ตอนที่ 209 สิ่งที่ไม่ได้คาดคิด 2

ต๭นที่ 209 สิ่งที่ไม่ได้คาดคิด 2 “ฉันว่าแพรวเธอดูเหมาะกับคุณดีนะ” วัจสาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดออกไปอย่างที่ใจคิดแบบนั้น ที่เธอพูดว่าเหมาะแน่นอนว่าไม่ได้หมายถึงเสื้อผ้า “หึ”ธัชชัยหัวเราะขึ้น สบายใจได้ ผมไม่เคยไปข้องแวะลิ้มลองอะไรแพรวมาก่อน เขาพูดก่อนจะสมทบขึ้นมาอีกประโยคหนึ่ง “ผมควบคุมไม่ได้” วัจสาอดไม่ได้ที่จะพูดดูหมิ่น “ธัชชัยคุณเนี่ยนะจะควบคุมผู้หญิงไม่ได้? ฉันว่าดูเหมือนว่าคุณแพรวนั่นจะถูกคุณกินไปแล้วทั้งตัวงั้นหล่ะ” พอได้ยินคำพูดที่ชวนคิดไปในทางหึงหวง ธัชชัยก็หัวเราะร่วนออกมา แล้วเอาจมูกโด่งนูนไปเกลี่ยที่ยวงแก้มขาวของหญิงสาว “คุณสบายใจได้ ผมไม่ได้ชอบอะไรแบบนั้น” “ธัชชัย คุณพูดความจริงมาก็ได้อย่ามาโกหกฉัน เรื่องอย่างว่าที่ฉันไม่ได้อะไรเลย คุณอย่าพูดทำร้ายจิตใจแพรวที่รู้จักคุณดีแบบนี้” เธอไม่ได้พูดประโยคนั้นโดยตรง ในขณะที่แพรวตอนนี้ก็ยังคงเงียบ พวกคุณทั้งสองคงไม่เคยจะพูดอะไรตรงๆ ต่อกันใช่มั้ยหล่ะ? ถึงได้พูดอะไรแบบนี้ต่อหน้าเธอได้ “ผมพูดจริงๆ นะเนี่ย แพรวเธอก็มีแบบผมเหมือนกันหน่ะ ผมไม่แฮปปี้นะแบบนั้น ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้น” เขาวางคางของเขาบนไหล่ขาวราวหิมะของวัจสา มีอะไรบางอย่างค่อยๆ เติบโตขึ้นดุนมาที่ตัวของเธอ ริมฝีปากของเขาดูดีเพลิดเพลินกับความอ่อนนุ่มบนไหล่เนียนของเธอ มีเหมือนเขาเหมือนกัน? อย่างนี้หมายความว่ายังไง? เธอยังคงไม่เข้าใจ แต่อยู่ๆ ความคิดไร้สาระหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวของหญิงสาว อย่าบอกนะว่า…..แพรวเป็นผู้ชาย แต่ไม่มีตรงไหนเลยที่จะบอกว่าเธอเป็นผู้ชายได้? ดูๆ ไปแล้วเธอรูปร่างดีกว่าตัววัจสาเองเสียด้วยซ้ำ “แพรวเธอ..เธอเป็นทรานหรอ? หรือว่ากะเทย? ในที่สุดวัจสาก็ถามสิ่งที่เธอสงสัยออกไป “อย่าพูดอะไรไม่น่าฟังแบบนั้นสิ แพรวเธอเป็นแค่กะเทย ยังก้ำกึ่งอยู่ระหว่างสองเพศ จริงๆ ต้องบอกว่าเธอมีความผิดปกติระหว่างสองเพศมาตั้งแต่เกิด” ธัชชัยพูดอธิบาย แบบไม่ได้รู้สึกว่ามันพิเศษอะไรยังไง “ตั้งแต่เกิด? ” วัจสาช็อก “อื้อ แต่เธอทำงานหนักมาก ทั้งยังจงรักภักดี ผมก็เลยเก็บเธอไว้ จริงๆ แล้วไม่มีอะไรเลย เธอไม่ได้เหมือนเรา” “แต่ว่าฉันรู้สึกว่าเธอเหมือนผู้หญิงมากๆ เลยนะ...ไม่ว่าจะท่าทางน้ำเสียง ดูเป็นหญิงหมดเลย วัจสารู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ นี่เธอดูเหมือนผู้หญิงขนาดนี้ จะเป็นกะเทยไปได้ยังไง? “ไม่เชื่อหรอ? คุณลองไปดึงกระโปรงเธอดูก็ได้ บุรีก็ทำแบบนั้น” วัจสาปากสั่นเล็กน้อย นี่อย่าบอกนะว่าบุรีไปเปิดกระโปรงเธอเข้าแล้วเห็นไอ้ดุ้นๆ หนึ่งนั่นเข้า วัจสารู้เลยว่าเธอไม่ควรมองใครที่ภายนอกจริงๆ ดูเหมือนว่าหากเธอยังไม่เชื่อคงจะต้องไปเปิดกระโปรงแพรวดูเหมือนที่บุรีทำซะแล้วหล่ะ แต่ว่าก็ชั่งมันไปเถอะ ถึงมันจะจริงไม่จริง เธอไม่อยากจะไปทำกิริยาอย่างนั้น ไม่อยากจะทำร้ายจิตใจของคนอื่น ในขณะที่สองคนกำลังยืนคุยกันอยู่ แพรวก็เอาของเข้ามาให้ จากนั้นก็เดินกลับไปที่นอกประตู ธัชชัยปิดมู่ลี่หน้าต่างลงเพื่อที่จะได้มองเห็นภายนอกได้ แต่ภายนอกไม่อาจจะมองเข้ามาเห็นข้างในได้ ดังนั้นวัจสาจึงเห็นแพรวที่ยืนอยู่ด้านนอกได้อย่างชัดเจน อยู่ๆ เธอก็พลันตะหงิดขึ้นมาได้ จึงเอ่ยปากถามธัชชัย“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าเธอเป็นกะเทย? คุณเองก็เห็นมากับตาอย่างนั้นหรอ? ” จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องยากที่จะถามขึ้นมา เธอเองก็ค่อนข้างจะเป็นกุลสตรีเลยทีเดียว แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมันมากเสียเกินไป เพราะเรื่องของแพรวยังทำให้เธอยังคงสงสัยอยู่ ขนาดเวลากินข้าวเธอก็ยังเหลือบไปมองแพรวที่อยู่ด้านนิดเสียเรื่อย “อือ เคยเห็นแล้ว”อยู่ดีไม่ว่าดี ธัชชัยก็ตอบรับกลับมา ราวกับมันเป็นเรื่องง่ายๆ ปกติเบสิคทั่วไป “...อี๋ลามก！”วัจสาว่าขึ้น แต่วัจสาก็ยังไม่อยากจะเชื่ออยู่ดี คนที่สวยและดูเพียบพร้อมอย่างแพรวเนี่ยนะ จะเป็นกะเทย พอวัจสากับธัชชัยกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ก็เตรียมจะเก็ยชามตะเกียบ ตอนที่เธออยู่บ้านตระกูลเดิมขุนทดก็ทำแบบนี้เป็นประจำ แพรวเกินเข้ามาทันพอดีเห็นวัจสาทำแบบนั้นก็พูดขึ้นอย่างอ่อนโยน “คุณผู้หญิงคะ วางมันไว้เถอะค่ะ เดี๋ยวอีกสักครู่จะมีคุณป้ามาเก็บไปให้” “อื้อ...”วัจสาวางตะเกียบลง แล้วก็ยังคงจดจ้องมองแพรวไม่วางตา เพียงแต่ตอนนี้เธอมองด้วยแววตาที่ต่างออกไป แพรวเคลื่อนตัวอ่อนไหวและละเอียดอ่อน และเป็นธรรมชาติที่เธอจะรู้ว่าวัจสามีสายตาแปลกๆ มองมาที่เธอ เมื่อเห็นดังนั้นก็จึงเอ่ยถามเสียงหวาน “ดูเหมือนว่าประธานชัยจะบอกคุณแล้วสินะคะ? เรื่องเกี่ยวฉันหน่ะ” วัจสาขอโทษขึ้นทันที “ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่รู้สึกแปลกใจไม่ได้คิดอะไรไม่ดีเลยนะคะ แพรวก็ยังคงพูดมาด้วยเสียงหวานจ๋อย “ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฉันไม่ได้สนใจอะไรพวกนี้ คุณไม่เหมือนนอนคนอื่นที่จะมานั่งแบ่งแยกอะไรแบบนั้น” คนอื่นงั้นหรอ? หรือว่าคนที่รู้เรื่องนี้จะเยอะแยะมากมายแล้ว? หรือว่าจะมีคนแบบบุรีกับธัชชัยที่ไปเปิดกระโปรงเธอดูแบบนั้น? แต่สายตาของแพรวก็เฉียบคมเอาเรื่องอยู่เหมือนกันที่มองออกว่าวัจสาสงสัยในตัวเธอ