ตอนที่ 238 ความคลุมเครือของเขาและเธอ

ต๭นที่ 238 ความคลุมเครือของเขาและเธอ ธัชชัยสติหลุดไปชั่วขณะ วัจสาจึงใช้โอกาสช่องว่างนี้เพื่อหลุดพ้นจากเขาและวิ่งหนีเข้าไปในห้องนั่งเล่นของตระกูลศรีทองอย่างรวดเร็ว เธอไม่เชื่อว่าผู้ชายคนนั้นจะกล้าทำอะไรเธอเมื่อเธออยู่ในตระกูลบ้านศรีทอง! เดิมทีวัจสาอยากที่จะกลับไปโรงเรียนแต่ว่าวรพลตั้งใจที่จะมารับเธอไปตระกูลศรีทอง มันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปฏิเสธ การมากินข้าวสักมื้อมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ที่สำคัญก็คือ เด็กน้อยที่อยู่ในท้องเมื่อได้กลิ่นกับข้าวของป้าอ้อยก็เริ่มร้องขึ้นมา เมื่อเด็กน้อยนี้ได้เห็นอาหารจริงๆ ก็ก้าวไม่ออกซะแล้ว ถ้าเด็กน้อยนี่พูดได้นะต้องพูดออกมาอย่างนี้แน่ๆ ที่จริงมันคือความตะกละของหม่ามี๊เองนั่นแหล่ะ ไม่ต้องมาโทษหนูเลยนะ! แต่ว่ากนิษฐายังไม่กลับมาทุกคนกำลังรอเธออยู่แล้วถึงจะเริ่มกินข้าว “คุณหนู คุณทานซุปให้อุ่นๆ ก่อนเถอะ” ป้าอ้อยพูดอย่างเป็นห่วงด้วยกลัวที่ว่าวัจสาจะกลับมาหิวอีกครั้ง ดังนั้นจึงนำถ้วยที่ต้มไว้เมื่อบ่ายมีซุปไก่ที่ใส่เนื้อไก่เพิ่มเข้าไปอีกมาให้วัจสากินรองท้อง ด้วยความที่วัจสาก็หิวมากๆ อยู่แล้วและท้องฟ้าด้านนอกก็เริ่มครึ้มลง “ขอบคุณค่ะป้าอ้อย” เธอก็เลยไม่ปฏิเสธ รับซุปไก่ที่มีกลิ่นหอมมาจากป้าอ้อย ค่อยๆ กิน ค่อยๆ กินจนหมด เมื่อกนิษฐากลับถึงบ้านตระกูลศรีทอง วัจสาก็กินซุปไก่ไปหมดเรียบร้อย นั่งอยู่ที่โซฟากินขนมเค้กมันม่วงที่ป้าอ้อยทำเอง. ทำได้อร่อยกว่าที่ตนเองทำเสียอีก ถ้าทำเองมันก็มันจะขาดอะไรพวกนี้ไป แต่ว่าเมื่อเธอเห็นกนิษฐา ก็รีบซ่อนเค้กมันม่วงไว้ข้างหลังทันทีโดยไม่รู้ตัว อดไม่ได้ที่จะดูถูกตัวเองว่าทำให้มันมีระดับหน่อยได้มั้ยเนี่ย? วัจสาแกยังไม่ได้หย่ากับวรพลอย่างเป็นทางการนะ! สะใภ้ตระกูลศรีทองมานั่งกินเค้กด้วยท่าทางด้วยท่าทางกลัวอย่างนั้น มันช่างlowจริงๆ! “อ้าววัจสาคุณกลับมาแล้วหรอ? ” กนิษฐาเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ใบหน้าสวยที่ทำคนแทบหยุดหายใจซึ่งตอนนี้ช่างเย็นชา พูดฮัมขึ้นเบาๆ ว่า “ยังนึกว่าหลังจากที่โดนธัชชัยพาออกไปครั้งที่แล้ว จะไม่กลับมาตระกูลศรีทองอีกตลอดชีวิตซะอีก” กลับมาตระกูลศรีทอง? พูดเหมือนวัจสาเป็นแขกที่ถูกกวาดออกไปอย่างนั้นแหล่ะ คำพูดกนิษฐานี่มันไม่นึกถึงใจผู้อื่นเลย “จะเป็นงั้นได้ไงหล่ะ? นึกถึงตอนแรกๆ ที่ฉันเพิ่งแต่งานเข้าตระกูลศรีทองมาใหม่ๆ เกือบจะโดนแจ๊คกัดแล้ว ฉันไม่โกรธเลยหรือว่าฉันต้องกัดมันตอบ? ” วัจสาเพียงแค่พูดไปตามปากเพื่อที่จะยกตัวอย่าง แต่ว่าหลังจากที่เธอพูดจบแล้วเธอเพิ่งมีปฏิกิริยาว่าตัวเองพูดอะไรออกมา เธอกล้าเปรียบเทียบธัชชัยว่าเป็นหมา นี่ฉันต้องจบแล้วแน่ๆ แล้วเธอก็ถูกธัชชัยส่งสายตาพิฆาตให้ “ฮ่าฮ่าฮ่า.....”กนิษฐาหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข “นึกไม่ถึงเลยว่าวัจสานี่เอกวาทศิลป์เป็นเลิศจริง ๆ เปรียบธัชชัยเป็นหมาโง่? คุณนี่เก่งจริงๆ ก็นะการเปรียบเทียบนี้มันก็เหมาะสมดีอยู่! ” วัจสาใจเต้น ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าจะไปทำให้บางคนขายหน้าโดยไม่ตั้งใจ. เธอตัวสั่นไปนั่งข้างธัชชัยที่นั่งจับแขนวรพลอยู่ ที่จริงแล้วสีหน้าก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น.....ก็แค่หน้าตึงๆ ตอนนี้เขาควรที่จะนวดแขนให้วรพล ให้ขยับนิดๆ หน่อยๆ เพื่อป้องกันไม่ให้หนักกำพร้าแข็งตัวเป็นกลุ่มซึ่งมันจะส่งผลถึงการรักษาผ่าตัดปลูกถ่ายผิวหนังและยังเรื่องการฟื้นตัวอีก “แต่ว่าตอนนี้แจ๊คกับสาก็ดีกันแล้วมันรู้แล้วว่าสาจิตใจดีอ่อนโยน สาเป็นลูกสาวที่ดีแจ๊คมันเข้าใจอย่างงั้น วรพลรับต่อสิ่งที่กนิษฐาพูด เขามีความรู้สึกไวสังเกตเห็นถึงบรรยากาศที่มันอึดอัดแล้วก็ไม่อยากให้วัจสาถูกกนิษฐาบังคับให้รู้สึกอึดอัดไปกว่านี้ แต่จากบทสนทนามันก็ยิ่งชัดเจนว่าพูดให้ธัชชัยฟัง อย่างลูกสุนัขแจ๊คนี่ก็รู้ว่าวัจสาดีขนาดไหนและสนิทกับเธอมาก แต่คุณ ธัชชัยหล่ะ? ไม่มีตาหรือกะจิตกะใจจะรับรู้ถึงความดีเธอบ้างเลยหรอ? พูดแล้วมันก็ดูแย่นิดนึงนะเอาตรงๆ ก็คือเทียบไม่ได้เลยแม้แต่สุนัขสักตัว วิธีการสั่งสอนแบบนี้ก็มีแต่วรพลเท่านั้นที่กล้าทำ น้องชายที่โดนตนเองตามใจ ก็ต้องสั่งสอนเอง แต่ว่าธัชชัยกลับไม่มีปฏิกิริยาใด ราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรและลงมือนวดต่อไป ตอนนี้กนิษฐาก็กลับมาแล้วพวกเขาจึงเริ่มกินข้าวได้ ด้วยความที่วัจสาเพิ่งกินซุปไก่1ถ้วยกับเค้กมันม่วงรองท้องไปแล้วจึงไม่ได้หิวอะไรมากมาย ดังนั้นจึงทานแบบผู้ดี หมูสามชั้นราดน้ำแดงกลิ่นหอมหวนได้ถูกป้าอ้อยนำมาจัดวางไว้บนโต๊ะวัจสามองๆ แต่ก็ไม่กล้าที่จะยกตะเกียบและยื่นมือไปคีบหมูสามชั้นที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำมัน แม้ว่าเธอจะอยากกินมากๆ เธอเป็นอะไรไป ปกติก็ชอบกินของที่มันเยิ้มแบบนี้นี่แต่เมื่อนึกมันหมูที่อยู่ด้านบนวัจสาก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันน่ากิน เธอนั่งตรงข้ามธัชชัยที่กินอย่างเอร็ดอร่อย มองไปที่หน้าหล่อของเขาทานอาหารก็เหมือนกับว่ากระเพาะของตนเองมันเปลี่ยนไป เมื่อมองเขาทานอาหารก็รู้สึกเหมือนกับว่าอาหารมันอร่อยมากๆ และยิ่งเมื่อเขากินสามชั้นราดน้ำแดงที่วัจสาคิดๆ อยู่ว่าจะกินนั้น มันก็ยิ่งทำให้คนอื่นน้ำลายไหล วัจสาก็อยากกินจนน้ำลายไหลแล้ว แต่ไม่ใช่เพราะดูธัชชัยนะเพราะว่าสามชั้นราดน้ำแดงกลิ่นหอมหวนจานนั้นต่างหาก ธัชชัยเหลือไปเห็นหญิงสาวที่มีท่าทีอยากกินแต่ก็ไม่กล้ากินก็เอื้อมมือไปคีบหมูสามชั้นชิ้นที่2เข้าปาก แต่ว่าครั้งนี้เขาไม่ได้เอาเข้าไปทั้งหมดแต่กัดมันหมูด้านบนๆ ส่วนเนื้อที่เหลือเอาไปใส่ไว้ในถ้วยของวัจสา วัจสาแต่ก่อนก็กินหมูสามชั้นราดน้ำแดงแบบนี้มาหลายต่อหลายครั้งธัชชัยก็กัดมันหมูด้านบนให้เธอก่อนเสมอดังนั้นครั้งนี้มันก็ไม่ได้แปลกอะไร เธอจึงคีบเนื้อในถ้วยที่ถูกกัดเอามันออกไปแล้วขึ้นมาอย่างคล่องแคล่วไม่มีท่าทีเคอะเขินแต่อย่างใดและเอามันเข้าปากพร้อมกับดื่มด่ำความอร่อย วัจสาในตอนนั้นไม่เห็นท่าทางกนิษฐาที่จ้องแบบเอาเป็นเอาตาย