ตอนที่ 223 ทนไม่ไหว 2

ต๭นที่ 223 ทนไม่ไหว 2 หากจะหาว่าใครที่หิวก็วัจสา นั่นก็คือธัชชัยนั่นเอง หลังจากกินอาหารเช้าที่บริษัทโฮสติ้ง เขาก็ไม่มีอาหารใดๆ ตกถึงท้องเขาอีกเลย ช่วงนี้ตลาดหุ้นเริ่มผันผวนรุนแรง นั่นทำให้เขายุ่งจนแทบไม่มีเวลาจะทำอะไร แต่ด้วยเพราะวัจสากินอย่างกับพายุ สิ่งที่ธัชชัยพอจะทำได้นั่นก็คือกินเนื้อเวลโล่วในจานให้ไม่เหลือก็เท่านั้น เนื้อวัวทำออกมาอย่างนุ่มพิเศษ ธัชชัยเลือกสรรเนื้อนุ่มผสมปนกับน้ำซุปให้ชุ่มเนื้อวัวก่อนจะส่งป้อนเข้าปากของวรพล ฟันของวรพลไม่ค่อยจะดีนัก มันจะดีกว่าที่เขาจะกลืนลงไปเลยโดยไม่เคี้ยว ดังนั้นถ้าเนื้อมันนุ่มหล่ะก็มันก็พอจะทานได้อยู่บ้าง “ธัชชัย แกกินก่อนเถอะ…..” วรพลกินเนื้อที่ธัชชัยป้อนมา ก่อนจะบอกให้เขากินต่อ รูปลักษณ์ของวรพลดูน่ากลัวจริงๆ ด้วยเพราะปีกจมูกถูกเผาเกือบทั้งหมด ดังนั้นจมูกส่วนที่แข็งแกร่งจึงมองดูแปลกประหลาดไป ทั้งน่ารังเกียจและน่ากลัว แต่ในสายตาของธัชชัย เขายังมองมันด้วยความรักและเมตตา “พี่ใหญ่ดูสิ มีแค่ผมที่เป็นน้องชายเลยมั้ยเนี่ยที่ทำดีกับพี่หน่ะ? ดูอย่างสองคนนั้นสิ มัวแต่กินแต่ของตัวเอง”” ธัชชัยเพียงพูดเชิงเย้าเล่นเพื่อไม่ให้วรพลรู้สึกอึดอัดหรือเขินอาย วัจสาได้ยินดังนั้นก็รู้สึกผิดวางตะเกียบของเธอลงก่อนจะเดินไปตรงหน้า “ธัชชัยให้ฉันป้อนพี่ใหญ่เองก็ได้ อยู่อิ่มแล้วหล่ะ” พอนึกถึงว่าตัวเองแต่งงานเข้ามานั้น ไม่มีสักวันที่เธอทำหน้าที่ภรรยาให้กับวรพลเลย... แต่เธอลืมไปเสียสนิทว่ากินข้าวเสร็จเธอห้ามพูด ดีงั้นตอนนี้ท้องไส้ของเธอก็เริ่มปั่นป่วนอีกรอบนึงแล้ว เธอไม่กล้าที่จะปิดปาก ทำได้เพียงแค่กัดฟันแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป การที่เธออยู่ๆ ก็วิ่งหนีไปนั้น ทำเอาคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกตะลึง กนิษฐาที่ใจดำอยู่ในทีอยู่แล้วก็พูดออกไปโดยไม่คิด “ดูท่ายัยอินโนเซนต์วัจสาเห็นพี่ชายที่น่าเคารพของคุณเข้าก็เลยรีบวิ่งไปอ้วกเลยหล่ะมั้ง！” คนพูดไม่ได้คิด คนฟังคิดจนเจ็บไปทั้งหัวใจ คำพูดของกนิษฐาเปรียบประดุจมีดแหลมที่ทิ่มแทงไปที่ใจของวรพลที่เดิมทีก็รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าอยู่แล้ว คำพูดของหล่อนดูเหมือนจะเป็นคำอธิบายการกระทำของวัจสาเมื่อครู่ได้ดีที่สุด ป้าอ้อยไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่กนิษฐาพูด เธอจึงออกโรงเพื่อปกป้อง “คุณผู้หญิงไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะคะ เธอทั้งใจดีแล้วก็อ่อนโยนด้วย！” “ป้าพูดออกมาอยู่ปาวๆ คนเดียว ก็ต้องถือได้เลยหรอว่าเธอดีหรือไม่ดี” กะอีแค่คนใช้ กล้าดียังไงมาต่อปากต่อคำกับเธอ? รนหาที่ตายแล้วหล่ะมั้ง！ กนิษฐาหัวเราะเย็นๆ ถ้าไม่ใช่เพราะทำอาหารอร่อยหล่ะก็นะ เธอหล่ะอยากจะให้วรพลไล่ป้านี่ออกจริงๆ “กนิษฐา พูดอะไรนี่ผ่านสมองมั่งป่ะ นี่พี่ชายฉันต้องขอบคุณเธอด้วยเลยมั้ย? ” ธัชชัยคำรามแทบจะกินหัวหญิงสาว “พอเถอะพอที เลิกทะเลาะกันที ฉันผิดเองแหล่ะที่รูปร่างน่ากลัว มันเป็นความผิดของฉันเองนี่แหล่ะ！” ตอนนี้ไม่ใช่แค่มือที่จับรถเข็นของเขาเท่านั้นที่สั่น แม้แต่ร่างกายทั้งหมดทั้งตัวก็สั่นไปด้วย ด้วยเพราะคำพูดของกนิษฐา ทำให้เขาเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่ควรอยู่ในโลกนี้ขึ้นมาฉับพลัน การมองโลกในแง่ร้ายมันเป็นสิ่งที่ควบคุมได้ยาก ดังนั้นมันจึงแพร่กระจายไปทั่วทุกอณูของอารมณ์ เขาไม่สามารถหายใจได้อย่างราบรื่น มันไม่ง่ายเลยที่จะถอดเครื่องช่วยหายใจออกไป และแน่นอนว่าหมอภาคินไม่ยอมให้ความพยายามทั้งหมดที่เขาทำมาสูญเปล่า “คุณชายใหญ่ ฟังผมนะครับ เรามาค่อยๆ ทำไปด้วยกันนะครับ หายใจเข้าลึกๆ ใช่แล้ว แบบนั้นครับแบบนั้น หมอภาคินที่เดิมทีกินอย่างเงียบๆ รีบวิ่งไปช่วยเทรนหายใจของเขา เขารีบโอบอุ้มวรพลไว้ในอ้อมแขนแล้วตรงดิ่งขึ้นไปข้างบน ลูบหลังอย่างแผ่วเบาเพื่อให้พี่ชายของเขาผ่อนคลาย “พี่ครับ ไม่ต้องรีบนะไม่ต้องรีบ ค่อยๆ ช้าๆ พี่ก็ไม่ได้ชอบไอ้เครื่องช่วยหายใจนี่ใช่มั้ยหล่ะครับ? ” โชคดี ที่ในที่สุดเขาก็ผ่อนคลายลง แค่ว่าเขากลับกลายเป็นคนไม่มีชีวิตชีวาอีกทั้งยังหดหู่ไป หลังจากกลับไปที่ห้องบำบัด เขาหลับตาลง และไม่พูดอะไรกับใครอีก หัวใจของธัชชัยเหมือนดิ่งตกลงไปในเหว วัจสาที่เดิมทีไม่อ้วกอยู่ในห้องน้ำก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พอเดินออกมา บนโต๊ะอาหารก็ไร้ซึ่งเงาของสองชายตระกูลศรีทองแล้ว “วรพลหล่ะ? ” เธอถามขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ตอนที่เธออ้วกอยู่ในห้องน้ำ เหมือนได้ยินเสียงของธัชชัยตะโกนกึกก้อง กนิษฐาที่กำลังเขี่ยข้าวไปมาอยู่ในถ้วย กลอกตาและร้องแหวขึ้น “มันไม่ใช่เพราะเธอไปให้เขาเป็นอย่างนั้นรึไง? ตอนนี้เขากลับไปฟื้นตัวที่ห้องบำบัดแล้ว！” “ว่างไงนะ? ฟื้นตัว? ฉันเป็นคนทำ? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? วัจสาไม่รู้จริงๆ ว่ากนิษฐากำลังพูดถึงเรื่องอะไร” “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเห็นหน้าเขาแล้ววิ่งไปอ้วกแบบนั้น เขาคงไม่เป็นแบบนี้? วัจสา ฉันขอแนะนำอะไรหน่อย คุณต้องการที่จะโปรดเขา ทำตัวเป็นหญิงสาวแสนใจดีต่อหน้าเขา แต่เธอกลับทำแบบนี้กับพี่ชายของเขา เธอคิดว่าเขาอยากจะเห็นหน้าเธออีกมั้ยหล่ะ? ” หลังจากได้ยินคำอธิบายจากกนิษฐา วัจสาก็ตกใจมา ที่เธออยากไปห้องน้ำนั่นมันเพราะแพ้ท้อง แต่กลับถูกตีความว่าที่เธออ้วกนั้นเพราะชังในรูปลักษณ์ของวรพล แบบนี้มันไม่ผิดเพี้ยนเกินไปหน่อยหรอ? แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือร่างกายของเขา เขาคงเจ็บปวดใจมากเลยกับการที่เข้าใจเธอผิดแบบนั้น