ตอนที่ 210 มองไม่เห็น จับไม่ได้

ต๭นที่ 210 มองไม่เห็น จับไม่ได้ บุรีไม่รู้อะไรเลย ว่านี่เป็นแผนการตกปลาตัวใหญ่ของธัชชัย ถ้าบุรีเห็นกนิษฐา ถ้าอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถควบคุมความงามและการร้องขอจากผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์คนนี้ได้อย่างแน่นอน หลังจากนั้นเขาก็ให้กรดลตามประกบไป เหมือนดั่งตั๊กแตนจับจักจั่น แต่สุดท้ายแล้วมีนกขมิ้นอยู่ด้านหลัง! (ถึงผู้ที่ไร้วิสัยทัศน์ มักเล็งผลระยะสั้นโดยไม่ระวังว่าจะมีผลร้ายในระยะยาว) บางทีสุดท้ายพวกเขาอาจจะพบผู้บงการนั่นก็ได้ บนรถที่กำลังไปโรงพยาบาล ลักษณะนิสัยของวรพลแต่ก่อนเป็นคนอบอุ่น ไม่ใช่ว่าภายนอกนั้นทำให้เขาเป็นสุภาพบุรุษ แต่เขาเป็นของเขาแบบนี้อยู่แล้ว เหมือนเขาจะไม่มีอารมณ์ตอบสนองแต่ไม่ใช่ว่าเขาโง่ กลับกันเขานั้นมีไอคิวที่สูงมาก มองแต่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเมื่อกี้ธัชชัยไม่อยากให้กนิษฐารู้ว่าวัจสาไม่ใช่แฟนของตัวเขาเองวรพล ตอนนี้ก็เริ่มถามอย่างคาดโทษว่า “ธัชชัย เมื่อกี้แกจงใจให้กนิษฐาไม่รู้ว่าวัจสาไม่ใช่ภรรยาของฉันใช่ไหม? ” ธัชชัยก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เพราะต่อหน้าพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมาโกหกอะไร เขามองออกหมดแล้วหละ “ นี่พี่คงจะมองออกหมดแล้วสินะ เก่งจริงๆ เลย! ” วรพลไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับคำพูดสรรเสริญเยินยอทั้งสิ้น แต่รู้สึกว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย “ธัชชัย เจ้าเด็กนี่นิ สรุปแล้วแกจะปิดบังวัจสาไปถึงเมื่อไหร่? แต่ก่อนฉันก็เคยบอกนายแล้วใช่ไหม ถ้าเกิดว่าในใจนั้นรักเธอจริงๆ ก็ปกป้องเธอ แต่ถ้าไม่รักหละก็ จงปล่อยเธอให้เป็นอิสระซะ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของพี่เอง พี่สามารถชดเชยให้เธอได้ นายก็อย่ามาวุ่นวายก็แล้วกัน! ” เห็นท่าทางที่ธัชชัยปฏิบัติต่อวัจสาแล้ว ไม่ใช่ครั้งแรกที่วรพลรู้สึกเสียใจที่ตัวเองตัดสินใจทำแบบนั้นไป มันเป็นเขาที่รบเร้าแบบนั้น จึงทำให้เธอต้องเข้ามาติดอยู่กับเรื่องราวเหล่านี้ และมันทำลายชีวิตของเธอทั้งชีวิตไป แน่นอนหละ เขาก็ไม่รู้หรอกว่าน้องชายของตัวเองจะหลงรักหรือไม่รักวัจสา ถ้ารักก็คงจะดีมาก แต่ถ้าไม่รักเองก็ไม่ได้ผิดอะไร การไม่รักคนๆ นึงจะทำยังไงมันก็ไม่สามารถทำให้รักได้ เหมือนดั่งการที่คนสองคนกรีดข้อมือพร้อมๆ กัน เธอจะต้องรู้สึกเจ็บปวดแทนคนที่คุณรักแน่นอน นี้แหละธรรมชาติของมนุษย์ แต่ถ้าเกิดทั้งสองฝ่ายต่างไม่ชอบกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ถือว่าไม่ได้เกี่ยวกัน แต่วรพลดูแล้วไม่แน่ใจว่าธัชชัยนั้นรักวัจสา อีกทั้งต้องการควบคุมพฤติกรรมของเธอ ก็ถ้าไม่ได้รักก็อย่ามากักขังอิสระของเธอ ธัชชัยไม่ได้ตอบอะไรคำถามนั้นของเขา เพียงเดินทำหน้ายู่ ตรงไปหาพี่ชายทำท่าจะหอมแก้มวรพล “มาหอมทีสิ พี่ครับ ผมเพิ่งค้นพบว่าตัวเองชอบพี่จริงๆ เลยนะเนี่ย! สนใจมาเป็นคู่เกยกันไหม? วรพลขี้เกียจที่จะกลอกตาใส่เขาแล้ว มันเกินไปแล้ว เขารู้ว่าว่ามันเป็นการหนีคำถามของธัชชัย เขาไม่รู้จะทำยังไงก็น้องชายของเขาคนนี้จริงๆ “ธัชชัย แกไม่ต้องเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่นเลยนะ ยังไงวันนี้แกต้องให้พ่อบ้านภูษิตพาวัจสาไปหาฉันที่โรงบาลด้วย เราสามคนมาทำเรื่องให้มันชัดเจนกันเลยดีกว่า ไม่ว่าแกจะรักหรือไม่รักเธอ ยังไงฉันก็จะไม่ยอมให้แกหลอกเธออีกแล้ว ธัชชัย แกรู้มั้ยว่าแบบนี้วัจสาเธอจะรู้สึกแย่แค่ไหนหน่ะฮะ? ” เขาเป็นคนที่มีน้ำใจมาก จากที่เขาสังเกตดู เขาก็รู้เลยถึงปัญหาที่วัจสากำลังผจญ และเขาก็รู้สึกสงสารเธอมากเหลือเกิน และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เขาจะบังคับให้น้องชายเลือกหนทางที่จะทำ แหงหล่ะ วรพลหน่ะรู้สึกน้องชายของตัวเองที่สุดแล้ว เขาได้รับการรายงานจากป้าอ้อยอยู่ทุกวันแล้วก็ได้รู้ว่า ธัชชัยไม่ใช่ไม่รู้สึกกับวัจสาเลย แต่เขายังไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้า หรือยังไม่กล้าที่จะยอมรับมัน วรพลรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหตุให้ธัชชัยไม่กล้วที่จะมีความรัก เพราะเขาต้องแก้แค้นให้ตัววรพล ขาจึงรู้สึกว่าตัวเขาเองเป็นอุปสรรคของความรักน้องชาย การที่บังคับให้เขาตัดสินใจในวันนี้ก็เพิ่งเพื่อที่จะให้เขาเผชิญหน้ากับความรู้สึกของตัวเองเผื่อว่าความรู้สึกที่มีต่อวัจสามันจะหนักแน่นขึ้นมา แต่การตัดสินใจในครั้งนี้ มันก็รับมาด้วยความเสี่ยงในเวลาเดียวกัน เพราะด้วยนิสัยของทั้งสองคน ธัชชัยเป็นบุคคลที่ควบคุมยากเป็นที่สุดส่วนวัจสาก็ใสซื่อเสียจนเกินไปถึงแม้ว่าเธอจะอ่อนโยน แต่ก็นั่นแหล่ะมันจึงจะทำให้เธออาจจะต้องเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น และแน่นอนว่าธัชชัยก็จะไม่สามารถแก้แค้นแทนวรพลได้ นอกจากเรื่องแก้แค้นให้วรพลแล้วเรื่องอื่นสำหรับเขาตอนนี้ก็เป็นศูนย์ ไม่ใช่แค่แก้แค้นเท่านั้น แต่จำต้องขุดรากถอนต้นตอเลยทีเดียว “พี่พล ผมบอกพี่ไว้ก่อนเลยนะถ้าพี่จะบอกเรื่องนี้กับเธอหล่ะก็ ผมจะเอายัยปีศาจกนิษฐาไปขัง ใครพี่ไม่เจอ และไม่อาจจับต้องตัวเธอได้อีก！” สีหน้าของธัชชัยเปลี่ยนเป็นชั่วร้าย ริมฝีปากแสยะยิ้ม ตอนนี้เขามีไพ่ไม้ตายคือตัวของกนิษฐา ดังนั้นเขาไม่กลัวอะไรอีกต่อไป “ธัชชัย นี่แก! ” วรพลเริ่มจะโกรธขึ้นมาจริงๆ แล้ว “ถ้าแกกล้าทำแบบนั้น ฉันจะ...” “จะทำอะไรงั้นหรอ? อย่าลืมนะว่ากนิษฐานั่นเป็นคนที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้ พี่ต้องดิ้นเท่านั้น ถึงจะปกป้องเธอได้ ไม่อย่างนั้นหล่ะก็...” ธัชชัยเองก็เดือดขึ้นมาแล้วเหมือนกัน วรพลเป็นห่วงขึ้นมาจริง เขามักจะทำในสิ่งที่เขาพูด และธัชชัยก็เคยบอกว่าเขาอยากจะฆ่าเธอมาตั้งนมนานแล้ว “ธัชชัย ฉันเคยบอกแกแล้วไง ว่าฐาเขาไม่เกี่ยว ถ้าแกอยากจะทำอะไรเธอแกมาลงที่ฉันนี่” “พี่ ถ้าพี่ไม่พูด ผมก็จะไม่ทำโอเคมั้ย? ถ้าพี่ไม่บอกว่าวัจสาเป็นเมียผม ผมก็จะไม่ทำอะไรกนิษฐา แล้วก็จะเก็บเธอไว้ให้พี่บูชาเลย เป็นยังไงหล่ะ? ”