ตอนที่ 217 คุณผู้หญิงตระกูลศรีทอง 2

ต๭นที่ 217 คุณผู้หญิงตระกูลศรีทอง 2 บางทีคนร้ายอาจจะจับตัวผิด แล้วจึงปล่อยเธอไป เพราะรู้ว่าสุดท้ายเธอก็ไม่มีเงินใดๆ “แวว ฉันต้องกลับไปอยู่ที่บ้านตระกูลสีทอง” วัจสาคิดแล้วคิดอีกก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป แน่นอนหล่ะว่าใจเธอเต็มไปด้วยการต่อต้าน แต่ก็ต้องจำใจย้ายกลับ ด้วยวิธีการของกนิษฐาทำให้เธอรู้สึกกลัว ที่โรงเรียนเธอสามารถลักพาตัวแวววัยได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าหากเธอยังจะดั้นด้นอยู่ที่นี่ บางทีเธออาจจะพบความหายนะแห้งความโชคร้ายก็เป็นได้ อีกอย่างถ้าหากกลับบ้านตระกูลสีทองไป มันอาจจะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด มีทั้งป้าอ้อยและพ่อบ้านภูษิตคอยปกป้องตัวเธอเอง สภาพความเป็นอยู่ในบ้านอาจจะเหมาะกับเจ้าตัวน้อยในท้องของเธอก็ได้ ให้มันได้ดื่มด่ำสักสองสามวันก็แล้วกัน อีกอย่าง กนิษฐาก็อาศัยอยู่ในบ้านด้วย เธอจะต้องเฝ้าดูธัชชัย และนั่นทำให้เขาไม่มีโอกาสที่จะได้รับรอบๆตัวเธอได้ และก็ที่ตัวเธอเองรักษาระยะห่างจากธัชชัย เธอและลูกน้อยของเธอก็จะปลอดภัย “ถ้าจะย้ายกลับเข้าบ้านอบนี้ แกตัดสินใจจะไม่หย่ากับวรพลแล้วหรอ? ” แวววัยสตั๊นกึก แล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะเปลี่ยนเป็นพูดสนับสนุนเธอ “จริงๆ มันก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับแกนะที่จะรักษาความสัมพันธ์ปลอมๆ กับเขาไว้ อย่างน้อยก็มีสภาพความเป็นอยู่ที่ดี ไม่เหมือนฉันอยู่ข้างนอกตอนนี้ โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเลสุดๆ ไม่มีที่พักหลบฝนด้วยซ้ำ” วัจสารู้ดีว่าที่แวววัยพูดอย่างนั้น ไม่ใช่เพราะเรื่องเงิน แต่สิ่งที่เธอรอคอยมานานแล้วนั่นก็คือบ้านและชายหนุ่มที่เธอจะรักและชอบเธอจริงๆ สองคนที่มีปัญหาคละฝั่งทางของตนเองทั้งคู่มองตากันก่อนจะกอดกันแน่น ในขณะนั้นเองมีร่างผอมๆ คนใครคนหนึ่งเดินมาจากที่ไกลๆ ก่อนจะหยุดกึกและหันหลังเดินกลับไป มันเป็นร่างของปรมะชายหนุ่มที่ไม่ได้เจอมาหลายวัน เหตุเพราะไม่กี่คืนก่อนหน้านี้ ตั้งแต่วันสาบอกกับเขาไปว่าชอบธัชชัย ปรมะก็ไม่แวะเวียนเข้ามารบกวนทักทายเธออีก เขาเคารพการตัดสินใจของเธอมาโดยตลอด ขอแค่เพียงวัจสามีความสุขนั่นก็เพียงพอแล้ว เห็นร่างปรมะจากที่ไกลๆ วัจสาก็ทำได้เพียงขอโทษในใจซ้ำไปซ้ำมา ในครั้งนี้ ความสัมพันธ์ของเธอกับปรมะถึงการอวสานของจริง แม้กระทั่งความสัมพันธ์ที่เธอต้องปลอมไปเป็นแฟนของชายหนุ่ม เพราะสิ่งที่เธอต้องการคือดูแลกันแบบญาติมิตร พวกเขาทั้งสองมีความคิดที่แตกต่างกัน และสิ่งที่เธอต้องการ มันก็ไม่เหมาะที่จะเจอปรมะอีก ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะยอมแพ้มันไป กลางดึก วัจสามองเข้ามาในบ้านตระกูลศรีทองที่เจิดจรัสแสง ก่อนจะค่อยๆ ก้าวเข้าไป ป้าอ้อยล่วงรู้ก่อนแล้วว่าวัจสาจะกลับมา ดังนั้นเธอจะเกรียมรอรับหญิงสาวที่จะกลับจากเรียน “คุณผู้หญิงคะ ในที่สุดคุณก็กลับมา ป้ารอคุณกลับมาทุกวันเลยนะคะ” วันนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อาการแพ้ท้องของวัจสาถึงได้รุนแรงมาก ดังนั้นพอเธอกลับมาที่บ้านตระกูลศรีทองเธอก็แค่ทักทายป้าอ้อยด้วยการกอดเบาๆ เท่านั้น นอกจากคุณดนิตาแล้วป้าอ้อยเป็นคนที่ดีกับเธอที่สุดมาโดยตลอด แค่มีป้าอ้อยก็เหมือนมีแม่อยู่ข้างกาย โดยเฉพาะการที่ป้ามักจะเอาซุปไปให้เธอที่โรงเรียน มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น แต่มันก้ไม่ได้เหมือนกันเสียทีเดียว คุณดนิตาจำต้องแบ่งความรักไปให้กับเด็กอีกตั้งมากมาย แต่ป้าอ้อยมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่เธอสนใจดูแล นอกจากสองพี่น้องตระกูลศรีทองแล้วก็มีเธอนั่นแหล่ะที่ป้าอ้อยดูแลเป็นอย่างดี “กลับมาก็ดีแล้ว กลับมาก็ดีแล้ว”ป้าอ้อยลูบหลังของหญิงสาวเบาๆ เธอรู้ว่าวัจสาไม่ได้สบายใจนักจึงพูดปลอบใจ “ทุกอย่างมันจะต้องดีแน่ๆ ค่ะ ทั้งคุณและคุณชายใหญ่คุณชายรองจะต้องค่อยๆ ดีขึ้น” นอกจากคำพูดสั้นๆ นั้น มันก็มากพอแล้วที่จะพูดกับเธอ วัจสากระซิบตอบขอบคุณสั้นๆ ตาของป้าอ้อยเปื้อนน้ำตากับเสียงสะอื้นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ตอนที่ป้าอ้อยพาเธอเข้าไปในบ้าน ก็ไม่ลืมที่จะพูดขึ้น “คุณผู้หญิงคะ คุณกนิษฐาเธออาศัยอยู่ในบ้านของเราตอนนี้ด้วย อย่าไปมีปัญหากับเธอเลยนะคะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวไป อย่าขัดแย้งกับเธอ เพราะคุณชายต้องการเธอมากตอนนี้ วัจสาพยักหน้าลง เธอรู้ว่าสิ่งที่ป้าอ้อยบอกมันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเธอมันเป็นอีกวิธีหนึ่งของการปกป้องตัวเธอเอง พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นน่ากลัว ดังนั้นจึงไม่ต้องการที่จะไปอยู่ใกล้ๆ สำหรับวิธีการของกนิษฐา วัจสาได้รับการเรียนรู้มาเป็นอย่างดี การอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่กับเธอนั้นอย่างแรกเลยก็คือเธอไม่จำเป็นต้องรักษาระยะห่างจากกนิษฐา คนที่เธอจะต้องรักษาระยะห่างคือธัชชัยคนที่หล่อนชอบ เพื่อที่เธอกับลูกที่อยู่ในท้องจะได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เจ้าตัวเล็กนั่นเป็นสมบัติเดียวที่เธอมีในโลกใบนี้ ชีวิตน้อยๆ ที่บริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ ก่อนที่จะเข้าไปในห้องโถง ก็พบกับกนิษฐาที่นอนบนโซฟา เธอสวยมากจริงๆ มันทำให้ฉันนึกถึงนางฟ้าในโทรทัศน์ เธอมีเสน่ห์ล้นจริงๆ เพียงแค่นอนอยู่บนโซฟาเฉยๆ ก็น่ามองมากแล้ว “อั้ยหยา คุณผู้หญิงของตระกูลกลับมาแล้วอย่างนั้นหรอ” กนิษฐากระตุกยิ้มขึ้น “วัจสา เธอสบายใจได้ ฉันก็เป็นแค่แขกคนหนึ่งของบ้านหลังนี้ก็เท่านั้น ไม่กล้าที่จะปล้นวรพลและตำแหน่งคุณผู้หญิงไปจากคุฯ หรอก” “แขกหรอ? จะเป็นแขกไปได้ยังไง? นี่ฉันก็คิดว่าคุณเป็นคุณนายที่สองของตระกูลแล้ว อีกทั้งยังเป็นน้องสะใภ้ของฉัน ” ระหว่างทางที่จะกลับมาที่บ้านวัจสาพูดกับตัวเองมาตลอด ว่าเธอจะไม่เล่นลิ้นอะไร แต่นี่ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ