ตอนที่ 235 ไม่อยากนอนกับเธอ 2

ต๭นที่ 235 ไม่อยากนอนกับเธอ 2 เธอรอมานานสำหรับโอกาสที่จะอยู่กับเขาเพียงสองต่อสองมานานมากแล้ว “ฉันอยากพาเธอกลับบ้านไปกินข้าวเย็นด้วยกันน่ะ ขอบคุณสำหรับของขวัญและ MP3นะ ฉันชอบมันมากเลย” “มันดีจริงๆที่คุณชอบมัน ฉันคิดว่าคุณจะเกลียดมันที่มันดูไร้สาระเกินไปด้วยซ้ำ” เห็นคนอื่นชอบของขวัญของตัวเอง เธอย่อมมีความสุข และพูดคุยกับเขาอย่างผ่อนคลาย เผชิญหน้ากับเขาได้อย่างอ่อนโยน มันดีกว่าตอนเธอต้องไปเชิญหน้ากับผู้ชายสองอารมณ์แบบนั้น ด้านของวรพลเขากำลังพินิจพิเคราะห์ในตัววัจสาอยู่ จากสายตาของเธอ เขาไม่ได้เห็นถึงความดูถูกดูแคลนอะไรเลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องของความเกลียดชัง สายตาของเธอชัดเจนมากว่าบริสุทธิ์ดี เธอไม่เหมือนคนอื่น เธอไม่ได้นั่งตรงเก้าอี้ข้างๆของเขา แต่ก้มตัวเล็กน้อย และเงยหน้าขึ้นมองมาที่ตาของเขาเลย จริงๆแล้วระหว่างทาง หลายครั้งที่เธอล้วงมือของเธอลงในกระเป๋า เธอกะจะดึงใบหย่าออกมา แต่ไม่มีความกล้าพอจึงทำได้แค่ยัดมันลงไว้ที่เดิม เพราะความเจ็บปวดของวรพลที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้ หากเธอพูดเรื่องจะหย่ากับเขาอีก เขาดูเหมือนจะอ่อนไหวเกินกว่าที่จะทนได้ แต่ว่าท้องของเธอไม่สามารถรอได้ เธอไม่ได้ต้องการที่จะให้กำเนิดลูกของธัชชัยในขณะที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของวรพล เขาเป็นคนดีนะ หากจะให้เด็กคนนี้เป็นลูกของเขา เขาก็น่าจะปฏิบัติต่อเด็กเหมือนลูกชายของเขาเอง แต่เธอไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนั้น เธอไม่ได้ต้องการให้ลูกของเธอไม่รู้ว่าพ่อของตัวเองเป็นใคร อีกทั้ง หากว่าเรื่องที่เธอท้องกับเขาถูกเปิดเผยไป ธัชชัยต้องรู้แน่ว่านี่เป็นลูกของเขา เธอมีความเห็นแก่ตัวนิดหน่อย เธอต้องการที่จะได้รับสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆในท้องให้เป็นของเธอเอง ไม่อยากให้เขาได้รับรู้ ถ้าเขารู้ บางทีคุณอาจจะดูถูกดูแคลนลูกของตัวเองก็ได้ เขาบอกว่าเขาไม่ชอบเด็ก และนั่นจะไม่ทำให้เขาต้องมารำคาญลูกของเธอหรอกหรอ วรพลเห็นเธอทำแบบนั้นอยู่หลายต่อหลายครั้ง เลยถามออกไป “สาเธอมีอะไรจะพูดกับฉันมั้ย? หรือมีอะไรที่เธอต้องการจะให้ฉันอีก?” เธอไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเขาอีก แต่สิ่งมีชีวิตน้อยๆในท้องของเธอนั้นรอไม่ได้ เธอเก็บเงินไว้แล้ว ถ้ามีโอกาส ก็คงจะออกจากเมือง S ทันที เธอหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดก็รวบรวมความกล้า ล้วงเอาใบหย่าออกจากกระเป๋า “วรพล ฉันขออธิบายก่อนนะ นี่ไม่ใช่เพราะฉันเกลียดคุณ แต่ฉันมีเรื่องที่พูดออกไปไม่ได้จริงๆ ฉันขอโทษนะโปรดอภัยให้ข้าด้วย ฉันต้องหย่ากับคุณจริงๆ” วรพลตกใจชะงักไป ไม่คิดว่าเธอจะให้ใบหย่านั่นกับตัวเอง เขารับมันมาอย่าฝืนกลืน แล้วก็ให้พ่อบ้านภูษิตรับไป “ขอโทษนะคะ.. ฉันขอโทษจริงๆ แต่ฉันไม่รู้จะทำยังไง ฉันไม่ได้เกลียดคุณเลย แต่ว่า…” เหตุผลนี้เธอไม่สามารถพูดไปได้เลย แล้วก็พูดไม่ได้ด้วย ถ้าเขารู้เรื่องการตั้งครรภ์ของเธอ ธัชชัยเองก็จะรู้ด้วย และทุกคนในบ้านก็จะรู้ด้วยกันหมด ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะซ่อนมันเอาไว้ “ฉันเซ็นชื่อของฉันแล้วทั้งสองฉบับ ฉันไม่ต้องการเงินจากครอบครัวตระกูลศรีทองเลย แต่ว่าเงินสองพันล้านนั่น ฉันไม่สามารถเอามันมาคืนได้…..” “เธอมองไปที่ดวงตาของเขาเล็กน้อย นัยตาเต็มไปด้วยความอ้อนวอน ในความเป็นจริงข้อตกลงการหย่าร้างของเธอไม่ได้ยาวมาก หลังจากที่เขาอ่านจบ ก็หายใจเข้าลึกๆ เมื่อได้อ่านข้อตกลงนี้ เขาไม่ได้กังวลที่จะบอกความจริงกับเธอ บางทีหลังจากที่เขาได้คุยกับพี่ชายของเขา ค่อยมาตกลงกันว่าใครจะเป็นคนพูด แม้แต่ผู้หญิงที่มีจิตใจดีอย่างเธอยังเสนอที่จะหย่ากับตัวเอง เขาก็อดคิดไม่ได้ว่ากนิษฐานั้นไม่เต็มใจที่จะอยู่ข้างๆเขา ความงามระดับประเทศอย่างเธอ เธอทำไมจึงยินดีที่จะมาใช้ชีวิตอยู่กับคนแบบเขา ดังนั้นให้กนิษฐาอยู่กับตัวเองไปตลอดชีวิต มันดูเห็นแก่ตัวเกินไป มันยากเกินไปที่จะเป็นจริง เขามักจะหลอกตัวเอง เขาไม่เคยคิดว่าถ้าหากเธอมีความรักให้กับตัวเขาสักนิดหน่อย ทำไมจึงผลักเขาตกลงไปในกองเพลิงแบบนั้นได้? หัวใจของเขาสับสนงงงวยไปหมด เขารู้สึกแย่มาก ความเจ็บปวดทางกายนั้นมันไม่เป็นอะไรเลย แต่สิ่งที่สำคัญคือความเจ็บปวดที่รู้ว่าเธอไม่ได้รักเขา เขาถามเธอด้วยเสียงที่คลุมเครือ “เธอแต่งงานกับเข้ามาในครอบครัวเรา มันเป็นเพราะถูกบีบบังคับใช่มั้ย?” เหมือนที่กนิษฐายังอยู่ที่บ้านตระกูลศรีทอง เขากลัวเหลือเกินว่าเธอจะถูกบังคับให้ทำเช่นนั้น เขาอดคิดไม่ได้จริงๆว่าที่กนิษฐามาเรียกสติเขาจะห้วงนิทราตั้งแต่ครั้งแรกนั่น เธอไม่มีความรู้สึกอะไรกับเขาเลยเหรอ หลังจากสิบชั่วโมงของเรียกนั้น ร่างกายทั้งหมดถูกทำลาย ดังนั้นเขาคิดว่ามันความรู้สึกที่แท้จริง อยู่บ้าง หากว่าเธอรักเขาสักหน่อย เขาพอใจแล้ว กับคำสารภาพเหล่านั้น และเขาจะไม่สนใจอะไรอีกต่อไป