ตอนที่ 201 เขามีปัญหารุมเร้ามากมายขนาดนั้นเลยหรอ 2

ต๭นที่ 201 เขามีปัญหารุมเร้ามากมายขนาดนั้นเลยหรอ 2 ตอนนี้ชีวิตของวรพลถูกแขวนไว้กับกนิษฐา หากเพียงแค่วรพลไม่ต้องการเธอแล้วหล่ะก็เขาจะให้เธอได้ลิ้มลองสัมผัสสักหน่อย ว่าการมีชีวิตอยู่ที่เหมือนตายทั้งเป็น การที่ถูกไฟคลอกแล้วต้องนอนอยู่ได้แค่บนเตียงคนไข้ รสชาติมันเป็นยังไง！ แต่ว่าในตอนนี้เขาไม่ได้คิดอะไรมากในเรื่องนี้ เขาดึงมือวัจสาเข้ามา ก่อนจะพูด “ไปกินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ”ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้เขาอ่อนแอไปในทันที วัจสาตกใจเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าถ้าเธอจะตกลงไปกับเขาดีมั้ย หากว่าไป มันจะไม่เป็นการเดินเข้าถ้ำเสือหรอกหรือ แต่ถ้าหากว่าไม่ไป ก็เกรงว่าท้องของกระเพาะจะทนไม่ได้ พอเห็นท่าทีลังเลของหญิงสาว ธัชชัยก็เอามือกุมท้องอีกครั้ง เขารู้ว่าหากเขาทำแบบนี้แล้วใจของหญิงสาวจะต้องอ่อนลงแน่นอน และมันก็ได้ผล หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างเป็นกังวล ก้มตัวลงดูเขา “ธัชชัย คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ปวดท้องอีกแล้วหรอ? ไปหาหมอก่อนที่มันจะเจ็บกว่านี้ดีมั้ย? ” หญิงสาวตำหนิไปเคล้าน้ำตา แต่ก็ยังมองออกว่าเธอเป็นห่วงเขามากๆ สุดท้ายวัจสาก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำกับเขานัก พวกเขาทั้งสองไปร้ายโจ๊กที่อยู่ใกล้ๆ ด้วยกัน วัจสาสั่งโจ๊กรองท้องให้แก่เขา อีกทั้งยังสั่งเค้กอีกนิดหน่อย เธอรู้ว่าเขาไม่ชอบทานอะไรหวานๆ เธอจึงสั่งที่มีรสชาติออกเค็มทั้งหมด ธัชชัยขมวดคิ้วเล็กน้อย อาหารพวกนี้นี่มันไม่ใช่เขาเอาซะเลย “ไม่มีเนื้อสัตว์เลยหรอ? ” วัจสายิ้มขึ้นมาเล็กน้อย “ใครบอกว่าไม่มี? ” เธอใช้ช้อนของเขาตักลงไปในถ้วย “ดูสิ” “ไส้วัว? มันมีกี่ชิ้นกันเชียว? อย่างงี้มันเรียกว่าเนื้อสัตว์หรอเนี่ย? ” พอพูดจบก็พูดเสริมอีกอย่างตาละห้อย “ผมเห็นร้ายตรงแยกเป็นร้านอาหารทะเล รับประกันเลยว่าคุณต้องชอบแน่ และคุณก็ยังได้กินกุ้งม้วนที่คุณชอบด้วย！” เขาเป็นคนที่ชอบกินเนื้อมาก การที่กินอะไรที่ไม่มีเนื้อแบบนี้ มันทำให้เขารู้สึกจะเป็นจะตาย “แต่ว่าวันนี้ฉันไม่อยากกิน และก็ไม่อนุญาตให้คุณกินด้วย กินโจ๊กไปมันจะได้บำรุง และต่อจากนี้ไปฉันจะให้ป้าอ้อยทำโจ๊กให้คุณกินทุกวัน”วัจสาพูดในขณะที่ผลักถ้วยโจ๊กไปให้เขาอีกครั้ง เขาเหลือบมองที่โจ๊กที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที “จริงๆ ผมไม่อยากจะกินมันเลย เว้นแต่คุณป้อนผมมั้ยหล่ะ? แค่คุณตั้งใจ โจ๊กนี่ก็ไม่ยากที่ผมจะกิน” เขาจะให้เธอป้อนอย่างนั้นหรอ? เขาหิวขนาดนี้ ยังจะมาคิดอะไรแบบนี้ได้อีกหรอเนี่ย！ เธอไม่ทำอย่างที่เขาบอกแน่นอน เธอวางช้อนลงก่อนจะพูด “ธัชชัย ถ้าคุณอยากจะทำร้ายร่างกายของคุณเอง ก็คงไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้ ถ้าคุณจะต้องเจ็บจนตายหน่ะ！”เธอพูดพลาง เตรียมจะลุกขึ้นและเดินไป และแน่นอนว่าชายหนุ่มไม่มีทางให้เธอไปได้อย่างง่ายๆ ธัชชัยจับข้อมือของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะใช้อีกมือหนึ่งจับช้อนและก้มลงกินโจ๊กในชาม วัจสาปกติจะต้องดิ้นรน แต่ดูเหมือนจะดิ้นรนไม่ออก ช่างมันก็แล้วกัน เธอจึงยืนดูเขากินโจ๊กจนเสร็จ เธอมองดูเขาจากมุมสูงแบบนี้ ก็ได้พินิจร่างกายที่แข็งแรง และเส้นผมสั้นสีดำของคนดื้อดื้อรั้นได้อย่างถนัดตา หากมันเป็นเพียงความฝันไป เธอก็อยากจะกอดชายหนุ่มผู้นั้นเข้ามาแล้วพูดกับเขาว่า “ธัชชัย เรามีลูกด้วยกันนะ เด็กเป็นลูกของคุณ” แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้ ด้วยสถานภาพของเขาและอะไรหลายๆ อย่าง เธอได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของวรพล แต่กลับมีลูกกับน้องชายของเขา แล้วเธอจะทำแบบนั้นได้ยังไง จู่ๆ วัจสาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี ที่ได้ทำเรื่องเลวร้ายมากลงไป ทางหนึ่งก็เป็นพี่ชายที่ธัชชัยเคารพรัก อีกทางก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข แต่ว่าเขาไม่ชอบเด็ก และยิ่งกว่านั้นคือไม่ชอบเด็กที่ให้กำเนิดโดยเธอเอง เพื่อเป็นการรักษาชื่อเสียงของวรพล ธัชชัยคงจำต้องให้เธอไปเอาเด็กออกแน่ๆ วัจสาไม่อยากจะทำอะไรที่ทำให้คนอื่นจะต้องเสียใจแบบนั้น อีกทั้งก็ไม่อยากจะรบกวนเขา หากถ้าเต็มไปด้วยความโกรธแล้วลากเธอไปเพื่อหวังจะกำจัดเด็กออกหล่ะก็เธอก็จะตายตกไปตามลูกของเธอ เธอเคยเห็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งมามากในสถานสงเคราะห์ แต่สิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ ที่อยู่ในท้องของเธอมันไม่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถเรียกพ่อของเขาได้ แต่เขาก็ยังจะมีแม่ เธอจะอยู่กับขาตลอดไป และจะไม่ทอดทิ้งเขาเด็ดขาด วัจสาทำได้เพียงเก็บซ่อนความลับนี้ไว้ อีกไม่นานเธอก็จะจากไปได้แล้ว ข้าวต้มไม่ได้เยอะมากนัก ธัชชัยกินแปปเดียวก็หมด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาไม่อยากให้โจ๊กเละๆ นั่นอยู่ในปากเขานานรึเปล่า “ผมกินหมดแล้ว！”ธัชชัยพูดพลางเชิญชวนให้ดูในชามของเขาเหมือนเด็กน้อย วัจสาอดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา “ดีแล้ว ต่อไปก็ต้องเป็นเด็กดีแบบนี้อีกนะ” วัจสาพูดจบลงก็ค่อยๆ หลับตาลงซึมซับความประทับใจที่เธอได้รับ ชายผู้นี้นอกจากจะตะโกนด่าทอ ให้รู้สึกไม่ดีแล้ว เขาก็ไม่ค่อยพูดกับเธออย่างอ่อนโยนเช่นแบบที่เขาทำในตอนนี้เสียเท่าไหร่ “คุณบอกว่าผมเป็นเด็กดี คืนนี้คุณก็ควรจะเป็นเด็กดีเสียหน่อยมั้ยหล่ะ? ” ธัชชัยดึงข้อมือของหญิงสาวเบา ก็ทำให้เธอตกลงไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว บั้นท้ายงามตกลงไปอยู่บนขาอันแข็งแรง ความอบอุ่นเล็กๆ น้อยๆ ที่เธอเพิ่งจะได้รับมลายหายไป ทุกครั้งที่ชายหนุ่มพูดให้เธอเป็นเด็กดีหล่ะก็ จะไม่มีอะไรดีๆ เกิดขึ้นสักเท่าไหร่ เธอหล่ะอยากจะเอาอิฐตีหัวให้เขาตื่นสักหน่อยจริงๆ