ตอนที่ 214 เขาล่อลวงฉัน

ต๭นที่ 214 เขาล่อลวงฉัน ดังนั้นหลังจากที่กนิษฐาถามคำถามนั้นแล้ววัจสารีบผลักทุกอย่างออกจากตัวเองปล่อยให้ธัชชัยเป็นแพะรับบาป ยังไงซะกนิษฐาก็รักผู้ชายคนนั้นจะตาย คงไม่กล้าทำอะไรเขาแน่นอน ตัวเองกลับไม่ใช่อย่างนั้นเลย เธอจะโดนยัยผู้หญิงบ้าคนนี้ฆ่าเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แถมเธอเองก็ไม่ได้ใส่ร้ายธัชชัยนะ เขาเองไม่ใช่หรอที่สวมบทบาทเป็นพี่ชายออกมาล่อลวงเอง? กับคำตอบตอนนี้ของวัจสา เห็นได้ชัดว่ากนิษฐาเชื่อสนิทใจ เพราะเธอรู้ว่าเรื่องอะไรที่เกี่ยวข้องกับวรพล ร้อยเปอร์เซ็นต์ธัชชัยต้องเครียด อยากให้วัจสาจงรักภักดี แต่ความจริงแล้วนี่เป็นธัชชัย “ทาสชาย” ที่สามารถทำเรื่องนี้ได้ กนิษฐายังถามอีกว่า “พวกคุณเคยหลับนอนกันไหม? ” กนิษฐาดูเหมือนจะสนใจกับคำถามนี้ เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถามวัจสา ก่อนหน้านี้ก็ถามอย่างเลี่ยงๆ มาหลายครั้งแล้ว “ไม่เคย แต่เกือบโดนเขาล่อลวงอยู่ หลังๆ มานี่ไม่รู้ว่าเขาคิดว่าฉันเป็นพี่สะใภ้เขา ซึ่งเป็นผู้หญิงของพี่ชายอยู่รึเปล่า มันถูกพบเจอด้วยความเจ็บปวดแล้วสุดท้ายก็จบไป” วัจสาบอกกับตัวเองว่า นี่ไม่ใช่การช่วยพูดให้ผู้ชายคนนั้นดูดีแต่อย่างใด เธอพูดเพื่อช่วยเหลือตัวเอง ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่เคยที่จะเคารพในความเป็นพี่สะใภ้ของตัวเองเลยก็ตาม เขาไม่มาดูหมิ่นเธอทำให้เธอขายหน้าก็พอแล้ว ยังถือว่ามีจิตสำนึกอยู่นะ! แต่มาคิดๆ ดูแล้ว กนิษฐานี่ก็มีความสามารถอย่างมหัศจรรย์เหมือนกันเนอะ นึกไม่ถึงว่าจะแอบมาที่หอของเธออย่างเงียบๆ ได้ แถมมานั่งอยู่ข้างในได้ตั้งนานโดยที่ไม่มีใครเจออีกด้วย แต่ตอนนี้แค่อยากให้เพื่อนที่ไม่สนิทคนนี้รีบๆ กลับไปเร็วๆ สักที “พูดแบบนี้แสดงว่าเธอไม่ได้ชอบธัชชัย? ” กนิษฐาถามด้วยน้ำเสียงที่สบายๆ เบาๆ เหมือนกับสายลมอย่างไงอย่างงั้น ถ้าพูดว่าไม่พูดอย่างมุ่งมั่นและเด็ดขาดว่าไม่ชอบ ผู้หญิงคนนี้จะเชื่อที่เธอพูดไหมนะ? มองแล้วรู้สึกไม่สบายใจเลย ดังนั้นวัจสาจึงคิดคำตอบที่เคยตอบไปแล้ว ว่า “ฉันเคยบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรอ? ฉันชอบผู้ชายที่เป็นเหมือนดั่งแสงสว่างของดวงอาทิตย์” คำตอบนี้สามารถกีดกันว่าไม่ใช่ธัชชัยได้ แล้วก็สามารถใช้ได้ผลกับกนิษฐาด้วยไปโดยปริยาย เขารู้ดีว่าธัชชัยไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น ยังไม่ทันรอให้กนิษฐาได้พูดอะไร วัจสาก็รีบพูดจนจบประโยคแล้ว “คุณฐาคะ ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องไม่มั่นใจในตัวเองอะไรขนาดนั้นก็ได้นะคะ” ประโยคนี้ มันทำให้ร่างกายของกนิษฐานั้นแข็งทื่อไปหมด สักพักเมื่อกะจิตกะใจกลับมาเป็นเหมือนเดิมจึงถามว่า ตัวเองนั้นไม่มั่นใจหรอ? เหมือนว่าจะใช่นะ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่สามารถกีดกันผู้หญิงที่ไม่ดีเท่าฉันหรอก พอมองที่วัจสาแล้วเธอก็รู้สึกถึงตระหนกและกังวลถึงเหตุการณ์บางอย่าง กลัวว่าเธอนั้นจะแย่งธัชชัยไป วัจสาเห็นว่าเธอมีปฏิกิริยาบางอย่าง ดังนั้นถ้าเห็นน้ำขึ้นให้รีบตักจึงรีบพูดว่า “ ที่จริงแล้วอุปสรรคของเธอกับธัชชัยนั้นก็คือวรพล ถ้าเขาสามารถที่จะฟื้นฟูร่างกายด้วยเองด้วยเวลาอันรวดเร็วละก็พวกเธอถึงจะสามารถอยู่ด้วยกัน ในใจของวัจสานั้น ร่างกายสภาพร่างกายของวรพลนั้นสำคัญที่สุด นี่ก็เป็นเรื่องที่ชายหนุ่มก็รอคอยอยู่เช่นกัน แม้ว่าเธอจะถูกเขาหลอก แต่เธอก็ยังเลือกที่จะดูภาพรวมส่วนใหญ่มากกว่า “ถ้าอย่างนั้นนะก็เท่ากับว่าในใจของธัชชัยนั้นรักเธอ แต่ก็ไม่มีทางที่ได้จะอยู่กับเธอ ทำได้เพียงแค่ทรมานพวกคุณอยู่อย่างนี้เท่านั้น” วัจสารู้สึกว่าเธอไม่เคยไตร่ตรองอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย ภายใต้เงื่อนไขที่ต้องตัดสินใจบางประการมันทำให้รู้สึกโศกเศร้าในด้านต่างๆ จริงๆ กนิษฐาผู้บุกรุกที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้ วัจสาจึงเผยด้านมืดออกมาโดยอัตโนมัติ ก็ถือว่าเป็นการป้องกันตัวรูปแบบนึงก็แล้วกันนะ และสิ่งที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ เธอปกป้องเด็กในท้องที่เพิ่งจะมีอายุได้แปดกว่าสัปดาห์ แม้ว่าเธอจะไม่อยากใช้กลอุบายใดๆ แต่เธอก็จำเป็นต้องปกป้องดวงใจของเธอที่อยู่ในท้อง ตอนที่ต้องผลักภาระหน้าที่และเรื่องราวต่างๆ ไปให้ธัชชัย เธอก็ผลักมันไปอย่างไร้ไยดี เขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรหรอกมั้ง กนิษฐารักธัชชัยขนาดนั้น ถึงขั้นรักจนไม่ลืมหูลืมตา แต่ธัชชัยรักกนิษฐารึเปล่า เธอเอาก็ไม่รู้ แล้วก็ไม่อยากที่จะรู้เรื่องอะไรระหว่างพวกเขาสองคนด้วย เพราะเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่ตนเองต้องมารับรู้ ทำไมไม่รู้ถึงรู้สึกไม่ชอบที่ธัชชัยอยากได้ผู้หญิงของพี่ชายตัวเอง เธอเองก็เหนื่อยใจที่จะหยุดยั้ง ตอนนี้เธอแค่ต้องการทำเรื่องบางอย่าง นั้นก็คือการหย่ากับวรพล หลังจากนั้นก็จะหนีไปในที่ไกลๆ เลยเพื่อคลอดเด็กในท้อง แล้วหลังจากนั้นก็จะเลี้ยงดูเขาให้ดี กลับมาจากบริษัทโฮสติ้งตั้งแต่เช้าจนมืดค่ำเดิมทีเธออยากที่จะคุยกับวรพลเรื่องการหย่า แต่คนขับที่แพรวเตรียมไว้นั้นไม่ว่าเธอพูดอะไรก็ดีไปหมด เขาขับรถไปส่งเธอที่โรงเรียนและเฝ้ามองเหมือนกับถ้าฟ้าผ่าก็จะไม่ยอมขยับไปไหน และเมื่อเห็นเธอเข้าโรงเรียนไปถึงจะไป ในเวลายามเช้าคาบเรียนเป็นคาบเรียนของครูที่ค่อนข้างเข้มงวดเธอจึงไม่กล้าที่จะโดดเรียน คิ้วที่สวยงามของกนิษฐานั้นขมวดขึ้น หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพักนึงจึงถามอย่างงงงวยด้วยความเย็นชาว่า “วัจสาฉันคิดไม่ถึงจริงๆ นะว่าเธอจะเป็นเหมือนดั่งหญิงสาวที่อินโนเซนต์ แถมยังปากคอเราะรายอีก! อย่าคิดว่าเอาตัวเองออกจากเรื่องราวเหล่านี้แล้วคิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรอ! ” วัจสาไม่ได้ให้กนิษฐาคาดเดาอะไรไปอีก ได้แต่พูดตรงไปตรงมากับเธอว่า “เธอจะไม่เชื่อก็ได้นะ เพราะที่ฉันพูดไปทั้งหมดมันเป็นความจริง” รูปแบบในการตอบแบบนี้เธอเรียนรู้มาจากผู้ชายที่น่ารังเกียจอย่างธัชชัย ในฝ่ายตรงข้ามคงจะมีความรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง โดยเฉพาะเวลาที่มีพิรุธ ตัดสินใจอย่างรวดเร็วว่าต้องคงต้องเพิ่มการเดิมพัน นั้นเป็นวิธีที่เธอจะปฏิเสธข้อ “สงสัย”ของกนิษฐาได้ ดวงตาที่สวยงามของกนิษฐาค่อยๆ หรี่ตาลง ราวกับว่ากำลังสงสัยว่าสิ่งที่วัจสาพูดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือหลอก