ตอนที่ 195 ชดเชยที่คุณหลอกผม 2

ต๭นที่ 195 ชดเชยที่คุณหลอกผม 2 เขาที่กำลังฝังหน้าไปที่ตัวของเธออยู่ดีๆ ก็หัวเราะขึ้นมา “นี่คุณคิดว่าผมสั่งหนังมาจากอเมริกานั่นแค่เพื่อจะหลอกคุณอย่างนั้นหรอ? นี่คุณหลงตัวเองเกินไปรึเปล่าวัจสา ผมแค่จะจัดการไม่ให้มนายุมาฮุบเอาตำแหน่งประธานของพี่ชายผมจากบริษัทบีเค-เทโรไป ส่วนสำหรับคุณหน่ะหรอ ผมก็คิดอยากเล่นสนุกขึ้นมาก็เท่านั้น” เล่นสนุกอย่างนั้นหรอ? นี่เขาคิดว่าตัวเธอเองเป็นอะไรกัน? วัจสาโกรธจนควบคุมตัวเองไว้ไม่ได้ เขามันไร้หัวใจไม่แล้วงั้นหรอ? ธัชชัยในตอนนี้ทำให้วัจสากลัวขึ้นมาจริงๆ หัวใจของเธอเหน็บหนาวราวกับน้ำแข็งอุณหภูมิติดลบ ทำไมเธอต้องไปชอบผู้ชายแบบเขาด้วยนะ? “ธัชชัย พวกคุณมันเลว ทั้งคุณทั้งพี่ชายคุณมันเลวทั้งคู่”ด้วยอำนาจแห่งแรงโทสะทำให้วัจสาพูดไปแบบไม่ยั้งคิด “วัจสา คุณมาด่ามาว่าผม ผมยังพอทนได้ แต่ว่ากับพี่ผม ไม่ได้！เข้าใจมั้ย? ！” ธัชชัยเป็นผู้พิทักษ์พี่ที่แท้จริง เธอดุด่าพี่ชายคนโปรดของเขา ทำไมเขาถึงจะไม่ออกตัวเพื่อปกป้องหล่ะ? ！ “ไม่เข้าใจ ฉันอยากด่า ฉันจะพูด คุณมันโรคจิตพี่ชายของคุณก็โรคจิต เขารู้ทั้งรู้ว่าฉันเป็นเมียเขากลับเอาฉันมาให้น้องชายตัวเอง ถ้าไม่ใช่ว่าสมองมีปัญหาแล้วจะเรียกว่าอะไร มันไม่ใช่โรคจิตหรอ? ” ปัญหาหลักก็คือวัจสาไม่รู้ว่าคนที่เธอแต่งด้วยไม่ใช่วรพล แต่เป็นธัชชัยไงหล่ะ！ พอธัชชัยบอกว่าพี่ชายเอาเธอมาให้เขา วัจสาก็เข้าใจแบบผิดๆ กลับกลายเป็นว่าเธอคิดว่าสามีของเธอมอบตัวเธอเองให้น้องชาย มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไงหล่ะ? มันไม่ใช่เรื่องที่คนปกติเขาทำกันมั้ยหล่ะ? แต่ว่าหากวัจสารู้ความจริงเข้า เธอก็คงจะไม่โทษวรพล ความผิดทั้งหมดมันคือธัชชัยแต่เพียงผู้เดียวนั่นหล่ะ เขาคือเหตุผลที่ปัญหาทั้งหมด เพราะจริงๆ แล้วเขาสามารถพูดมันออกมาได้แต่ก็ไม่ ทั้งตระกูลศรีทองก็ช่วยกันปกปิดมันอย่างช่วยไม่ได้ เธอต้องใช้ชีวิตด้วยความทุกข์ที่ตนศีลธรรมมาเป็นปีๆ ทั้งการผิดศีลธรรม และเข้าใจผิดนั้นทำให้เธอยิ่งโกรธ “วัจสา สักวันหนึ่งคุณจะเสียใจในสิ่งที่คุณพูด พี่ชายของผมไม่ได้เป็นคนประเภทที่คุณพูดถึง เขาดูแลคุณมากเสียยิ่งกว่าดูแลน้องชายอย่างผมซะอีก ครั้งสุดท้ายที่ตัดชีพจรของเพื่อฆ่าตัวตาย เขายังบอกแม่บ้านว่าเขาต้องการที่จะเปลี่ยนชื่อของอสังหาริมทรัพย์ของเขาทั้งหมดในชื่อของคุณ แถมยังจะยกหุ้นของบริษัททั้งหมดให้กับคุณคนเดียว” ในขณะที่พูดเขาโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอ พูดด้วยน้ำเสียงและแววตาเคร่งขรึม แต่เธอไม่ได้คาดคิด หวังว่าเขาจะคิดถึงภรรยาของเขา เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นแค่น้องสะใภ้ เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ที่พูดและแสดงพฤติกรรมดังกล่าวซึ่งเป็นการดูถูกเขา ในขณะที่เธอกำลังโทษตัวเองอยู่นั้น ชายหนุ่มก็เป่าลมเข้ามาในหูของเธอแผ่วเบา “ดูคุณสิ กำลังคิดถึงผมอยู่ใช่มั้ยหล่ะ? ” วัจสาตกใจขึ้นมาทันที หน้าทั้งหน้าร้อนผ่าวไปหมด เธอลืมไปเลยว่าธัชชัยกำลังลวนลามอยู่บนตัวของเธอ ให้ตายเถอะวัจสา ทำไมถึงให้ชายหนุ่มมาคุยกับเธอในรูปท่าแบบนี้ด้วยนะ นี่มันซื่อบื้อมาก！ “ธัชชัย คุณมันหน้าไม่อาย ปล่อยฉันนะ”วัจสาเริ่มขัดขืนขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ได้เป็นเหมือนครั้งที่ผ่านมา เขาไม่ได้รุนแรงดุดันอะไรเพียงแค่ยื้อยุดหญิงสาวไว้ก็เท่านั้น อย่างไรก็ตามเธอก็เป็นภรรยาตามกฎหมายของเขา นอกจากอ่อนโยนแล้ว เขาก็อยากจะทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย เพื่อที่จะตกหลุมรักเธอซ้ำๆ ตั้งแต่ที่วัจสาบอกกับปรมะว่า ชอบเขา เบาก็ปลื้มปริ่มและอยากจะเริ่มทำอะไรสักอย่างหนึ่งแล้ว แม้เธอจะยืนกรานว่าที่เธอพูดมันไม่ได้เป็นความจริง แต่ว่าธัชชัยรู้ดีว่ามันจริงเสียยิ่งกว่าจริง เขาเชื่อว่าเขามีเสน่ห์ที่ทำให้หญิงสาวตกหลุมรักเขา แน่นอนว่าเขาเองก็ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าตัวเขาเองจะรักผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ได้มากขนาดนี้ “ทำตัวดีๆ หน่อยสิ ไม่งั้นคุณจะเจ็บเองนะ” คำพูดของเขาราวกับต้องมนต์ ทำให้คนได้ฟังไม่อาจที่จะปฏิเสธเขาได้ลง ทำได้แค่ทำตามในสิ่งที่เขาพูด ครั้งนี้พอวัจสาได้ยินก็เหมือนกับโดนตีเข้าที่หัว แรงแขนแรงขาเธอเทียบเขาไม่ติดเลยสักกนิด เธอเลยลองใช้หัวดู เธอโขกหัวของตัวเองไม่ยังอกกว้างของชายหนุ่ม พอหัวเธอโขกเข้ากับอกแข็ง ก็มึนอึนไปในทันที คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไม่เป็นอะไร มีเพียงตัวเธอเองเนี่ยแหล่ะที่เจ็บตัว แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีหล่ะ? เธอสู้เขาไม่ได้เลย หรือจะปล่อยเลยตามเลย? สมองของเธอก็สู้เขาไม่ได้ แบบนี้ก็เสร็จเขาเลยหน่ะสิใช่มั้ย?