ตอนที่ 153 ฟางเส้นสุดท้าย 2

ต๭นที่ 153 ฟางเส้นสุดท้าย 2 เป็นเวลานาน ในที่สุดวรพลก็ได้พูดสิ่งที่น่าเศร้าออกมาอย่างยากลำบาก “ถ้าเกิดว่าการไปจากฉัน ทำให้เธอมีความสุข ถ้ายังงั้นฉันก็คง….ปล่อยเธอไป…..” “พี่พูดจาไร้สาระอะไรออกมา?! ลูกผู้ชายไม่ควรจะยอมแพ้อะไรง่ายๆ แล้วอีกอย่าง พี่ก็เป็นคนที่รักกนิษฐามากที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ? ปล่อยเธอไปอะไรกัน? บนโลกใบนี้ ไม่มีใครรักเธอมากเท่าพี่แล้ว ถ้าพี่ไม่อยากให้เธอทุกข์ใจ ก็รีบรักษาตัวให้หาย อย่าให้ใครมาตัดหน้าชิงใจเธอไปได้ก่อน!” ธัชชัยเกลียดการที่พี่ชายของเขาคบกับผู้หญิงใจดำอำมหิตอย่างกนิษฐามาก แต่ก็ไม่มีทางเลือก เขารู้ว่าถ้าไม่มีกนิษฐา พี่ชายเขาก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว เธอคือสิ่งยึดเหนี่ยวเดียวของเขา ดังนั้นถึงแม้ว่าธัชชัยจะไม่อยากยอมรับขนาดไหน เขาก็ได้แต่ให้กำลังใจพี่ชายตัวเองเท่านั้น ตอนนี้วรพลได้จมลงไปในก้นบึ้งแล้ว กนิษฐาคือฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายของเขา ถ้าเปลี่ยนเป็นของสิ่งอื่น เขาก็ไม่มีทางยอมรับมัน ยิ่งเขาพยามดิ้นรนมากเท่าไหร่ ยิ่งจมลึกลงไปมากเท่านั้น สิ่งเดียวที่ธัชชัยกังวลก็คือวันนึงกนิษฐาจะเป็นคนตัดฟางเส้นนั้น ถ้าเป็นแบบนั้นพี่ชายของเขาคงหมดหนทางที่จะมีชีวิตต่อ เพราะฉะนั้นตอนนี้สิ่งที่ทำได้ก็คือช่วยดึงวรพลออกมาจากก้นบึ้งนั้น แล้วค่อยหาทางเพิ่มความแข็งแกร่งทนทานให้กับฟางเส้นสุดท้ายอย่างกนิษฐา ธัชชัยพยายามปลอบใจวรพลเพื่อให้กำลังใจเขา แต่พอยิ่งคิดเรื่องนี้แล้ว ความมั่นใจที่พึ่งกลับมาก็เริ่มจากหายไปอีกครั้ง “รูปลักษณ์ที่เหมือนผีของฉันตอนนี้ กนิษฐายังจะอยากอยู่กับฉันเหรอ? ฉันกลัวว่าจะทำให้เธอกลัวจนหนีไปน่ะสิ” วรพลพูดอย่างเสียใจในโชคชะตา “พี่ พูดเรื่องนี้อีกแล้วนะ! เคยพูดหลายรอบแล้วนิว่าอย่าพูดแบบนี้อีก หมดกำลังใจจริงๆ พี่จะยอมปล่อยผู้หญิงที่พี่รักที่สุดไปสู้อ้อมอกของคนอื่นงั้นเหรอ? ไม่มีใครทำดีกับเธอเท่าพี่อีกแล้ว พี่ต้องเชื่อผมนะ! ถ้าพี่อยากจะมอบเธอให้ผู้ชายคนอื่น สู้ให้ผมส่งเธอไปRichbabyยังจะดีกว่า ดูจากรูปร่างหน้าตาของเธอแล้วเนี่ย ต้องได้เป็นตัวท็อปแน่ๆ ถึงตอนนั้นแล้วยังจะอยากได้ผู้ชายที่ไหนอยู่อีกล่ะ?” ถ้าใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผล ธัชชัยก็ต้องใช้ไม้แข็ง ใช้วิธีการกระตุ้นเขาแบบนี้ จะทำให้วรพลรู้สึกอยากจะปกป้องกนิษฐา และอยากจะมีชีวิตต่อ “แกกล้าเหรอ!” ในที่สุดวรพลก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบแล้ว “ถ้าผมกล้าแล้วจะยังไง ถึงตอนนี้ผมจะส่งเธอไปเดี๋ยวนี้ พี่ก็ห้ามผมไม่ได้อยู่ดี ต้องให้ร่างกายตัวเองแข็งแรงก่อนถึงจะปกป้องคนที่อยากปกป้องได้ จำคำนี้ของผมไว้นะ พี่ใหญ่” ธัชชัยหรี่ตาและพูดอย่างใจเย็น ธัชชัยที่พึ่งเดินออกมาจากโรงพยาบาลใจไม่ค่อยดีนัก เพราะว่าหลังจากที่วันนี้ได้คุยกัน เขาก็ได้รู้ว่ากนิษฐาสำคัญแค่ไหนต่อพี่ชายของเขา มากกว่าที่เขาคิดไว้มาก เพราะพี่ชายเขาคิดว่าเธอสำคัญ เท่าชีวิตของตัวเอง ถ้าให้เขาลบกนิษฐาออกไป ก็เท่ากับว่าบอกให้เขาฆ่าตัวตาย ถ้าแบบนี้สุดท้ายก็ล้มเหลวน่ะสิ? ธัชชัยไม่อยากเสี่ยงอีกแล้ว เพราะว่าเหตุการณ์ครั้งที่แล้ว เขาเกือบเสียงญาติสนิทคนเดียวบนโลกนี้ของเขาไป สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือ จะไปหาผู้หญิงที่เหมือนกับกนิษฐามากๆมาให้พี่ชายเขาได้ยังไง ลำพังแค่คุยโทรศัพท์อย่างเดียวคงปิดพี่ชายเขาไม่ได้อีกนานแล้ว ตอนนี้เขาอยากจะเจอผู้หญิงคนนั้นใจจะขาดแล้ว การแค่หาคนที่เสียงเหมือนน่ะมันง่าย แต่เปลี่ยนเป็นคนละคนน่ะมันยาก แต่ว่าเธอพึ่งโดนจับขังไว้ ยังไงก็ไม่มีวันยอมร่วมมือกับเขาเพื่อไปหาวรพลให้ยอมรับการรักษาแน่นอน วิธีเดียวที่จะทำให้เธอยอมก็คงจะต้องใช้วิธี “ใช้ไม้อ่อน” เพื่อให้เธอยอมร่วมมือแกล้งหลอกตามแผนการ แต่ว่ายังไงธัชชัยก็ไม่อยากใช้วิธีนี้ ฉะนั้นหาวิธีอื่นน่าจะดีกว่า พักนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น วัจสาที่เคยอมโอนอ่อนผ่อนตามก็กลับมาแข็งกร้าว เธอย้ายไปอยู่ที่มหาลัย โทรไปหาก็ไม่รับสาย ไปหาเธอตอนกลางวันเพราะอยากกินข้าวด้วย ก็หลบอยู่ในหอพักกินมาม่า ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไปกันแน่? ดูเหมือนว่า น่าจะเป็นเพราะพักนี้เขาไม่ค่อยได้จัดการสั่งสอนเธอเท่าไหร่ คลาสภาษาอังกฤษระดับหกในที่สุดก็สอบเสร็จแล้ว วัจสาเหนื่อยจนเหมือนสุนัข นอนแผ่อยู่บนเตียงรอคนมาให้อาหาร ไม่อยากจะขยับเลยแม้แต่นิดเดียว แวววัยที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วกำลังร่าเริง เธอรีบเรียกให้วัจสาไปกินข้าวอย่างตื่นเต้น “วัจสา รีบตื่นได้แล้ว พวกเราจะไปกินข้าวที่โรงอาหารกันแล้วนะ!” ที่แวววัยตื่นเต้นขนาดนี้ เพราะว่าเวลาอาหารกลางวันทุกวันจะได้เจอธัชชัย แล้วก็ได้กินข้าวพร้อมเขาอีก ผู้หญิงหลายคนต่างพากันอิจฉาโอกาสดีๆแบบนี้นะ! เมื่อคืนตอนที่วัจสาหลบกินมาม่าอยู่ในหอนั้น เธอก็เลยได้กินข้าวกับธัชชัยสองคนในโรงอาหาร โรแมนติกมากๆเลย! แวววัยรู้ว่าคนที่ธัชชัยอยากเจอคือวัจสา ไม่ใช่คนอื่นไกล แต่ว่าการที่โดนสายตาองทุกคนจับจ้อง มันทำให้เธอปลื้มปริ่มจริงๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าแต่ไหนแต่ไรมาแวววัยรู้สึกขาดตกบกพร่องบางอย่างมาตลอด เพราะฉะนั้นการที่เธอได้รับการต้อนรับระดับห้าดาวแบบนั้น ทำให้เธอรู้สึกอย่างกับตัวเองเป็นซุปเปอร์สตาร์ และยิ่งไปกว่านั้นคือสายตาอิจฉาจากผู้หญิงรอบๆข้าง! แต่ว่านอกจากวัจสาจะไม่อยากเห็นหน้าธัชชัยแล้ว ยังมีอีกเหตุผลนึง ก็คือตอนนี้เธอขี้เกียจจนไม่อยากจะทำอะไร ไม่อยากจะออกไปข้างนอก ถ้าเกิดไม่ใช่การสอบล่ะก็ เช้านี้เธอก็คงไม่ไปหรอก “เธอไปเถอะ ฉันไม่อยากกิน ไม่อยากขยับ แล้วก็ไม่ต้องห่อกลับมาให้ฉันด้วย เสียของ” วัจสาออกคำสั่งอย่างคนไม่มีเรี่ยวไม่มีแรง แต่ว่าแวววัยกลับทำเหมือนไม่ได้ยินประโยคสุดท้าย “ไม่เป็นไร งั้นฉันไปก่อน แล้วเดี๋ยวฉันซื้อกลับมาให้!” วันนี้เธอลงทุนแต่งหน้าแต่งตัวจัดเต็ม กระโดดโลดเต้นลงบันไดมาด้วยความร่าเริง ถึงแม้ว่าเธอกับธัชชัยจะไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ว่าการที่โดนคนอื่นเข้าใจผิดว่าพวกเขาคบกัน ก็เป็นความสุขอย่างนึงแล้ว