ตอนที่ 225 ถูกทิ้งไว้ท่ามกลางสายฝน 2

ต๭นที่ 225 ถูกทิ้งไว้ท่ามกลางสายฝน 2 อีกด้านหนึ่งเมื่อประตูใหญ่ถูกปิดดัง ปัง ทั้งกนิษฐาและป้าอ้อยที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างก็ตกใจขึ้นมาพร้อมๆ กัน กนิษฐานึกไม่ถึงจริงๆ ว่าธัชชัยจะกล้าทิ้งวัจสาที่หน้าบ้านอย่างไร้ความปรานีแบบนั้นในขณะที่ฝนห่าใหญ่กำลังตกลงมาแบบนี้ ด้านป้าอ้อย เธอวิ่งไปที่ระเบียงด้วยความเป็นห่วงและหยิบเอาร่มหวังไปให้คุณผู้หญิงของเธอ ฝนข้างนอกตกหนักมาก เมื่อครู่เธอไม่อาจหาญพอที่จะไปหยุดอารมณ์โมโหของคุณชายรองได้ เธอได้เพียงแต่หวังว่าจะสามารถทำบางอย่างเพื่อชดเชยคุณผู้หญิงของเธอตอนนี้ได้บ้าง น้ำตาของเธอกำลังจะไหลรินออกมา รีบวิ่งออกจากประตูหลังโรงรถ ด้วยเพราะตอนนี้คุณชายรองกำลังโกรธอยู่ที่หน้าประตูใหญ่ ธัชชัยใช้ข้างนึงมือกำประตูเอาไว้ การกระทำที่รวดเร็วและดุดันเมื่อครู่นี้มันดูไร้หัวใจ แต่แท้จริงแล้วชายหนุ่มทั้งเงียบเหงาและเศร้าโศก กนิษฐารู้สึกสงสารเขามากที่เขาเป็นแบบนี้ จู่ๆ เธอก็รู้ว่านอกจากเรื่องของวรพลแล้ว ธัชชัยไม่สนอะไรใดๆ ทั้งนั้น นอกจากวรพลแล้ว ไม่มีใครสามารถเข้าไปในหัวใจของธัชชัยได้ เธอก็เข้าไม่ได้ ยัยอินโนเซนต์วัจสาที่ถูกเขาลากออกไปทิ้งข้างนอกนั่นอย่าหวังเลย เข้าไม่ได้หรอก！ เธอเดินเข้าไป อยากที่จะปลอบใจชายหนุ่มที่กำลังเศร้าหมอง “ชัย อย่าเศร้าไปเลยนะ เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปปลอบพี่ชายคุณเอง” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และค่อยๆ เอามือที่สั่นเทาเอื้อมไปจะคล้องที่เอวของธัชชัย เธอไม่อาจมองเขาที่กำลังเจ็บปวดได้ เขามีเวลาที่ยากลำบาก เธอเองก็อยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีเช่นกัน มันเจ็บปวดไปหมดจนเธอหายใจแทบไม่ออก ธัชชัยใช้แรงสะบัดมือที่กำลังเอื้อมมาโอบเอวของเขา “กนิษฐา อย่าคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอไม่ได้นะ ถ้าอะไรเธอก็ไม่รู้จักกลัวแล้วหล่ะก็ ฉันก็มีวิธีที่จะทำให้เธอต้องยอมศิโรราบ เธอรู้จักยาที่เรียกว่า Momboมั้ย กินยานี่เข้าไปหน่ะนะ ไม่ว่าเธอเป็นคนยังไง เธอก็จะจำอะไรไม่ได้ ไม่สติ และฟังคำสั่งของคนที่บงการยังไงหล่ะ” คำพูดของธัชชัยเต็มไปด้วยความเย็นชาในทุกๆ คำที่เปล่ง ทุกถ้อยคำราวกับค่อยๆ แทรกซึมลงไปในเนื้อผิว ของคุณเพื่อจะทำให้รู้สึกขนพองสยองเกล้าขึ้นมา “ไม่นะ ธัชชัย คุณจะทำแบบนั้นกับฉันไม่ได้นะ อะ อีกอย่าง พี่ชายคุณไม่ยอมให้คุณทำแบบนั้นกับฉันแน่！” กนิษฐาเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา ผู้ชายคนนี้พูดแบบไหนเขาก็จะทำแบบนั้น และตอนนี้เขาก็ถูกบดบังด้วยความเกลียดชัง หูตาบอดและไม่มีเหตุผลมากขึ้น อารมณ์ของคนที่ถูกกระตุ้นในขึ้นมานี่มันน่ากลัวมากจริงๆ “เธอบอกว่าพี่ชายฉันจะไม่ปล่อยให้ฉันทำแบบนี้ เขาไม่มีแม้กระทั่งแรงจะออกมาจากประตู เขาจะรู้หรอว่าฉันทำอะไรกับเธอ? เธอวางใจได้เลย พี่ชายของฉันรักเธอมากเลยหล่ะ มันจะดีสำหรับคุณแน่ๆ เขาเป็นบนโลกใบนี้ที่ดีกับเธอที่สุด เธอไม่มีทางเสียใจหรอก！” คำพูดของเขา ทำให้เธอเริ่มกลัว มันเหมือนปีศาจในนรก แต่ท้ายสุดเธอก็พูดด้วยเสียงนุ่มโยน “ชัย อย่าใช้ยานั่นเลยนะ ฉันจะเชื่อฟังและทำตัวดีๆ จริงๆ ” ป้าอ้อยพยายามที่จะได้รับรอบประตูหลังโรงรถออกมา โชคดีที่วัจสาเจ็บขาจึงไม่สามารถเดินได้เร็วนัก ป้าอ้อยเห็นร่างของเธอจากที่ไกลๆ “คุณผู้หญิงคะ คุณผู้หญิง...รอป้าด้วยค่ะ….” เธอตะโกนลั่น ในขณะที่วิ่งตรงเข้าไปหา และเอาร่มปกคลุมศีรษะของวัจสาเอาไว้ “คุณผู้หญิงคะ คุณไปเปลี่ยนชุดกับป้าก่อนดีกว่ามั้ย? ถ้าหนาวแบบนี้มันจะไม่ดีนะ” วัจสาในตอนนี้เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำ เธอเดินอยู่ท่ามกลางม่านฝน ร่างเล็กๆ โซซัดโซเซไปมาด้วยแรงลมแบบนี้ ป้าอ้อยเห็นแล้วยิ่งรู้สึกไม่สบายใจเข้าไปอีก “ฉันไม่เป็นไรค่ะป้าอ้อย ป้าทิ้งร่มไว้ให้ฉันก็ได้แล้วรีบกลับไปดูแลวรพลเถอะ ป้าเองก็รีบกลับไปเปลี่ยนชุดด้วยนะ ดูสิเปียกหมดแล้ว” ใบหน้าที่ของวัจสาที่เดิมทีก็ขาวอยู่แล้วก็ขาวมากขึ้นไปอีกราวกับกระดาษ ร่างผอมเปียกชุ่มไปด้วยฝนจึงทำให้สั่นไม่หยุด “คุณผู้หญิงคะ อย่าดื้อเลย ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปคุณจะต้องป่วยแน่ๆ ” ป่วยเหรอ? วัจสาตกใจขึ้นมาทันที ไม่ได้นะ เธอจะป่วยไม่ได้ ถ้าเธอป่วยขึ้นมามันจะส่งผลกระทบถึงเจ้าตัวเล็กในท้องของเธอแน่ๆ ！ แต่ถ้าต้องกลับไปบ้านตระกูลศรีทองอีกครั้ง เธอก็ทำไม่ได้ เมื่อคิดถึงสายตาของเขา หัวใจของเธอก็เหมือนถูกแทงด้วยเข็ม หากถ้าเป็นเธอคนเดียวเธอก็สามารถทนความโหดร้ายของผู้ชายคนนั้นได้ แต่เด็กในท้องไม่สามารถรับมันได้ การที่ถูกทำร้ายด้วยพ่อที่แท้จริงของเขานั้นมันแย่กว่าอะไรทั้งนั้น ป้าอ้อยเหมือนรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ที่คิดกังวลเรื่องของคุณชายรอง เธอคิดๆ ก่อนจะพูด “งั้นเราจะไม่เข้าไปข้างในบ้านกันค่ะ ป้าจะพาคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โรงรถ โอเคไหมคะ? ทำผิดก็ทำผิดนิดหน่อยเท่านั้น แต่มันก็ยังดีกว่าที่เปียกๆ ไปแบบนี้ วัจสาทำได้เพียงแค่ตอบตกลง มันไม่ใช่เหตุผลที่ว่าผิดหรือไม่ผิด แต่มันเป็นเพราะเด็กน้อยในท้องที่ไม่อาจที่จะป่วยได้ ดวงของหน้ารถขึ้นมา วัจสาเอื้อมมือบังหน้าขึ้นโดยสัญชาตญาณ รถคนนั้นจอดหยุดลง ก่อนที่เธอได้ยินเสียงร้องทักที่คุ้นเคย “สาเหรอ? ” เป็นอาของเธอ ปยุต เขามาที่นี่ได้ยังไง ปยุตออกมาจากรถหรู เขาถอดเสื้อคลุมของเขาและคลุมไว้ให้หลานสาวที่กำลังเปียกฝนเธอ “สา นี่มันอะไรกัน? ฝนตกหนักแบบนี้ทำไมถึงมาเปียกอยู่ข้างนอก? เธอถูกไล่ออกจากบ้านตระกูลศรีทองอย่างนั้นหรอ? “คุณอา...มาที่นี่ได้ยังไงคะ? ”