ตอนที่ 241 ต้องการการดูแลของเขา 2

ต๭นที่ 241 ต้องการการดูแลของเขา 2 หมอภาคินยังรู้สึกขอบคุณตนเองในการตัดสินครั้งแรก แน่นอนว่าเมื่อวรพลอยู่บ้านจะสามารถได้รับความอบอุ่นแบบที่ทางการแพทย์ไม่สามารถมีได้ ความใกล้ชิดและความรักจะสนับสนุนเขาอย่างดีทำให้ร่างกายฟื้นฟูกลับมาได้ไว ด้านของกนิษฐาที่โดนเมินสุดท้ายก็เพิ่งมารู้ตัวว่าสิ่งที่ตนเองทำมันผิด แม้ว่าเธอจะใจร้อนแต่ก็ควรที่จะแสร้งทำตัวใสๆ ซื่อๆ ให้เหมือนวัจสานังอินโนเซนต์นั่นถึงจะถูก! เธอลืมจุดนี้ไปได้ยังไงนะ! หลังจากอาหารเย็น วรพลเรียกธัชชัยไปห้องบำบัดชั้น2 “พี่มีอะไรจะคุยกับผมหรอ? หรือว่าจะคุยเรื่องจะช่วยพี่ยังไงให้ได้นอนกับยัยผู้หญิงนั่นใช่มั้ยหล่ะ? วรพลมองเขาด้วยความไม่พอใจ สั่งให้พ่อบ้านภูษิตนำเอกสารการหย่าของวัจสามาเปิดให้เขาดู “ธัชชัย สาเซ็นเอกสารการหย่าทั้ง2แผ่นเรียบร้อยแล้ว ฉันยังไม่ได้พูดกับเธอเรื่องที่แกเป็นสามีของเธอ” หลังจากที่นิ่งไปนาน วรพลมองเขาอย่างมีความหมาย “โอกาสนี้ควรที่จะปล่อยให้แกไปพูดกับเธอเอง” ธัชชัยไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ ตอบมา ดวงตาลูกพีชเพียงแค่มองเอกสารการหย่าอย่างผ่านพร้อมกับพูดเสียงเย็นว่า “เงินสินสอด200ล้าน ปยุตยอมที่จ่ายหรอ? ” “ถ้าแกคิดถึงแค่เงิน200ล้านนั่นฉันก็คืนให้แกแทนสาเอง! ” วรพลพูดเสียงเรียบ “พี่จะใช้คืน” ธัชชัยพูดเสียงเรียบๆ ว่า “พี่ใหญ่ พี่จะช่วยคนนอกมาจัดการน้องชายตัวเองได้ยังไง? นี่ไม่ใช่ธุระของพี่ซะหน่อย? ” วรพลตะโกนออกมาอย่างเหลืออด “สาไม่ใช่คนนอก! เธอเป็นน้องสะใภ้ฉัน! ถ้าแกไม่รับ! ฉันรับ! ” “พี่ แม้แต่กนิษฐาพี่ยังจัดการไม่ได้ ตอนนี้ยังคิดที่จะออกหน้าแทนผู้หญิงซื่อบื้อนั่นอีกหรอ? ” ธัชชัยนี่มันเป็นซาตานจริงๆ อะไรไม่พูดดันมาพูดเรื่องนี้ “เรื่องที่คุยอยู่ตอนนี้มันเป็นเรื่องของแกกับวัจสา! แกจะมาพูดถึงกนิษฐาไปเพื่ออะไร?! ” วรพลพูดด้วยเสียงต่ำอีกครั้ง “พี่ ไม่ต้องแสร้งหลอกแล้ว พี่ก็อยากที่จะนอนกับกนิษฐานั่นใช่มั้ยหล่ะ? ปล่อยให้ทุกอย่างมันดำเนินไปในคืนนี้เป็นไงหล่ะ? ผมสามารถบอกหมอภาคินให้ฉีดยาให้เธอแล้วก็ให้พี่จับติดไม้ติดมือก็ไม่เลว” ทุกครั้งธัชชัยก็ทดลองวรพลด้วยวิธีนี้เพื่อดูว่าความรู้สึกที่เขามีต่อกนิษฐามันถึงระดับไหน ประการที่สองคือเพื่อเบี่ยงเบนความโกรธที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ วัจสา ยัยซื่อบื้อนี่กล้าที่จะเอาเอกสารหย่ามาให้พี่เขาเลยหรอ! อยากตายรึไง! มันชักจะกล้ามากเกินไปแล้ว?! “ไอ่เด็กโง่นี่หนิยิ่งนับวันยิ่งไม่ปกติ! พี่ไม่ได้เป็นแบบแกซะหน่อยนะ! ” น้ำเสียงของวรพลเป็นเสียงตลกขบขันของชายหนุ่มที่พูดถึงผู้หญิงแล้ว แม้ว่าจะดุธัชชัยด้วยเสียงอ่อนโยน “ผมไม่ปกติก็ยังดีกว่าบางคนที่แกล้งทำเป็นเหมาะสมก็แล้วกันเป็นเหมือนสุภาพบุรุษในหนังแกะ เมื่อเทียบกับผมมันก็คือความอดทนนิดๆ หน่อยๆ! ” สำหรับความชั่วร้ายนั้น วรพลดีกว่าธัชชัยแน่นอน เมื่อถูกเขากวนอย่างนี้วรพลก็ไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไง จึงทำได้เพียงนำหัวข้อเดิมกลับมาให้ได้ “ไอ่เด็กโง่ ตอนนี้ฉันพูดเรื่องของแกกับสา แกอย่าพูดไร้สาระรีบบอกมาเร็วว่ายอมหรือไม่ยอม? สุดท้ายแล้วจะเอายังไง? ” วรพลตระหนักได้ว่าธัชชัยกำลังเบี่ยงเบนความสนใจเขาแถมยังตอบคำถามคลุมเครือไม่รู้ว่าในใจคิดยังไง “ไม่งั้นแกก็รีบเซ็นชื่อไป อย่าอืดอาดเลยพ่อหนุ่ม” แน่นอนว่าวรพลไม่อยากที่จะให้ธัชชัยเซ็นใบหย่า เขารู้สึกว่ามีเพียงวัจสาผู้หญิงที่อ่อนโยนจิตใจดีคนนี้เท่านั้นที่จะสามารถทำให้ธัชชัยเปิดใจได้ แถมตอนนี้ดูเหมือนกับว่าได้ค่อยๆ เดินเข้าไปในใจเขาแล้วด้วย เพียงแค่ธัชชัยไม่รู้ตัวเอง หรืออาจจะรู้ แต่ไม่ยอมรับมัน ธัชชัยจ้องแววตาวรพลแต่วรพลก็มองกลับอย่างไม่แยแส สถานการณ์นี้เหมือนย้อนกลับไปเมื่อ2-3เดือนก่อนที่2พี่น้องเล่นหมากรุกด้วยกันครั้งสุดท้าย ตั้งแต่แต่งงานยันหย่าร้าง พวกเขาก็กำลังเล่นเกมกันอยู่ วัจสาที่น่าสงสารก็รับหน้าที่เป็นหมากตัวหนึ่งที่คอยโจมตีข้าศึก จริงๆ แล้ววรพลรู้สึกขอบคุณพ่อมากๆ ที่ทำให้เขามีน้องชายแม้ว่าพวกเขาจะเป็นพี่น้องคนละแม่กันแต่วรพลก็ไม่เคยมองว่าเขาเป็นลูกนอกสมรสและดูหมิ่นเขา แล้วเขาก็ไม่เคยคิดว่าธัชชัยจะมาแย่งตำแหน่งเขา เขาต้องการที่จะปฏิบัติต่อธัชชัยแบบน้องชายเขาจริงๆ ความคิดนี้ตั้งแต่ปรีดิทนำเขากลับมาก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปแถมยังดูแลน้องชายอย่างดีเพราะเขารู้ว่าน้องชายตนเองสามารถพึ่งพาตัวเองได้ แม้ว่าในตอนเด็กๆ เขาจะเกเร แต่นั่นก็เพราะทัศนคติของคนรอบตัวเขาไม่ใช่หรอที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น? วรพลอยากที่จะให้เขายอมรับตนเองแต่ก็ต้องเจ็บปวดมาไม่น้อย. สุดท้ายท้ายแล้วเขาก็ยอมรับตนเองพี่ชายต่างแม่คนนี้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะสายเลือดที่ตัดกันไม่ขาด แบบนี้เป็นความสัมพันธ์ฉันพี่น้องที่หาได้ยากยิ่ง หลังจากที่เผชิญหน้ากันไปมากกว่านาทีธัชชัยก็ค่อยๆ หยิบปากกาขึ้นมาแล้วก็ไม่ลังเลที่จะเซ็นชื่อตัวใหญ่ๆ ลงไป2-3ตัว