ตอนที่ 212 จะทำการใหญ่ ใจต้องนิ่ง

ต๭นที่ 212 จะทำการใหญ่ ใจต้องนิ่ง แพรวยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า ‘ถ้าหากท่านประธานชัยไม่ถือสาอะไรแล้ว ฉันก็ยินดีที่จะตอบสนองความอยากรู้ของคุณ ฉันสามารถให้คุณตรวจดูร่างกายของฉันเลยก็ได้’ วัจสาผงะตกใจเล็กน้อย วางตัวไม่ถูก โบกมือไปมา ‘ไม่ ,ไม่ต้องแล้ว’ คำพูดของธัชชัยยังก้องในหูของเธอ วัจสาคิดว่าแพรวเป็นสาวประเภทสองจริงๆ ถึงแม้ว่าเขาจะแปลกใจและอยากจะดูจริงๆ แต่เขากลับไม่มีทางที่จะทำเรื่องแบบนั้นแน่นอน ไม่ว่าตอนนี้แพรวจะมองดูเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น แต่ว่าในใจของวัจสาแล้ว เธอกลับถูกมองว่าเป็นผู้ชายไปเสียแล้ว ดังนั้นแล้ววัจสาเริ่มรู้สึกอึดอัดที่จะอยู่กับเธอต่อไป เลยเตรียมที่จะหนีไปห้องพัก แต่กลับบังเอิญเจอบุรีที่กำลังเดินมาเข้าพอดี โย้ว พี่สะใภ้ก็อยู่ด้วย ดูเหมือนว่าท่านชัยก็อยู่ด้วย เมื่อวานตอนเย็นคงจะสบายตัวมากสินะ ดูจากท่าทางแล้วสวยขึ้นเยอะเลย แต่ไหนแต่ไรปากของบุรีพูดออกมาเหมือนไม่มีหูรูดอยู่แล้ว คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น ไม่สนใจถึงสถานะของวัจสาเลย คำพูดที่น่าเขินอายทำให้ใบหน้าของหล่อนแดงขึ้น คนๆ นี้ไม่ว่าจะเจอใครก็ตามก็ตะโกนเรียกว่าพี่สะใภ้หมดเลยรึไงนะ? แต่ว่าเจ้าผู้ชายที่ไม่มีมารยาทนี้ ไม่คิดว่าเขาจะดูเป็นสุภาพบุรุษขนาดนี้ ถึงแม้ว่าวันนี้เขาจะแต่งตัวเหมือนกับซุปเปอร์ฮีโร่ แต่ก็ไม่สามารถปิดบังใบหน้าที่ซ่อนไว้ได้ ธัชชัยพูดขึ้นมาว่า “บุรี เหมือนว่าลิ้นของแกจะยาวเกินไปนะ” บุรีจุกที่ลำคอ รีบปิดปากทันที ในขณะเดียวกันวัจสาก็คิดแผนขึ้นมาได้ ดูเหมือนว่าตอนนี้ธัชชัยจะทำงานที่นี่ งั้นก็หมายความว่าก็สามารถแอบเข้าไปในตระกูลศรีทองได้นะสิ แล้วค่อยไปหาคุณวรพลบอกเรื่องที่จะหย่าก็ได้งั้นสิ? ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการคว้าโอกาสครั้งนี้ไว้แล้ว! พอคิดได้ วัจสาก็รีบพูดกับธัชชัยทันที ‘ธัชชัย,ตอนนี้ฉันอยากจะกลับไปเรียนที่โรงเรียนแล้ว! แน่นอนว่าหล่อนไม่ได้โง่พอที่จะจะแสดงอาการออกมาทั้งหมด 。ธัชชัยเองก็ไม่ได้สนใจอะไร พยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “ได้ฉันจะให้คนขับรถไปส่งเธอ” หลังจากนั้นก็กำชับให้แพรวเตรียมตัวขึ้นรถ วัจสาตะลึงไปชั่วขณะ “หะ? ไม่,ไม่จำเป็น,ฉันนั่งรถสาธารณะกลับไปเองก็ได้! ” แพรวหัวเราะ, “มีรถแต่ไม่นั่ง แต่กลับจะนั่งรถสาธารณะ? คุณผู้หญิงอยากจะให้พวกเราช่วยกันประหยัดเงินกันเหรอ? ” วัจสาคิดมาโดยตลอดว่า คนที่คุณผู้หญิงพูดถึงก็คือภรรยาของวรพล แน่นอนว่าฉันไม่ได้คิดเยอะเรื่องชื่อภรรยาของธัชชัยมากนัก บุรีเอ่ยปากพูดขึ้นมา “พี่สะใภ้คงอยากใช้ชีวิตอย่างปกติธรรมดาใช่มั้ยหล่ะ? ” วัจสาไม่ได้โกรธอะไร แต่ก็ไม่ต้องการอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว …… กนิษฐารู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงค้างคืนทั้งคืนไม่ยอมกลับ? หากไม่ใช่เพราะว่าการที่ได้มาอยู่ในบ้านตระกูลศรีทองเธอจะได้พบหน้าค่าตากับธัชชัยแล้วหล่ะก็ แค่วินาทีเดียวเธอก็ไม่อยากจะอยู่ อีกทั้งก็ไม่ได้อยากจะมาเจอหน้าชวนสะอิดสะเอียนของวรพลอีกด้วย เดิมทีเธอเองก็ไม่ได้รักเขา แค่มองเพียงแว็บเธอก็ไม่อยากจะมอง ในขณะที่พ่อบ้านภูษิตเข็นรถเข็นของวรพลออกมาจากลิฟต์นั่นก็เป็นเวลาที่กนิษฐากำลังเดินสาละวนอย่างใจจดใจจ่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น แต่มันก็ไม่ได้มองดูแปลกหรือน่าสงสัยใดๆ เพราะเธอเดินสาระวนอยู่ภายในบ้าน อีกทั้งปากก็พูดพึมพำๆ เป็นเสียงที่เขาไม่อาจได้ยิน ในเวลาเดียวกนิษฐาก็เกิดความคิดที่ทำให้เธอมั่นใจแบบเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าที่ธัชชัยไม่กลับบ้านเมื่อคืนนี้ เป็นเพราะต้องไปหานังแพศยาวัจสาเป็นแน่！ “ฐา เป็นอะไรไปหน่ะ คุณกำลังรอใครอยู่อย่างนั้นหรอ? ” “อ้อ เปล่าค่ะพล ก็ธัชชัยเขาไม่ได้กลับมาดังนั้นวันนี้ฉันจะเป็นคนไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนคุณเอง！” เหตุผลที่กนิษฐาจะไปโรงพยาบาลกับวรพลนั้นก็แน่นอนว่าเพื่อที่เธอจะได้พ้นจากการระแวดระวังของกรดลได้ เธอเองเคยพูดกับวรพลไปแล้วว่าหากเธอไปกับวรพลก็จะไม่ต้องให้กรดลไปกับเธอ แต่ไม่รู้ว่าธัชชัยไปพูดอะไรกับวรพล เพราะพวกเขายืนอยู่ข้างๆ กัน เธอไม่รู้ว่าธัชชัยรู้ถึงจุดอ่อนของพี่ชายตัวเองเป็นอย่างดี เขาพูดเพียงว่า กนิษฐาโดนไล่ล่าจากกลุ่มองค์กรกลุ่มนึงแล้วจำต้องมีกรดลเป็นผู้อารักขาเธอ เหตุที่เธอต้องถูกไล่ล่านั้นเป็นเพราะเธอทรยศองค์กรมาเพื่อวรพลนั่นเอง