ตอนที่ 260 ธัชชัยต่างหากที่เป็นสามีของเธอ

ต๭นที่ 260 ธัชชัยต่างหากที่เป็นสามีของเธอ ธัชชัยปลอมตัวมาเป็นวรพลหลอกความรู้สึกเธอ ดีกับเขายังไงกันนะ เพื่อเพราะแกล้งเธอ เขาคงไม่น่าว่างขนาดนั้น เห็นเขายุ่งกับเรื่องผ่าตัดของวรพลทั้งวัน แล้วยังต้องไปจัดการงานที่บริษัทอีก ทุกเรื่องต่างประดังเข้ามาที่เขา เหตุผลนี้มันน่าเชื่อถือ แต่ว่าเพื่ออะไรกันล่ะ? รู้สึกว่าผู้หญิงแบบนี้ไม่ควรอยู่ในบ้าน เลยใช้วิธีนี้ไล่เธอ? แต่ทำไมถึงยอมจ่ายเงินถึงร้อยล้านเพื่อแต่งเธอเข้าบ้าน? เพื่อเป็นการดูถูกผู้หญิงที่เห็นแก่เงินเหรอ? วัจสารู้สึกว่าตัวเองตกลงไปในวังวนขนาดใหญ่ จะคิดยังไงก็ผิด ที่จริงเธอไม่รู้ ที่จริงเธอยอมรับว่าที่แวววัยพูดคือความจริง แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปแล้ว ทั้งช่วงบ่าย วัจสาไม่อาจถอนตัวจากคำพูดของแวววัยได้เลย หาเหตุผลมาทั้งหมด ก็ยังไม่เข้าใจ ยากกว่าเรื่องที่ยากจะเข้าใจทั้งหมดบนโลกนี้! แต่ว่าช่างเถอะ คิดมากไปก็ไม่ช่วยอะไร ธัชชัยผู้ชายที่เต็มไปด้วยความจองหอง เธอรับมือไม่ไหว! ถ้าอยากได้ผู้หญิงจริงๆ แค่กระดิกนิ้ว ก็มีผู้หญิงเข้าหาแล้ว ทำไมจะต้องจ่ายเงินสองหมื่นเพื่อแต่งงานกับผู้หญิงที่ชอบทำให้โมโหกัน? ทรมานทั้งคู่เท่านั้นเอง ดังนั้น ก็เพื่อที่จะหาเจ้าสาวมาให้วรพลที่ถูกเผาจนเสียโฉมนั่นเอง! ยังมีที่สงสัยอีกหลายเรื่อง แต่วัจสาไม่อยากจะคิดแล้ว แต่ไม่ว่าจะคิดอย่างไร ก็เป็นเพราะพวกเขาหลอกเธอก่อน ถึงจะพูดเช่นนี้ แต่หลังจากนั้น ในหัวของวัจสาก็มีหนึ่งประโยคแวบขึ้นมา นั่นคือคืนนั้น ที่วัจสาบุกเข้าไปในห้องของวรพล แล้วธัชชัยพูดกับเธอมาหนึ่งประโยค “วันหลังถ้าอยากจะเข้าใกล้วัจสา ก็คงจะไม่ง่าย นอกจากเธอเป็น…อะไรกับเธอ” เป็นอะไร…ของเธอ? ประโยคนี้ในความรู้สึกของวัจสามันช่างน่ากลัว ในฐานะที่วรพลเป็นที่รู้จักในเมืองเอส เขาไม่ยอมทำเรื่องหยามเกียรติภรรยาตัวเองแน่ๆ แล้วมันควรจะเป็นคำไหนกัน? ไม่น่าจะเป็น “คนรัก” หรือ “รู้จักดี” พวกนี้หรอก ตอนนั้นโมโหจนไม่ทันได้คิดให้รอบคอบ ถ้าสิ่งที่วรพลพูดไม่ได้เป็นการดูถูก นั้นก็มีเพียงสิ่งที่เป็นไปได้อย่างเดียว เขายอมรับว่าเธอเป็นภรรยาของธัชชัย! เมื่อคิดออกเช่นนั้น เธอก็ตกตะลึง ที่เขาคิดคำพูดเช่นนี้ได้! เธอเป็นอะไรกัน ไม่สิ ทำไมธัชชัยถึงกลายมาเป็นสามีเธอได้ล่ะ! วัจสาคิดวนไปมาในใจ เป็นเพราะว่าฟังที่แวววัยพูดแน่ๆ ถึงได้คิดมากตาม! ไม่มีเหตุผลอะไรที่ธัชชัยจะมาแต่งกับเธอ หญิงสามธรรมดาๆ และในสายตาเขาเป็นเพียงผู้หญิงเห็นแก่เงินเท่านั้น ทำไมจะแต่งเธอเข้ามาเพื่อเป็นการเหยียดหยามตัวเองเข้าไปอีกล่ะ? กลัวว่าเขาอยากจะเตะเธอออกจากระยะสายตาเขา คนที่เกลียดขนาดนี้ ทำไมถึงแต่งกันนะ? และถ้าเป็นภรรยาเขาจริงๆ ก็ยิ่งต้องรีบขอหย่ากับเขา ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ วัจสาตัดสินใจไม่ไปคิดถึงเรื่องนั้น แต่พอถึงเวลาเลิกเรียน เธอกลับไปคิดถึงเรื่องแผลที่แขนของธัชชัยขึ้นมาอีก ตอนนี้เขาอาจจะโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงเรื่องคีบตะเกียบไม่ถนัดอยู่ก็ได้ คืนนี้ใครป้อนเขาทานข้าวกันนะ? คงไม่ไปลำบากป้าอ้อยหรอกใช่ไหม? แต่ท้องเขาไม่ดี ถ้างอแงไม่กินล่ะ คงจะหิวแย่ วัจสาอึ้งไป แล้วเธอก็สะบัดหัวตัวเอง ทำไมถึงเอาแต่คิดถึงผู้ชายจอมเผด็จการคนนั้น! ไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นอะไร ตายไปก็ไม่สนใจ เธอทำผิดอีกครั้ง เฝ้าเอาแต่คิดว่าตัวเองเป็นคนดูแลธัชชัยอยู่เรื่อย ครั้งก่อนก็โยนเธอออกมานอกบ้านเหมือนกับโยนขยะ ไม่ได้บทเรียนอะไรเลยเหรอ? วัจสาคิดไปคิดมา ก็พลันคิดอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ ว่าเธอแต่งงานกับวรพลไม่ใช่เหรอ? ถ้าหากเธอหาใบสมรสมาได้ เรื่องราวก็น่าจะจบลง? กลางดึก ธัชชัยมายังโรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูลศรีทอง บุรีโทรหาธัชชัยบอกว่ากรดลบาดเจ็บสาหัส ธัชชัยจึงรีบมา และคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการสะกดรอยตามกนิษฐา ทางเดินยาวๆนั้น เงียบสงบ ได้ยินเสียงฝีเท้าที่มั่นคงของธัชชัยอย่างชัดเจน บุรีรีบเดินเข้ามารับ “คุณชายครับ ในที่สุดท่านก็มาถึง พี่กรดลยังกรีดท้องคว้านไส้อยู่ด้านในครับ” บุรีนี่พูดจาได้ช่างน่ากลัวจริงๆ แค่การผ่าตัดเท่านั้น คงไม่น่ารุนแรงขนาด “กรีดท้องคว้านไส้” หรอก? “กรีดท้องคว้านไส้? จะตายแล้ว?” ธัชชัยขมวดคิ้วถาม “ยังไม่ตายครับ แต่ถือว่าเก่งมาก เจ็บขนาดนั้นยังขับรถมาเองได้!” บุรีนับถือในความแข็งแกร่งของกรดลมาก เขาถนัดเรื่องต่อยตี แต่ก็ยังสู้กรดลไม่ได้อยู่ดี แข็งแกร่งเสียจนไม่คิดว่าตัวเองเป็นคน! ราวกับว่าร่างจริงนั้นอยู่ในอีกร่างหนึ่ง