ตอนที่ 220 สมรรถภาพของชายหนุ่ม

ต๭นที่ 220 สมรรถภาพของชายหนุ่ม “เอาหล่ะ อย่าพูดอะไรให้มากความกันไปดีกว่า ตอนนี้สาเขากำลังเศร้า แกไปปลอบเธอที่ห้องน้ำหน่อยเถอะไป” ถึงแม้ว่าภายในใจของวรพลจะมีเพียงกนิษฐาคนเดียวเท่านั้นแต่ว่าเขาก็ไม่อาจที่จะปล่อยให้วัจสาเศร้าเสียใจอยู่คนเดียวได้ “พลคะ คุณให้ธัชชัยไปปลอบภรรยาคุณที่ห้องน้ำแบบนี้มันจะดูไม่ดีหรือเปล่า? ” กนิษฐาพูดขึ้นเพื่อหยุดยั้งเขา เธอไม่สามารถเห็นใครใกล้ชิดกับธัชชัยได้ แม้ว่าจะเป็นตัวเขาเองที่ไปใกล้นั่นก็ไม่ได้ และอีกอย่างเธอเป็นพี่สะใภ้ของเขาอีกด้วย เมื่อเห็นว่าทั้งหมดนิ่งไม่ไหวติง ป้าอ้อยจึงพูดขึ้นมา “คุณชายใหญ่ คุณชายรองคะ เดี๋ยวป้าเองค่ะ เดี๋ยวป้าไปดูเอง” พอพูดจบเธอก็วิ่งน้อยๆ ตรงไปยังห้องน้ำทันที แม้ว่าจะเห็นว่าคุณผู้หญิงของเธอไม่โอเค แต่แม้แต่เจ้าของบ้านตระกูลศรีทอง คุณชายใหญ่เองก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดคุยกับคุณชายรอง การที่ตัวเองเป็นคนพูดขึ้นมันก็คงจะไม่ดี ดังนั้นป้าอ้อยกับพ่อบ้านภูษิตจึงต่างไม่อาจเอ่ยปากอะไรออกมาได้ หมอภาคินดูแลร่างกายของวรพลมาโดยตลอด ตราบใดที่สุขภาพร่างกายของเขายังเสถียร หมอก็จะไม่ไปว่อกแว่กเรื่องอื่นเด็ดขาด เรื่องหนุ่มๆ สาวๆ นี่ก็น้า มันเป็นรักที่ตื่นเต้นซับซ้อนจริงๆ ฟังน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ของกนิษฐา วรพลก็เข้าใจไปว่าเธอเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างวัจสากับเขา เลยตัดสินใจที่จะเอ่ยปากอธิบาย “ฐา ผมกับสาไม่ได้เป็นอย่างที่…...” ครั้งนี้เขายังพูดไม่ทันจบประโยคดีก็ได้ยินเสียงกระแอมขึ้นมาสองครั้งจะทางธัชชัย เพื่อเป็นการเรียกสติของเขาถึงเรื่องที่ตกลงกันไปแล้วเมื่อเช้านี้ “พอเถอะค่ะ พลคุณไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว ฉันรู้ดีอยู่แล้ว” กนิษฐาพูดอย่างหงุดหงิด สองพี่น้องตระกูลศรีทองต่างนิ่งราวกับถูกแช่แข็ง รู้อยู่แล้ว? “คุณรู้แล้วหรอ? ” วรพลเอ่ยถามขึ้น อีกด้านหนึ่งธัชชัยเลือกที่จะเงียบเพื่อสังเกตการณ์ ทำไมจู่ๆ ผู้หญิงคนนี้ถึงได้รู้ทุกอย่างขึ้นมา? ฉลาดขนาดนั้นเลยเหรอ? “คุณไม่ได้จะบอกว่า จริงๆ แล้ววัจสาเป็นแค่ภรรยาในนาม ยังไม่ได้เป็นจริงๆ คุณยังไม่เคยได้หลับนอนกับเธอ พูดตรงๆ ก็คือว่าคุณก็เลยให้น้องชายไปแทนน้ำในนาจะได้ไม่ไหลออกไปนอกบึงอย่างนั้นใช่มั้ยหล่ะ” ที่แท้ที่บอกว่า “รู้” มันหมายถึงแบบนี้นี่เอง แต่คำพูดที่ว่านี้เองก็ทำให้วรพลตอบยากเหมือนกัน เพราะตัวเขาเองก็ให้น้องชายตัวเองทำในสิ่งที่ตัวเองให้ทำ ตัวเขาเองเป็นคนอนุญาตให้ธัชชัยใช้วิธีการที่ไร้สาระนี้ โดยการใช้ชื่อเขาในการแต่งงาน ตอนนี้คนทั่วโลกคิดว่าเขาเป็นคนที่วัจสาแต่งงานด้วยไปแล้ว วรพลพยายามที่จะอธิบาย แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน มีอย่างธัชชัยก็อยู่ด้วยในตอนนี้ มันจึงเป็นเรื่องยากเข้าไปอีกที่จะพูดขึ้นมา วรพลรู้ดี ว่าถ้าตัวเขาเองไม่ยืนยันที่จะปกป้องเธอ บางทีเธออาจจะถูกธัชชัยฆ่าทิ้งไปแล้วก็ได้ น้องชายของเขามักจะหน้าเลือดอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาไม่มีวันที่จะปล่อยเธอไปเป็นแน่ ความแค้นของพี่ชาย เขาจะปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไง！ “กนิษฐา เธอเป็นผู้หญิงไม่น่าจะพูดอะไรที่มันดูต่ำขนาดนั้น ระวังคำพูดด้วย！” ธัชชัยพูดด้วยเสียงเย็นจับขั้วใจ ด้วยไม่อยากให้พี่ชายของตนรู้สึกอับอาย การรักษาที่ผ่านมา ทั้งหมดเพื่อที่จะรักษาชีวิตของเขา ถ้าไม่ใช่กนิษฐาที่พูดออกมา เขาเองก็ไม่ได้คิดถึงความสามารถของชายฉกรรจ์ในด้านนั้นมาก่อนรู้ ด้วยเขาถูกเผามันอย่างร้ายแรงขนาดนั้น ความสามารถของชายหนุ่มจะเสียหายลงไปไหม? เขาได้เห็นส่วนสำคัญของเขา แต่เรื่องนี้มันไม่ได้สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือเพื่อให้เขาปลอดภัย ไม่มีภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติมจากการปลูกถ่ายผิวหนัง ขั้นตอนดังกล่าวเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ด้วยเพราะปัจจุบันสถานะร่างกายของเขามันไม่เหมาะที่จะผ่าตัดบ่อยเกินไป “ทั้งหมดที่ฉันพูดคือความจริง นี่คุณกำลังรู้สึกโทษตัวเองอยู่หรอ? ” กนิษฐาเลิกคิ้วถามด้วยเสียงเย็นชา “พูดเหมือนมันเป็นเรื่องจริงไปได้ มีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์หล่ะ? ” ธัชชัยหน่ะนะจะกลัวกับแค่ผู้หญิงคนเดียว แม้ว่าฟ้าถล่มดินทลาย เขาจะยังคงปลอดภัย กนิษฐาเองไม่กลัวเหมือนกัน เธอพูดกับเขาเบาๆ “ธัชชัย มันจะดีกว่าถ้าจะไม่ให้ฉันเจอหลักฐานที่ว่าคุณมีความสัมพันธ์กับยัยอินโนเซนต์นั่น เพราะฉันจะแสดงให้คุณเห็น ว่าท้ายสุดแล้วคุณเคารพรักพี่ชายที่แสนดีของคุณแค่ไหนกันเชียว！” “กนิษฐา มันจะมากเกินไปแล้วนะ！” ธัชชัยตะเบ็งเสียง เห็นธัชชัยระเบิดความโกรธขึ้นมาจริงๆ และไม่มีทางที่จะหยุดเขาได้เธอจึงจำต้องย้ายไปอีกฟาก และซ่อนตัวอยู่ในรถเข็นของวรพล พูดอย่างน่าสงสาร “ดูธัชชัยสิคะ เขาเริ่มรังแกฉันอีกแล้ว” ทำท่าให้ดูน่าสงสาร นี่มันมุกเก่าเกินไปหน่อยมั้ยหล่ะ แต่ก็นั่นแหล่ะมันเป็นการใช้เสน่ห์ของนางมารร้ายหล่ะ “เอาหล่ะ ธัชชัยหยุดตะโกนโหวกเหวกทีได้มั้ย สุภาพอ่อนโยนหน่อยสิ” วรพลสงสารกนิษฐาเป็นที่สุด เพื่อที่จะเอาใจเธอ เขาจำต้องพูดกับธัชชัยให้สักหน่อย “วรพล พี่เองก็พอได้แล้วเหมือนกัน โดนเธอทำแบบนั้น ก็ยังคงให้ท้ายเธอ ผมไม่รู้แล้วเนี่ยว่าพี่ยังคิดว่าผมเป็นน้องชายของพี่อยู่ไหม? หรือพี่ติดอยู่แต่กับความสวยงาม? ” ธัชชัยกำลังเตือนว่าวรพลว่าตัวเขาเองได้รับความเดือดร้อน แล้วก็ยังเตือนกนิษฐาไม่ให้บุ่มบ่ามอีกด้วย หลังจากพูดจบ ธัชชัยก็ไม่ได้มองพวกเขาอีก เดินก้าวยาวๆ ตรงไปที่โซฟาและนั่งลง โดยไม่พูดอะไรสักคำ อากาศรอบๆ ตัวกลายเป็นเย็นผิดปกติ ทำให้คนรอบตัวต่างเริ่มรู้สึกหนาวขึ้นมา