ตอนที่ 237 ฉันไม่ได้รักเขา 2

ต๭นที่ 237 ฉันไม่ได้รักเขา 2 วัจสาไม่รู้ว่ารถได้มาจอดที่หน้าประตูใหญ่ของตระกูลศรีทองแล้ว. ยิ่งไปกว่านั้นด้านนอกมีผู้ชายบ้าอำนาจกำลังมองความสัมพันธ์ของคนสองคนที่อยู่ด้านใน หลังจากประตูรถเปิดออกสิ่งที่ธัชชัยเห็นก็คือวัจสากำลังคลานอย่างน่ารักน่าเอ็นดูอยู่ที่ข้างๆ เท้าวรพลแถมยังจับมือเขาไว้อย่างอบอุ่น ภาพที่แสนอบอุ่นตรงหน้าธัชชัยมันช่างกระทบสายตามากๆ เขาเดินตรงดิ่งมาจากรถมาเกี่ยวเอวหญิงสาวออกมา เมื่อยามที่เขาเปิดปากพูดคำพูดเขาก็ไร้ความปรานีอย่างเคยและมาพร้อมกับความโกรธอย่างไม่มีสิ้นสุด “วัจสา คุณยังจะกล้ากลับมาอีกหรอ！กลับมาทำไม? ” วรพลรีบตอบกลับคำถามของเขาทันที “ฉันพาสากลับมาเอง สามีรับภรรยากลับมากินข้าวที่บ้านไม่ใช่เรื่องปกติหรอ เป็นเรื่องที่ยุติธรรมดีไม่ใช่รึไง? ” วรพลรู้ว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องกระตุ้นน้องชายผู้ที่ไม่รู้ใจตัวเองเสียหน่อย ถ้าหากว่าวิธีการกระตุ้นของเขาสำเร็จอย่างงั้นเขาก็จะยอมรับเรื่องนี้ด้วยตัวเขาเองและยังพูดมันออกมาด้วย หน้าหล่อของธัชชัยก็ขรึมลงทันทีมันน่ากลัวจนสามารถที่จะฆ่าคนได้ “วรพล พี่ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ใช่มั้ย? ” เขาพูดเสียงเย็น วรพลทำเพียงแค่ยิ้มและพูดอย่างไม่แยแสว่า: “ใช่แล้วฉันตั้งใจ แกจะทำอะไรฉันหล่ะ? ” “ใช่สิ ผมทำอะไรไม่ลงหรอกพี่ใหญ่ แต่ว่ากนิษฐาคนที่พี่รักนี่สิ ผมไม่รับประกันนะว่าจะปล่อยให้เจ้าหญิงน้อยเที่ยวเล่นอยู่ข้างนอกได้อย่างปลอดภัย ไม่แน่ผมที่กำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่ก็อาจจะขโมยตัวเธอไปที่Ricebabyก็ได้......” ตราบใดที่วรพลมีจุดอ่อน เขาก็ไม่สามารถที่จะต่อกรกับธัชชัย เสียงของเขาพูดขึ้นอย่างร้อนรน “ไอ่เด็กนี่.....ดีจริงๆ แกนี่มันโหดร้ายจริงๆ! ” เมื่อมองเห็นพี่น้องตระกูลศรีทอง2คนยืนทะเลาะกันอยู่ตรงหน้าเพราะตนเอง วัจสาก็รีบไกล่เกลี่ย: “พวกคุณไม่ต้องทะเลาะกัน ฉันจะไปแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้เลยโอเคมั้ย? ” “สา อย่าไปกลัว ฉันสั่งให้ป้าอ้อยทำอาหารชุดใหญ่ไว้ให้ เธอจะปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นได้ยังไง? มันจะไม่เป็นการเสียน้ำใจหรอกหรอ? วรพลจะปล่อยให้วัจสาจากไปง่ายๆ ได้ยังไง เขายังอยากหาโอกาสให้ชายหญิงคู่นี้ได้เปิดใจคุยกันอีก เขาหวังจริงๆ ว่าธัชชัยจะได้พบความสุขของตนเองอย่างแท้จริง และวรพลเชื่อมั่นว่าวัจสาผู้หญิงที่สวยงาม อบอุ่นและอ่อนโยนจะได้รับความรักและอบอุ่นจากธัชชัยไปตลอดชีวิต อ้อมแขนของธัชชัยวางพาดไว้ที่เอวของวัจสา ที่จริงเธอนั้นอยากที่จะเดินหนีไปแต่ก็ไม่สามารถหลุดออกไปได้ ด้านนึงก็คือวรพลที่คอยกันไว้อีกด้านก็คือธัชชัยที่มีท่าทางพร้อมระเบิดตลอดเวลา จริงๆ แล้ววัจสารู้สึกกระอักกระอ่วนหน่อยๆ เธอหันกลับไปมองใบหน้าหล่อของธัชชัยอย่างไม่ตั้งใจ “พ่อบ้านภูษิต ยังจะนิ่งอยู่อีกทำไม? ตรงนี้ลมแรงรีบเข็นพี่ฉันเข้าไปข้างในเร็ว” ธัชชัยบอกกับพ่อบ้านภูษิตที่นั่งอยู่ในรถด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จริงๆ แล้วเขาต้องการที่จะแยกวรพลออกไป วรพลเองก็รู้ว่าธัชชัยคงมีเรื่องอยากคุยกับวัจสา แล้วตอนนี้เขาก็ดูเหมือนจะไม่ทำอะไรไม่ดีกับสาอีกด้วย เขาจึงพูดออกมาว่า “ธัชชัย สักพักนึงก็อย่าลืมพาพี่สะใภ้เข้ามาด้วยหล่ะ! ” เขากระตุ้นเพิ่มอีกครั้ง ปล่อยให้ปิดบังวัจสา ตอนนี้ก็จะปล่อยให้ได้รับความเจ็บปวดนิดนึงละกัน! ความรู้สึกแม้มีทุกข์ก็พูดไปไม่ได้แบบนี้ เขาหน่ะสมควรที่จะได้ลิ้มลองเสียบ้าง! วรพลรู้นิสัยน้องชายตนเองดีว่าถ้าหากไม่ได้รับสิ่งกระตุ้นสักก็จะไม่สามารถมองเห็นใจจริงๆ ของตัวเอง เป็นไปตามคาด ใบหน้าหล่อของธัชชัยตอนนี้ไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้ว เขารู้สึกโกรธจากความอายและขุ่นเคือง ที่จริงเขาก็แคร์วัจสาอยู่บ้างนะ เมื่อเห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวของธัชชัย วรพลก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “แกก็พยายามเข้านะ สู้ๆ ” เป้าหมายของเขาวันนี้ก็คือทำให้ธัชชัยเริ่มที่จะยอมรับทั้งหมดและอธิบายให้สา! หลังจากที่พ่อบ้านภูษิตเข็นวรพลเข้าไปข้างใน ก็เหลือเพียงแต่วัจสากับธัชชัยที่ถูกทิ้งไว้ด้านนอก2คน เมื่อเห็นว่าวรพลเข้าไปด้านในแล้ววัจสาก็เริ่มดิ้น “ไอ้บ้าธัชชัยปล่อยฉันเลยนะ！ฉันมีเท้าเดินเองได้ไม่ต้องให้คุณมาลาก! ” เมื่อถูกชายหนุ่มขังไว้ในอ้อมแขน ทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นสีหน้าโหดเหี้ยมของเขาได้ แต่สิ่งที่มันไม่เป็นไปตามที่เธอคิดก็คือ ครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้ทำอะไรที่รุนแรงกับเธอเลย ตรงกันข้ามเขาใช้เคราของเขาก้มลงมาถูกับแก้มใสๆ ของวัจสาอย่างอ่อนโยนแผ่วเบา นี่มันเป็นไปได้ยังนะ? ชายคนนี้กินยาผิดรึป่าว? หรือว่าวันนี้ไม่ได้กินยา? “วัจสา คุณต้องระวังกนิษฐาไว้นะ เธอสามารถที่จะทำเรื่องอะไรก็ได้” วัจสาที่ดิ้นๆ อยู่ก็หยุดลงทันที เขาแยกพี่ชายเขาออกไปก็เพื่อที่จะบอกเรื่องนี้? “กนิษฐานางฟ้าคนนี้มันไม่มีหัวใจ เธอสามารถที่จะเข็นพี่ชายผมลงไปสู่นรกได้เลยถ้าหากเธอต้องการที่จะกำจัด นี่เป็นเรื่องง่ายๆ สำหรับเธอ! เข้าใจรึยัง? อยู่ให้ห่างจากเธอไว้” จริงๆ แล้วหลังจากที่กนิษฐาเป็นอิสระมา2-3วันนี้ เขาก็ไม่ได้บอกให้บุรีหรือกรดลไปกับเธอ แต่เธอกลับมีใจสมัครรักอย่างแน่นแฟ้น ซึ่งนี่มันไม่ใช่ปกติอย่างที่คนอื่นเขาทำกัน นั่นทำให้ธัชชัยอดตกใจไม่ได้ วัจสาสูดหายใจเข้าลึก “แค่คุณอยู่ห่างๆ ฉันไว้ ฉันก็จะไม่เกิดเรื่อง! ” ธัชชัยขมวดคิ้ว “คุณแน่ใจหรอว่าคุณจะปลอดภัยถ้าหากไม่มีผมคอยปกป้อง? คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยหรอว่าจะสามารถรับมือกับกนิษฐาได้? ” “กนิษฐาเคยพูดไว้ว่า ตราบใดที่ยังคิดที่จะเป็นผู้หญิงของธัชชัย เธอไม่ปล่อยเอาไว้แน่. ฉันไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงของคุณ แน่นอนว่าไม่มีเรื่องอะไรแน่” เมื่อวัจสาพูดจบ เธอก็พูดเสริมอีกว่า “ดังนั้นนะธัชชัยคุณช่วยอยู่ห่างๆ ฉันหน่อย นี่คือการปกป้องที่ดีที่สุดแล้ว!