ตอนที่ 164 ฉันเองก็อยากจะทำให้เธอรู้สึกพึงพอใจ

ต๭นที่ 164 ฉันเองก็อยากจะทำให้เธอรู้สึกพึงพอใจ หลายวันมานี้ที่บุรีคอยเฝ้าดูแลกนิษฐา มันทำให้เขารู้สึกอิ่มตาอิ่มใจมากๆ เขาได้เห็นความงดงามในทุกๆด้านของผู้หญิงคนนี้ แถมยังทำให้เขาเกิดรู้สึกหลงใหลเธอขึ้นมาอย่างกู่ไม่กลับอีกด้วย แต่การที่ได้นั่งมองอาหารอันโอชะวางอยู่ตรงหน้า แต่กลับไม่สามารถแตะต้องมันได้ มันถือเป็นความทรมานที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้เลย เพราะฉะนั้นในวันๆ นึงเขาจึงเป็นได้แค่เพียง “อดทนไว้” เท่านั้น แต่ไม่นานนัก ความงดงามของกนิษฐาก็สามารถเอาชนะบุรีได้อย่างง่ายดาย จากการแอบมองจากที่ไกลๆไปยังเทพธิดาสาวงามที่อยู่ตรงหน้าด้วยจิตใจที่สับสนอลหม่าน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอผู้นี้มีเสน่ห์บางอย่างที่เขาเองก็บอกไม่ถูก และมันก็สามารถทำให้ผู้คนยอมศิโรราบลงตรงหน้าเธอได้ แต่สวรรค์ก็ไม่ได้ลำเอียง คุณสามารถครอบครองอะไรหลายอย่างมากมาย แต่บางอย่างก็กลับไม่อาจได้มันมาครอบครอง เธอเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มหลายต่อหลายคน แต่เธอกลับไปชอบคนที่ไม่ได้ชอบเธอเลยสักนิด ในตอนนี้ธัชชัยเข้ามาถึง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่บุรีเดินถือกาแฟที่ตั้งใจจะชงไปให้กนิษฐาออกมาจากห้องครัวพอดี และหญิงสาวก็เหมือนกับเจ้าหญิงผู้สูงส่ง นั่งอย่างสง่าอยู่บนเก้าอี้หรูหรา เผยให้เห็นถึงทรวดทรงองเอวอย่างชัดเจน “เอ๊ะ มาแล้วเหรอคะท่านชัย?” หากนับๆแล้วก็เป็นเวลาอาทิตย์นึงแล้วที่เธอไม่ได้เจอหน้าธัชชัย ดังนั้นการปรากฏตัวของเขาก็ทำให้บุรีรู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย ขณะเดียวกันก็รู้สึกกังวลว่าหญิงสาวคนนี้จะรู้สึกโกรธกับเรื่องที่ธัชชัยทำไว้กับเธอในคราวก่อน แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่บุรีคิดไว้เลยสักนิด เพราะเธอจ้องมองธัชชัยด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ “ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ท่านก็คิดถึงฉันแล้วเหรอคะ?” “อื้ม” ธัชชัยตอบรับ พลางเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆเก้าอี้หรูตัวนั้น “คิดถึงเธอขึ้นมาแล้วจริงๆ” กนิษฐาเป็นผู้หญิงฉลาด เธอรู้ว่าตัวเองควรพูดอะไร เป้าหมายของเธอคืออะไร เธอมีสติและเข้าใจทุกอย่างดี สนทนากับผู้หญิงที่มีความฉลาดก็ถือเป็นเรื่องดี ก็คือไม่รู้สึกเสียเวลา ไม่เหนื่อย เรียวขาขาวนวลดุจขาช้างเหยียดเข้ามาแตะกับขาของธัชชัย แถมยังวาดเป็นวงกลมอย่างไม่เป็นระเบียบ “คิดถึงฉันขนาดนั้นเลยเหรอคะ? นังกระหรี่วัจสาไม่ได้ทำให้คุณรู้สึกพึงพอใจใช่มั้ยคะ?” กนิษฐาพูดไปยิ้มไป มือของชายหนุ่มคว้าหมับไปที่เรียวขาที่กำลังขยับไปมานั้นเอาไว้ เรียวขาที่ละเอียดอ่อนดุจน้ำนมคู่นั้น คอยแต่จะดึงดูดให้ผู้ชายอยากจะเข้าไปสัมผัสตลอดเวลา “พี่ชายของฉันต้องการให้เธอพึงพอใจ” ธัชชัยไม่พูดจาอ้อมค้อม พูดโพร่งออกไปตรงๆอย่างนั้น เขาไม่อยากข้องเกี่ยวหรือเล่นเกมส์อะไรกับผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น “ผู้หญิงของพี่ชาย” คนนี้เลยสักนิด ตอนนี้เขาต้องการเพียงแค่ให้เธอกลับไปปลอบใจพี่ชายตัวเองเท่านั้น “โถ่ คุณนี่ช่างน่าเบื่อจริงๆเลย!” เมื่อกนิษฐาพูดจบ ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้หรูหราของตัวเอง ก่อนจะเลื้อยตัวไปนั่งทับอยู่บนตักของธัชชัย “คุณไม่รู้สึกว่าอยากจะให้ฉันทำให้คุณรู้สึกพึงพอใจบ้างเหรอคะ?” ร่างกายของเธออ่อนยวบยาบเหมือนคนไร้กระดูก ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้ โยกย้ายเหมือนผีเสื้อที่กำลังเริงระบำ เธอพัวพันอยู่บนร่างกายของธัชชัยอย่างไม่หยุดหย่อน ร่างกายแนบชิดติดกัน เธอถูไถไปทั่วร่างกายของธัชชัย หญิงสาวโนบรา เพราะฉะนั้นเมื่อเธอโน้มเอวลงมา ก็ทำให้เห็นเข้าไปถึงความงดงามที่ซ่อนอยู่ด้านในได้อย่างชัดเจน เนินโค้งสีขาวดุจหิมะนั้นหย่อนลงมาแนบกับแผ่นอกของชายหนุ่ม ประสานเป็นหนึ่งเดียว นิ้วมือเรียวยาวของเธอเปรียบดั่งดินสอวาดภาพ ที่คอยวาดไล้ไปตามกรอบหน้าของธัชชัยอย่างไม่หยุด มันกระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกให้เพิ่มขึ้นไปอีก ธัชชัยรีบกุมมือเรียวยาวที่วาดไปบนใบหน้าของเธอเอาไว้ “ไม่ดื้อสิ พี่ชายฉันยังรอเธออยู่ที่โรงพยาบาลนะ” แต่เขาลืมไปว่ากนิษฐายังมีมืออีกข้าง ยังไม่ทันที่เขาจะได้ห้ามอะไร มือของเธอก็กุมเข้าไปที่เจ้านั่นของเขา “อะไรกัน? เธอทนไม่ไหวแล้วเหรอ?” “คุณก็ลองนึกถึงเมื่อตอนช่วงอาทิตย์ก่อนดูสิคะ ท่าทีที่ดูโหดร้ายป่าเถื่อนของท่าชัยแบบนั้น เป็นใครก็รู้สึกไม่พอใจทั้งนั้นแหละค่ะ” กนิษฐารู้ดีว่าธัชชัยคงทนเธอได้ไม่นานหรอก และเธอเองก็รู้ดีว่ายังไงวรพลก็จะต้องรอพบเธอให้ได้ เพราะอย่างนั้นเธอจึงไม่ดื้อไม่โวยวายก็เพื่อรอเวลาจะมายั่วยุธัชชัยนี่แหละ หนึ่งอาทิตย์เลยนะ แรกๆที่เธอเริ่มโปรยเสน่ห์ ในตอนนี้เธอยั่ววรพล เพียงแค่เธอไม่มาเพียงสองวัน วรพลก็รู้สึกอดใจไม่ไหวแล้ว แต่นี่มันอาทิตย์นึงเต็มๆเลยนะ กนิษฐาไม่รู้ว่าธัชชัยไปพูดเป่าหูอะไรกับวรพลเรื่องเธอเอาไว้บ้าง เขาถึงทนมาได้เป็นอาทิตย์แบบนี้ หากเป็นเวลาปกติทั่วไปแล้วล่ะก็ เขาจะต้องอยากมาเจอหน้าเธอให้ได้ตั้งแต่สามวันแรกแล้วล่ะ แล้วอีกอย่างก่อนที่เขาจะไปยังได้กำชับเอาไว้ว่าให้เธอโทรหาเขาด้วย แต่กลับไม่มีคนรับสายเลยทั้งอาทิตย์ มันไม่แปลกเกินไปหน่อยเหรอ? เป็นใครก็คงต้องรู้สึกสงสัยบ้างแหละ? ไม่รู้ว่าหากกนิษฐาจับได้ว่าเขาหาคนมาแทนเธอ เธอจะมีปฏิกิริยาตอบกลับยังไง? ตอนนี้ธัชชัยทำได้แค่อดทน โดยปกติแล้วหากเป็นแบบนี้ ธัชชัยอาจจะโมโหแล้วผลักเธอออกอย่างแรงจนกลิ้งไปอยู่บนพื้นแล้ว กลิ้งไปได้ยิ่งไกลยิ่งดี แต่ว่าตอนนี้เขาทำแบบนั้นไม่ได้ พี่ชายต้องการผู้หญิงคนนี้ แถมต้องเป็นเธอเท่านั้น! เขาไม่อยากจะให้พี่ชายของตัวเองมีชีวิตอยู่อย่างไร้จิตวิญญาณ มีชีวิตอยู่เหมือนร่างไร้วิญญาณ คนเราถ้ามีชีวิตอยู่อย่างไร้จิตวิญญาณแล้วล่ะก็ มันจะไปมีความหมายอะไรกันล่ะ? ขอเพียงแค่เจ้าตัวอยากได้ เขาจะต้องไปตามล่าหามาให้ได้ จะตอบแทนให้จนเขาพึงพอใจที่สุด! ก็เพราะว่าเขาคือคนที่เขารักเพียงคนเดียวที่ธัชชัยพร้อมจะคอยปกป้องและถวายชีวิตให้ยังไงล่ะ “ก็เพราะแบบนั้นฉันถึงได้มาไถ่โทษให้เธอแล้วนี่ไงล่ะ?” ธัชชัยยิ้มมุมปาก แต่นัยน์ตากลับเต็มไปด้วยความเยือกเย็นไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ “ไถ่โทษ? แต่ทำไมคุณถึงไม่มีท่าทีเหมือนคนรู้สึกผิดเลยล่ะ มันกลับดูเหมือนมาดคุณชายซะมากกว่าอีก หรือคุณจะลองให้การบริการฉันแบบเป็นส่วนตัวอยู่ล่ะ ฉันอาจจะหายโกรธ แล้วยอมตามคุณกลับไปให้พี่ชายของคุณรู้สึกพึงพอใจ”