ตอนที่ 170 โง่เง่าเต่าตุ่น

ต๭นที่ 170 โง่เง่าเต่าตุ่น ธัชชัยมองใบหน้าที่แดงก่ำเพราะออกแรงดิ้นรนของคนตรงหน้า เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา “เธอรีบกลับมหาวิทยาลัยไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ระหว่างเธอกับพี่ชายฉันไม่มีอะไรต้องคุยกัน! อย่าเข้ามาเดินเพ่นพ่านในบ้านศรีทองบ่อยๆแบบนี้อีก เข้าใจมั้ย?!” ผู้ชายคนนี้นี่จริงๆเลย! ทำไมถึงได้ป่าเถื่อนแบบนี้? ทำไมถึงได้บ้าอำนาจขนาดนี้?! ตอนแรกก็พยายามลากเธอกลับมา แต่ตอนนี้กลับห้ามเธอกลับมาที่นี่ซะงั้น! “ถ้าไม่อยากให้ฉันมาเดินเพ่นพ่านในบ้านหลังนี้ล่ะก็ นายก็ยอมให้ฉันหย่ากับพี่ชายของนายซะสิ! ถ้าหย่ากันแล้ว ฉันสาบานเลยว่าจะไม่โผล่มาบ้านศรีทองนี้อีกแน่นอน!” วัจสาตะคอกออกไปด้วยความโมโห แต่ธัชชัยกลับโมโหขึ้นมามากกว่าเดิม ผู้หญิงคนนี้ช่วงนี้ไปกินยาอะไรผิดมากันแน่? ถึงได้คอยพูดแต่คำว่าหย่าติดปากอยู่แบบนี้ “วัจสา เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกันเหรอ? เรื่องหย่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดนะ คิดจะหย่าก็หย่างั้นเหรอ?” ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดุดันขึ้นมาในทันที ดุดันซะจนน่าขนลุก “ค่าสินสอดสองร้อยล้าน ต่อให้เนื้อหนังทั้งตัวของเธอหุ้มด้วยทองคำเอาไปขาย ยังไม่ได้เลย! ถ้าเธออยากจะหย่าล่ะก็ ก็บอกให้ปยุตเอาเงินสิบล้านนั้นมาคืนก่อนแล้วค่อยว่ากัน! ฉันคิดดอกเบี้ยเธอไม่แพงหรอกนะ ถือซะว่าเป็นการหักล้างที่ฉันเคยมีอะไรกับเธอก็แล้วกัน!” ว่าไงนะ? วัจสาเริ่มรู้สึกกลัวความคิดของผู้ชายตรงหน้าขึ้นมา เขาเคยจูบเธอกอดเธอ ถึงขั้นมีอะไรด้วยกันแล้ว ใจของเธอตกไปอยู่ที่เขาจนหมด แต่ภายในใจของเขา เธอเป็นได้แค่เพียงเครื่องมือที่ใช้ในการอุ่นเตียง......ไม่สิ เรียกว่าเป็นเครื่องมือก็ยังดีเกินไป เธอเป็นแค่เพียงผู้หญิงที่คนอื่นมานอนด้วยแล้วก็ยังต้องควักเงินออกมาจ่ายชดใช้เขาอีก คำพูดของเขาเหมือนมีดแหลมคม บาดลึกเข้าไปในจิตใจของวัจสา แต่ว่าเรื่องพวกนี้เธอจะโทษใครได้? โทษคุณลุงปยุตที่ส่งเธอมาแต่งงาน? เขาเลี้ยงดูเธอมายี่สิบกว่าปี ทั้งหมดนี้ก็เพื่อการชดใช้เท่านั้น โทษธัชชัย? เขาต้องยอมเสียเงินไปตั้งสองร้อยล้านเชียวนะ แล้วจะไปโทษเขาได้ยังไงกัน? มันก็เป็นเพียงแค่การค้าขาย ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเธอจะมีมูลค่าสูงถึงสิบล้าน มันเป็นเรื่องที่เธอไม่เคยกล้าแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ โทษตัวเอง? เรื่องมันแย่ขนาดนี้แล้ว ยังจะโทษตัวเองอีก ทั้งๆที่โชคชะตาก็กลั่นแกล้งเธอแรงขนาดนี้แล้ว แต่มันเป็นเพราะเธอไม่รักตัวเอง ไม่ให้เกียรติตัวเอง มีความโลภและมีความต้องการที่จะได้รับความรักจากความสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรมแบบนี้ ไม่เพียงแต่ถูกคนอื่นเขาหลอกลวง กลั่นแกล้ง แถมยังเสียตัวให้เขาอีก แล้วทำไมถึงยังกล้ามาถามหาเหตุผลจากเขาถึงที่นี่เพื่ออะไรกัน? น่าตลก นี่มันก็เหมือนเป็นกะหรี่ไปแล้วแต่ก็ยังเรียกร้องหาเกียรติยศศักดิ์ศรีอยู่อีก น่าเศร้า อยู่ๆวัจสาก็ตาร้อนขึ้นมา แต่เธอยังร้องไห้ไม่ได้ เธอจะให้ผู้ชายคนนี้เห็นมุมอ่อนแอของเธอแบบนี้ เธอหลับตาลง เพื่อผลักความร้อนออกไป หลังจากนั้นค่อยหันไปเผชิญกับสายตาที่เย็นชาของผู้ชายตรงหน้า ก่อนจะพูดตะโกนออกไปเสียงดังลั่น “ได้! ถ้าไม่หย่าก็เตรียมให้พี่ชายของนายเป็นไอ้โง่แบบนี้ต่อไปเถอะ!” ตอนแรกวัจสาก็อยากจะช่วยรักษาชื่อเสียงของบ้านศรีทองเอาไว้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกหัวร้อนมากๆ และเธอก็หมดหนทาง เธอไม่อยากคลอดลูกของธัชชัยออกมาในนามของลูกวรพล แต่เขาก็ยังพยายามจะขัดขวางเธออีก! ช่างเป็นคนที่ดิ้นรั้นและเอาแต่ใจซะจริงๆ ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้เขารับผิดชอบกับผลลัพธ์ร้ายแรงที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้คนเดียวเลยก็แล้วกัน! วัจสาเองก็ไม่อยากจะต้องมาอดทนกับความทรมานแบบนี้อีกแล้ว และก็ปล่อยให้วรพลโง่ไปจนถึงที่สุดเลยก็แล้วกัน! ธัชชัยเมื่อถูกวัจสาตะคอกใส่แบบนั้นแล้ว แขนที่กอดรัดเธอเอาไว้ก็ผ่อนแรงลง วัจสากลอกตาใส่เขา เธอรู้สึกดีขึ้นมามากขึ้น แล้วก็สะบัดแขนของเขาออกในทันที ก่อนจะเดินออกจากบ้านศรีทองไปอย่างไม่เหลียวหลังกลับ ไอ้โง่งั้นเหรอ? เธอไปเรียนศัพท์บ้าๆพวกนี้มาจากไหนอีกล่ะ? คิ้วหล่อๆของเขาย่นเข้าหากัน แต่แล้วเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เรียกภูผามาหา ภูผาที่ถูกเรียกมาก็มายืนอยู่ตรงหน้าธัชชัยในทันใด “คุณชายสองครับ มีเรื่องอะไรให้รับใช้ครับ?” “ตามคุณนายน้อยไปสิ! จะเรื่องอะไรอีก! จะต้องพาเธอส่งกลับไปถึงมหาวิทยาลัยอย่างปลอดภัยนะ!” เธอถูกหญิงสาวตะคอกใส่หน้า อารมณ์ก็ไม่ค่อยจะดีอยู่แล้ว ภูผายังมาทำซื่อบื้อใส่อีก “ครับครับครับ ผมจะรีบตามคุณนายน้อยไปเดี๋ยวนี้!” ภูผาพูดจบก็รีบวิ่งไปทางวัจสา “ภูผา!” ธัชชัยตะโกนตามหลัง “ครับ?” ภูผาหยุดเท้าเอาไว้ “เจ้าโง่ ฉันให้นายขับรถตามไป!” ธัชชัยมองไปยังร่างอ้วนๆของภูผาแล้วก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “ได้ครับได้ครับ ผมจะรีบไปขับรถเดี๋ยวนี้แหละครับ!” ภูผาหมุนตัวแล้ววิ่งไปที่โรงจอดรถแทน ธัชชัยตะโกนตามหลังมาอีก “ส่งเธอกลัวมหาลัยอย่างปลอดภัยแล้ว ก็พาแจ็คไปวิ่งออกกำลังกายด้วยนะ! วันละสิบรอบทุกวัน! วิ่งไม่ครบรอบนึงก็หักเงินเดือนเดือนนึง!” ไขมันบนตัวของภูผา มันช่างดูสะดุดตาซะจริงๆ ไม่น่ารักก็ยังพอรับได้ แต่นี่ยังโง่อีก! ภูผาถอนหายใจอย่างหงอยๆ วิ่งไปยังโรงรถอย่างยอมจำนน ตอนแรกสิ่งที่คุณภูษิตชอบใจก็คือความซื่อสัตย์สุจริตของเขา แถมฝีมือในการขับรถยังมีความชำนาญปลอดภัย เขารู้ว่าทุกคนในบ้านศรีทองหวังดีต่อเขา ดังนั้นเขาจึงยกให้เจ้านายสำคัญกับเขาที่สุด เมื่อธัชชัยจัดการปัญหาเสร็จแล้ว เขาก็เตรียมกลับเข้าบ้านศรีทอง เห็นเพียงแค่ผ้าม่านขยับเล็กน้อย จริงๆไม่ต้องเดาก็พอรู้ เขารู้ว่าเป็นกนิษฐาอย่างแน่นอน กลอุบายของกนิษฐา ธัชชัยรู้ดี เธอร้ายกาจขนาดไหน ตั้งแต่ยั่วพี่ชาย จนถึงวันที่ผลักพี่ชายเข้าสู้ความตายเขาก็มองเห็นด้านมืดของผู้หญิงคนนี้แล้ว ผู้หญิงที่ใสซื่อบริสุทธิ์อย่างวัจสา วัจสารวมกันสิบคนก็ยังไม่ถือเป็นคู่แข่งของกนิษฐาได้เลย และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เขาต้องพูดจาเหยียดหยามวัจสา ก็เพราะไม่อยากให้เธอมาอยู่ในบ้านศรีทองแล้วต้องตกเป็นเป้าหมายของผู้หญิงคนนี้ยังไงล่ะ แค่วัจสาอาศัยอยู่ในบ้านนี้เพียงวันเดียว กนิษฐาก็ไม่มีทางปล่อยเธอเอาไว้แน่นอน ในสายตาของเธอ วัจสาถูกดึงเข้าไปอยู่ในบัญชีดำตั้งนานแล้ว