายตาไปมองที่ผู้ชายที่ยืนนิ่งราวกับรูปปั้นที่ยืนอยู่ด้านข้าง ในสายตาของบุรี เขาคือคนทื่อที่มีวันทะนุถนอมใคร กรดล ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์และความรู้สึกใดๆ แถมในใจเขายังไม่แยแสมากกว่าอีก ในสายตาของเขา โลกใบนี้มีมนุษย์อยู่สองประเภทเท่านั้น คนเป็น กับคนตาย แม้แต่ผู้ชายหรือผู้หญิง เขาก็ไม่สนใจความแตกต่าง ธัชชัยไม่เคยใช้งานกรดลมาก่อน เพราะว่าบุคลิกของเขาดูไม่แยแสมากเกินไป ไม่ชอบเล่นอะไรกับใครทั้งนั้น ธัชชัยสามารถไปขี่รถรับลมกับบุรี ไปจีบผู้หญิง ไปกินไปดื่มกับเขาได้ แต่ว่ากับกรดลไม่ได้ เขาไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ได้แต่นั่งทื่ออยู่แบบนี้ ดูไร้อารมณ์ความรู้สึกขั้นสูงสุด เพราะฉะนั้นปกติธัชชัยจะไม่พาเขาไปด้วย ปกติจะให้เขาทำแต่งานที่เป็นทางการเท่านั้น สำหรับธัชชัยแล้ว เขายังไม่ค่อยรู้จักกรดลดีเท่าไหร่นัก ตอนที่เขาไปพากรดลมาจากไชน่าทาวน์ที่อเมริกา ตอนนั้นกรดลอยู่ในสภาพใกล้ตาย ทั้งตัวมีแต่แผลโดนแทง โดนยิง เลือดสีแดงสดไหลซึมทั่วร่างกายของเขา ธัชชัยก็เลยให้คนรักษาเขาไว้ สุดท้ายชะตาชีวิตเขาก็มั่นคงมาก มีคนช่วยดึงกลับมาจากความตายอีกครั้ง ตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็อยู่ข้างกายของธัชชัยมาโดนตลอด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาเป็นคนจงรักภักดีมาก เรื่องนี้ธัชชัยรู้ดี กรดลคนนี้ควรไปเกิดเป็นรูปปั้นจริงๆ ตั้งแต่ตอนที่ธัชชัยเขาออฟฟิสมาชั่วโมงกว่าๆ เขาไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่พูดอะไรด้วย ถ้าไม่สังเกตดีๆ คงมีคนคิดว่าเขาเป็นรูปปั้นจริงๆแน่ๆ เขายืนตรงมาก เหมือนคนที่เคยได้รับการฝึกในค่ายทหารมา แต่ว่าร่างกายเขากลับไม่ได้ดูแข็งแรงกำยำอะไรขนาดนั้น ค่อนข้างจะผอมมากกว่า สองมือแนบข้างลำตัว ยืนอยู่เงียบๆแบบนั้นไม่ขยับไปไหน “กรดล นายไปคอยดูแลพี่ชายฉันเถอะ” ถ้าจะให้พูดก็คือ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ธัชชัยจะไม่เรียกใช้กรดลเลย เขาเป็นคนน่าเบื่อ คนที่โดนเค้าดูแลก็คงเหมือนไร้อิสระภาพ และอีกอย่างคนที่กำลังจะโดนเฝ้าคือพี่ชายเขา แน่นอนว่าพี่ชายเขาต้องไม่พอใจอยู่แล้ว แต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ค่อนข้างอันตราย จะไม่ให้เขาเฝ้าก็ไม่ได้แล้ว “นายต้องจำไว้นะว่า อย่าไปทำอะไรที่รบกวนพี่ชายฉันเด็ดขาด ทั้งการกระทำและอิสระภาพ และห้ามนั่งจ้องเขาทั้งวัน เฝ้าเขาอยู่ข้างนอก ไม่ให้คนแปลกหน้าเข้าห้องเขาได้ก็พอแล้ว” ธัชชัยกำชับอีกครั้งนึง กรดลพยักหน้าเบาๆ เขาเหมือนกับคนพูดภาษาจีนไม่ได้ แต่ฟังออกว่าธัชชัยพูดอะไร