ตอนที่ 188 ฉันจะไปกับคุณด้วย

ต๭นที่ 188 ฉันจะไปกับคุณด้วย “ปรมะ ไม่งั้นเราเดินออกไปที่ทางออกมั้ยหล่ะ ฉันมีลางสังหรณ์ว่าเขาจะดักเราอยู่ที่ทางเข้า ไม่ใช่ทางออกอันนี้” วัจสารู้ไส้รู้พุงเขาเป็นอย่างดี ไม่มีเหตุผลเลยที่จะคิดแบบนี้ แต่เธอคิดว่าเนี่ยเป็นทางที่ปลอดภัยที่สุด ปรมะพยักหน้า “โอเค งั้นเดี๋ยวเราออกไปทางนี้” เขาพาดขายาวๆขึ้นคร่อมรถ ตามมาด้วยวัจสาที่นั่งขึ้นรถตามมา มอเตอร์ไซค์ขี่มาจนกระทั่ง250เมตรก่อนถึงทางออก แล้วก็หยุดลง เขายังคงกังวลใจอยู่ เพราะอีกฝั่งก็เป็นคนเจ้าเล่ห์มากทีเดียว “สา คุณรอผมอยู่ที่นี่ก่อนเดี๋ยวผมจะเดินออกไปดูต้นทางให้” จริงๆแล้วมันเป็นวิธีที่ดีเลยหล่ะ ก่อนอื่นไปดูว่าเขาอยู่ที่นั่นหรือเปล่า ถึงแม้ว่าจะเจอธัชชัยเข้า เขาอาจจะกลับทันที แล้วขับรถออกไปทางประตูทางเข้า อย่างไรก็ตามเฟอร์รารีของเขาไม่ได้อยู่ในซอยนี้ วัจสาลงจากรถก่อนจะพูดกับปรมะ “ไม่งั้นให้ฉันเดินไปกับคุณด้วยดีกว่า” “งั้นก็ได้”สองคนจึงเดินแผ่วเบาไปยังทางออก แล้วจอดมอเตอร์ไซค์ทิ้งไว้ก่อนถึงทางออก10กว่าเมตร พอเดินมาถึงทางออก ปรมะก็ให้วัจสาไปยืนอยู่ด้านหลัง ตัวเขาเองยื่นหน้าไปมองดู แล้วก็พบกับรถสีดำคันคุ้นตา ปรมะร้องออกมาอย่างตกใจ “ธัชชัย！” หัวใจของวัจสาเต้นแรง รีบเอื้อมมือออกไปและชะโงกหัวไปดู มันเป็นเฟอร์รารี่คันสีดำที่จอดอยู่ข้างนอกนั่น เขายังรอพวกเธออยู่จริงๆ “งี้เราจะทำยังไงกันดีหล่ะ?” หัวใจเธอเต้นแรง ตอนนี้จะเดินก็ไม่ได้จะถอยก็ไม่รอดแล้ว เธอรู้สึกจริงๆว่าเขาเป็นผู้ชายที่น่ากลัวราวกับปีศาจที่กำลังอ้าปากรอเหยื่ออย่างไรอย่างนั้น ปรมะปลอบใจด้วยเสียงแผ่วต่ำ “ไม่ต้องกลัวนะสา ตอนนี้เราก็ถอยกลับไปแล้วก็ออกไปอีกทางหนึ่ง เพื่อไม่เป็นการกระตุ้นเขา” เขาจับมือของวัจสาแล้วพากลับไปที่มอเตอร์ไซค์แล้วหันไปมองฝั่งของทางเข้า ปรมะคิดว่าแผนของเขาจะปลอดภัย ตราบใดที่เขาไม่ไปปลุกธัชชัยแล้ว เขาก็จะรออยู่โง่ๆที่นั่น มันเป็นเพียงการเล่นซ่อนหา ที่ธัชชัยทำให้พวกเขาตื่นเต้นมากขึ้นมากขึ้น ต้องเรียกว่ามันคือความฉลาดที่ถูกหลอกด้วยความฉลาดอีกทีหนึ่ง ธัชชัยมักจะมีปัญญาสูงกว่าคนอื่น และยิ่งกว่านั้นอุบายของเขา แค่นักศึกษาจะมาเดาได้ยังไง? ปรมะขับช้าๆเพื่อไม่ให้เกิดเสียงไปรบกวนถึงธัชชัย แล้ววินาทีต่อมาก็เกิดการจู่โจมจากด้านข้างอย่างรวดเร็ว ร่างของหญิงสาวถูกฉุดออกจากที่นั่งลงไปทันที เพราะถูกโจมตีอย่างฉับพลัน วัจสาจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ ‘โอ้ย！’ แต่ไม่ได้เจ็บอย่างที่คาดไว้ เพราะเธอตกลงมายังอ้อมกอดที่อบอุ่น เมื่อเธอเห็นเจ้าของของอ้อมแขนที่กอดเธอไว้ ก็ร้องออกมาด้วยความตกใจทันที “คุณมาที่นี่ได้ยังไง คุณควรจะอยู่ในตรอกทางออกไม่ใช่หรอ?”เธอสะดุ้งด้วยความหวาดกลัวพอแน่ใจว่าสัญชาตญาณของเธอถูกต้อง เธอก็เข้าใจทันทีว่าผู้ชายคนนี้คิดไม่เหมือนคนทั่วๆไป เขามองผู้หญิงตัวเล็กๆในอ้อมแขนของเขาพรางขมวดคิ้วเพิ่มขึ้นอย่างหงุดหงิด “เป็นไงมั่ง？ มันเป็นวิธีที่ดีเลยใช่มั้ยหล่ะสำหรับการจับโจร? ชอบใจมากเลยหล่ะสิ? สนุกมั้ยหล่ะกับการเล่นซ่อนหาแบบนี้? แล้วเธอก็เข้าใจเฟอร์รารีที่เฝ้าอยู่ที่ทางออกเป็นเพียงอุปกรณ์ที่เขาใช้เพื่อหลอกพวกเขา ข้างในรถมันว่างเปล่า ส่วนตัวของเขาเองก็ย้อนกลับมารอจับเธอที่ทางเข้านั่นเอง นี่เขาใช้กลหลอกได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ เธอประเมินเขาต่ำเกินไป ทำไมถึงได้ฉลาดขนาดนี้ก็ไม่รู้！ เหตุเพราะวัจสาถูกธัชชัยดึงร่วงลงมาจากรถแล้ว จึงทำให้รถมอเตอร์ไซค์ของปรมะเสียสมดุลล้มลงกับพื้นในเวลาต่อมา วัจสาเห็นเข้าก็ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “ปรมะ คุณเป็นอะไรมั้ย?” โชคดีที่ขี่ไม่เร็วมาก ดังนั้นจึงได้รับบาดเจ็บแค่ภายนอกเล็กน้อย “ผมไม่เป็นอะไร…”เขายันลุกขึ้น เขามองวัจสาที่อยู่ในอ้อมกอดธัชชัย และมองหน้าชายหนุ่มที่ดุจะมีความสุขเหมือนแสดงขึ้นมานั่น เขาก็อยากจะดันตัวเขาออกไปพ้นๆทันที “ธัชชัย ปล่อยสานะ！”ปรมะปรี่เข้ามาเพื่อหวังแย่งวัจสาออกจากตัวธัชชัย “ปล่อยงั้นหรอ? พูดอีกทีสิ” ธัชชัยเย้ยหยัน“แล้วที่จะให้ปล่อยเธอ คุณเป็นอะไรกับเธอหรอ?” “เป็นคนที่ชอบเธอยังไงหล่ะ！ ฉันรักเธอ！” ปรมะแทบจะตะโกนด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี มันเป็นคำที่เขาไม่ได้พูดตลอดสองปีที่ผ่านมา แต่วันนี้พูดออกมาได้อย่างชัดเจน ทั้งสองคนต่างตกตะลึง วัจสาเองไม่เคยเห็นเขากระตือรือร้นขนาดนี้มาก่อน ส่วนธัชชัยหน้าก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาตอนนี้กำลังสารภาพรักกับภรรยาเขาเนี่ยนะ? นี่มันเหมือนกับบุกถ้ำเสืองั้นแหล่ะ