ตอนที่ 182 ซื้อขายบริการ

ต๭นที่ 182 ซื้อขายบริการ “ขอโทษทีนะคะ คืนนี้หนูคงทำการค้ากับเสี่ยไม่ได้หรอกค่ะ เก็บเงินของเสี่ยไปหาหญิงอื่นเถอะ！” วัจสาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อเย้ยหยันตัวเองอีกทั้งก็เพื่อเตือนความจำในสิ่งที่เขาเคยพูดเอาไว้ด้วย เขาทำให้เธอต้องอับอายกับคำพูดของเขา แล้วจะให้เธอทำยังไงหล่ะ งั้นก็รู้สึกแย่ไปด้วยกันเลยก็แล้วกัน ชายหนุ่มยังไม่ทันได้ตอบอะไรกลับมาเธอก็กดวางสายไปอย่างรวดเร็ว จะดีซะกว่าที่เธอจะไม่ต้องฟังอะไรจากเขาเพื่อเป็นการระคายหู ธัชชัยที่อยู่ข้างล่างตึกได้ยินเสียงตัดสาย ก็ชะงักไปอึดใจหนึ่ง นี่ยัยหมูขี้เกียจกล้ากดตัดสายเขาอย่างนั้นหรอเนี่ย? อีกอย่างนั่นหน่ะมันคำพูดเขาชัดๆนี่เธอกะประชดสินะ！ นี่นับว่าเป็นครั้งแรกเลยที่เจ้าแมวน้อยที่มักจะถูกเขารังแก พูดอย่างแคล่วคล่องแบบนี้ เขาอยากจะจับเธอมาทำโทษเสียจริง ไม่ๆๆๆสิ แค่คืนเดียวมันจะพออะไรหล่ะ！ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรไปหาหญิงเจ้าของเสียงเย็นชาเมื่อครู่ ด้วยโทสะที่ยังคงเดือดไม่ได้รับการระบาย เขากดเบอร์แล้วโทรเข้าไปที่หอพักของหญิงสาว ทันใดนั้นโทรศัพท์ของห้องพักก็ดังขึ้น วัจสาแทบจะร้องกรี๊ดออกมา เธอเกรงว่าคนที่โทรมานั้นจะเป็นชายไร้มารยาทคนนั้น ไม่กลัวว่าจะเสียงดังรึไง?นี่มันก็ดึกมากแล้วด้วยนะ เธอหล่ะอยากจะบีบคอเขาให้ตายจริงๆ พอเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง วัจสาก็กระโดดเข้าคว้าไว้ด้วยความเร็วแสง แต่ไม่ได้ยกขึ้นมารับเธอยกขึ้นเสร็จแล้วก็คว่ำมันลงไป เสร็จแล้วก็ยกขึ้นมาอีกแล้วปล่อยทิ้งไว้ คราวนี้ธัชชัยจะได้โทรเข้ามาไม่ได้อีก ！ เธอหล่ะอยากจะรู้เหลือเกินว่าเขาจะขึ้นมาที่หอพักหญิงนี้ได้ยังไง！ โชคดีที่แวววัยไม่ได้ขึ้นขึ้นมา ชายหนุ่มที่อยู่ล่างหอพักตอนนี้เต็มไปด้วยความหัวร้อน ผู้หญิงคนนี้กล้ามากจริงๆที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์เขา แล้วยังวางหูไว้ให้เขาโทรเข้าไปไม่ได้อีก ดี！ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเห็นเธอฉลาดอย่างนี้！ ดีมาก เขาแค่นหัวเราะอย่างหัวเสีย เศษเสี้ยวของความคิดเขาคิดอยากจะกระโจนเข้าไปในหอพักแล้วลากตัวเธอออกมาเพื่อที่จะให้รู้ว่าภรรยาที่ดีไม่ควรที่จะไม่รับสายสามีแบบนี้ แต่ธัชชัยก็เลือกที่จะ “เคารพ” อีกอย่างมากเป็นเพราะคำพูดของหญิงสาวที่ว่า “เงินเสี่ย” ดูท่าคำพูดของเขาตอนนั้นมันทำให้เธอเจ็บปวดจริงๆ และก็โกรธมาถึงตอนนี้ด้วย มันจริงๆเลยยัยคนนี้นี่นะ ในตอนนั้น ธัชชัยเพิ่งรู้สึกได้ว่าเขาไม่มีที่ๆจะนอน อีกทั้งก็ไม่มีที่เขาอยากจะไปพักผ่อน จริงๆก็ไม่ใช่ว่าไม่มีหรอก ธัชชัยยิ่งอยู่ยิ่งน่าจับผิด ถ้าบ้านตระกูลศรีทองไม่ใช่ที่ๆไว้นอนแล้วเอาไว้ทำอะไรเล่า? เป็นเพราะความเจ้าเล่ห์และปัญหาของตัวเขาเองนั่นแหล่ะ ช่างเถอะ วันนี้ก็ช่างเธอละกัน แต่แค่มันจะไม่มีครั้งต่อไปแน่นอน ไม่มี！ วัจสาลองมาคิดๆดูละ ด้วยว่าหน้าต่างหูพักไม่สามารถเห็นพื้นถนนด้านล่างได้ ดังนั้นเธอต้องไปที่ห้องใต้หลังคาเท่านั้น ถึงจะมองเห็นพื้นถนนด้านล่างข้างนอกได้ อาจเพราะหน้าต่างทางทิศเหนือของห้องใต้หลังคาแตกเป็นรูกว้าง ทำให้ลมภายนอกประดังพัดเข้ามาไม่หยุดหย่อน วัจสาเดินขึ้นมาพร้อมกับผ้าห่ม ใบหน้าโต้ลมหนาวจับใจ ตาแทบจะลืมไม่ขึ้น แต่ก็พยายามแข็งตาไว้เพื่อที่จะมองไปยังพื้นถนนด้านล่าง ไม่พอนาทีก็พบกับรถเฟอร์รารี่คันดำคันหนึ่่งจอดอยู่ “ลูกรัก ลูกเห็นรึเปล่าจ้ะ? นั่นคือพ่อของหนูนะ คนที่กำลังพิงรถเฟอร์รารี่คันดำคันนั้น...คนที่ก้าวและโง่แบบใครก็ฉุดไว้ไม่อยู่” วัจสาเอามือลูบท้องขณะที่พูดกับเจ้าตัวเล็ก พลางมองทอดไปยังทางรถเฟอร์รารี่สีดำที่จอดอยู่ล่างตึก “ถึงแม้ว่าเขาจะก้าวร้าว มีบางครั้งที่โมโหร้าย แต่ว่าเขาเป็นคนที่ดีมากเลยนะจ้ะ เขารักพี่ชายของเขามาก และเขาก็ยังเป็นคนตรงไปตรงมายุติธรรมมากๆด้วย” ในขณะที่พูดแววตาของหญิงสาวเริ่มรื้นไปด้วยน้ำตา “เขาเป็นคนดีจริงๆ เพียงแต่ว่าหม่าม๊ารักเขาไม่ได้ รักเขาไม่ได้จริงๆ” ความหนาวเย็นของลมที่ปะทะหน้าทำให้เธอรู้สึกตัวขึ้นมาได้ว่าเธอจะป่วยไม่ได้ ด้วยเพราะในท้องของเธอมีเจ้าตัวเล็กอยู่ด้วย เธอมองไปยังชายหนุ่มที่อยู่ด้านล่างตึกครั้งสุดท้าย ก่อนจะกระชับผ้าห่มที่ปกคลุมตัวแล้วค่อยๆเดินกลับไปที่ห้องนอน พอกลับมาถึงที่ห้องนอน ก็พบแวววัยที่ยังคงนอนกรนออกมาเสียงแผ่วเบา ตอนกลางวันเธอต้องไปเข้าเรียน พอตกเย็นมาก็ต้องไปเป็นครูสอนเต้นที่สถาบัน ทุกๆวันของเธอผ่านไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยจริงๆ แวววัยเป็นคนที่เข้มแข็งและยืนหยัดมากจริงๆ แม้ว่าโชคชะตาจะไม่เคยเข้าข้างเธอเลย แต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะหมดกำลังใจในตัวเอง แม้ว่ารูปร่างหน้าตาเธอจะไม่ได้เลิศเลอ แต่ไม่ว่ามีอุปสรรคอะไร เธอก็ไม่เคยคิดที่จะย่อท้อต่อมัน วัจสารู้ดีว่า เธอเองอยากที่จะซื้อบ้านที่เมืองSนี้ บ้านที่คนๆหนึ่งจะอาศัยอยู่ได้เท่านั้นเอง วัจสาเองก็คิดเหมือนกันว่าอยากจะมีที่เล็กที่หนึ่งที่เธอกับเจ้าตัวเล็กของเธอจะอยู่ด้วยกัน แต่ด้วยที่ว่าค่าบ้านนั้นมันก็แพงเสียเหลือเกิน แค่ธรรมดาๆ ก็เป็นหมื่นแล้ว ไม่ใช่แค่ต้องคิดว่าจะจ่ายไหวหรือเปล่าแต่ก็ต้องคิดอีกว่าจะหาเงินมาได้จากที่ไหน