ตอนที่ 218 เธอชอบแบบนี้

ต๭นที่ 218 เธอชอบแบบนี้ ถึงแม้ว่าการเรียกคุณนายรองจะทำให้วัจสารู้สึกไม่ดีก็ตามที แต่เพื่อที่จะให้สามารถแยกตัวออกจากธัชชัย และรักษาเด็กในท้องเอาไว้ได้ เธอจำต้องอดกลั้นมันเอาไว้ อีกอย่างกนิษฐาก็เป็นผู้หญิงที่คุณชายใหญ่ผู้ซึ่งเป็นที่เคารพมากที่สุดบ้านตระกูลศรีทองรักมากที่สุด แล้วอย่างนี้เธอจะไม่ทำดีกับกนิษฐาได้ยังไง? แค่ทำให้สบายใจเสียหน่อยก็พอแล้ว ตัวเธอเองหน่ะช่างมันปะไร กนิษฐาดูจะพออกพอใจกับชื่อเรียกนี้มากทีเดียว เธอยิ้มอย่างมีเล่ห์ “คุณนายใหญ่เปลี่ยนเป็นคนปากหวานแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ? คุณเป็นเจ้าบ้าน อย่าเยินยออะไรฉันเลย” กนิษฐาตอนนี้เธอหน่ะเป็นเจ้าบ้านโดยสมบูรณ์ แล้ววัจสาผู้ซึ่งเป็นคุณผู้หญิงของบ้านที่อยู่ขอบๆ นี้จะกล้าไม่ทำตามที่คุณบอกได้ยังไง? เรื่องที่กนิษฐาไปที่โรงเรียนของวัจสานั้น กรดลไม่ได้ไปรายงานต่อธัชชัย ด้วยเนื่องจากเขาคิดว่ามันไม่ได้เป็นการทำอันตรายใดๆ ต่อธัชชัยพูดโดยตรง ดังนั้นเขาก็เลยขี้เกียจจะรายงาน เจ้าก้อนน้ำแข็งนี้มีตาหามีแววไม่แพรวพราวเหมือนบุรี เขาดูไม่ออกว่านายของบ้านนี้ปฏิบัติต่อคุณผู้หญิงค่อนข้างดีเลยทีเดียว แต่ว่าธัชชัยเองก็ไม่มั่นใจว่าจะจัดการอะไรกับกรดลได้ เขามีระบบในตัวของเขาเองแล้วโหมดแบบนี้ คุณก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาจะทำมัน และอีกอย่างเขาก็ซื่อสัตย์มาก แล้วธัชชัยไม่ใช่คนที่จ้องจับผิด จึงไม่อาจใช้เหตุผลใดกับเขาได้ แต่สิ่งที่ธัชชัยก็คาดไม่ถึงนั่นก็คือการที่กรดลตบปากรับคำที่จะติดตามกนิษฐา มันเป็นงานง่ายๆ ติดตามผู้หยิงที่ดูบอบบางคนหนึ่ง มันดูไม่เข้าเลยกับผู้ชายตัวใหญ่บึกบึนอย่างเขา แต่ในความเป็นจริง ธัชชัยนั้นคิดมากไปเอง กรดลไม่เพียงแต่ตอบรับ แต่ยังทำได้ดีอีกด้วย เพียงแต่เขาไม่ได้รายงานเรื่องที่กนิษฐาไปหาวัจสาที่โรงเรียน และเมื่อธัชชัยเห็นร่างงามของวัจสาอยู่ในห้องนั่งเล่นในขณะนี้ นั่นทำให้เขาโมโหแบบสุดขีด ในเวลานั้นธัชชัยกำลังไปรับวรพลกลับมาจากโรงพยาบาล พอกลับมาถึงบ้านตระกูลศรีทอง ในห้องนั่งเล่นนั้นไม่ได้มีเพียงแค่นางมารร้ายแสนสวยแล้วเท่านั้น ยังมีวัจสาที่กำลังยืนกินเค้กเผือกอยู่ข้างๆ ด้วย ดวงตาเข้าจมลง ถามเธอออกไปตรงๆ ด้วยเสียงสูงอย่างเกี้ยวโกรธ “วัจสา คุณทำไมไม่อยู่ที่โรงเรียน กลับมาทำอะไรที่บ้านห๊ะ? ” วัจสาเคยคิดว่าชายหนุ่มอาจจะใส่ร้ายตัวเธอเอง ทั้งนี้ทั้งนั้นเมื่อครั้งล่าสุดที่เธอกลับมาบ้าน เขาทำให้เธออับอายกับเงินสองพันล้านซึ่งเป็นค่าหลับนอน คำพูดที่น่ากลัวน่ารังเกียจแบบนั้นเธอก็เคยได้ยินมาแล้ว มีอะไรที่จะต้องกลัวอีกไหมหล่ะงั้น? เพียงแต่ครั้งนี้วัจสาฉลาดขึ้นเป็นกอง เธอไม่ต้องการให้ธัชชัยต้องมาระเบิดอารมณ์กับตัวเองอย่างไร้ปรานี ดังนั้นเธอจึงพูดฟาดออกไปก่อน “ทำไมฉันถึงไม่กลับบ้านหน่ะหรอ? อย่าลืมว่าฉันเป็นคุณผู้หญิงของบ้าน มันเป็นเรื่องปกติสำหรับฉันที่จะกลับ” “ และอีกอย่าง ฉันก็เป็นพี่สะใภ้ของคุณ ดังนั้นโปรดระวังคำพูดด้วย ถ้าฉันไม่มีความสุข ฉันหน่ะสามารถให้พี่ชายของคุณทิ้งคุณทุกนาทีเลยนะ” คำพูดเพียงสองประโยคของวัจสาทำให้วรพลที่อยู่บนรถเข็นแปลกใจเล็กน้อย ธัชชัยขมวดคิ้วแน่น ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนเป็นแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอเปลี่ยนไปเป็นคนที่ร้ายกาจมากทีเดียว แล้วยังน้ำเสียงที่ใช้ที่บอกจะให้พี่ชายของเขาทิ้งเขา? เธอไปเอาความมั่นใจอะไรแบบนี้มาจากไหนเนี่ย? ผู้หญิงซื่อบื้อคนนี้ไม่รู้ว่าตัวเขาเองจะไม่อยากให้เธอกลับมา ด้วยเพราะกลัวว่ากนิษฐาจะกินเธอไปซะก่อน ที่เขาทำไปนี่ไม่ใช่เพราะเพื่อปกป้องเธอหรอกหรอ！ วรพลเองก็ประหลาดใจ วัจสาเธออ่อนโยนเสมอ ไม่เคยพูดเสียงดังเลยด้วยซ้ำแต่เธอก็กลับงระเบิดออกมาว่าเป็น “พี่สะใภ้ของธัชชัย” นี่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ฐาของเขาจะคิดยังไง เขาจ้องมองไปในทิศทางที่กนิษฐายืนอยู่ พบว่าสีหน้าของเธอไม่ได้สับสนหรือไม่มีความสุขอย่างที่เขาคิด ที่จริงแล้วดูเหมือนจะมีรอยยิ้มบางๆ แล้วแววตาร้ายลึกซ่อนอยู่ด้วยซ้ำ วรพลเดิมทีพยายามจะอธิบายแล้ว แต่ด้วยว่าสัญญากับธัชชัยไปแล้วเมื่อเช้านี้ เขาเผยอปากออกจะพูดแต่ก็ปิดมันลงอีกครั้ง มันยากเกินกว่าจะพูดออกไป ทั้งหมดมันเป็นเพราะตัวเขาเอง ที่ยอมให้ธัชชัยใช้ชื่อของเขาในการประกาศหาคนแต่งงาน นั่นคือจุดเริ่มต้นที่เลวร้ายที่สุด “สา เธอเข้าใจผิดแล้วหล่ะ จริงๆ แล้วระหว่างฉันกับคุณ...เห้อ” ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะไม่พูดต่อ เพราะเขาเชื่อว่าถ้าเขาพูดมันออกมา ฐาของเขาจะต้องถูกธัชชัยเอาไปขังดังเขาว่าเป็นแน่ ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะทำเพื่ออิสรภาพของผู้หญิงที่เขารัก เลือกที่ไม่ได้พูดความจริงออกมา เขายอมรับว่ายังคงรู้สึกผิด เพราะในเรื่องนี้ เธอยังคงเป็นเหยื่อคนเดียวที่ถูกทิ้งไว้ในที่มืด ธัชชัยคงไม่ได้คิดแน่ๆ ว่า ไม่ใช่เพียงแค่ภรรยาของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเด็กในท้องของเธอที่กลายเป็นเหยื่อของเรื่องเหล่านี้ เมื่อเขาเตรียมที่จะอธิบาย ธัชชัยเองสามารถขัดจังหวะได้แต่เขาไม่ ในตอนนั้นเอง เขาคิดว่าถ้าพี่ใหญ่บอกความจริงออกมา เขาก็เลือกที่จะยอมรับมัน เพราะเขาเอาแต่มองใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวน้อยๆ ของวัจสา หัวใจของเขามันเจ็บปวด แต่ในที่สุดวรพลก็เลือกที่จะปล่อยไป ดูเหมือนเขาจะทำเพื่ออิสรภาพของกนิษฐานั่นเอง ดูเหมือนว่าแค่เพื่อกนิษฐาแล้ว ไม่ว่าอะไรวรพลก็ละทิ้งได้ ทิ้งแม้กระทั่งโอกาสที่จะให้วัจสาล่วงรู้ถึงความเป็นจริง เขาก็กลับปล่อยมันไป วรพลรักยัยปีศาจกนิษฐานั่นเข้ากระดูกเส้นเลือดเลยทีเดียว แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเคยทำให้เขาต้องเจ็บปวดปางตายมาแล้ว เขาก็ยังเลือกที่จะรักและปกป้องเธอ