ตอนที่10 จูบฉัน(2)

ต๭นที่10 จูบฉัน(2) บ้านของจรินทร์อยู่ที่เมืองหิมะ แต่เพื่อความสะดวกเธอจึงเลือกที่อยู่ที่มหาวิทยาลัย วันนี้เป็นวันอาทิตย์ เป็นวันที่เธอต้องกลับมหาวิยาลัย เธอจึงต้องนั่งรถกลับสตาร์โมเดลลิ่ง “พี่” เมื่อมาถึงใต้หอพัก ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกเธอ จรินทร์กระแทกเท้า สีหน้าของเธอเย็นชาขึ้นมาทันที เสียงของหญิงสาวเสียงดังฟังชัด เมื่อได้ฟังก็น่ารักดี แต่พอตั้งใจฟังกลับมีความเยาะเย้ยเล็กน้อยอยู่ในนั้น จรินทร์หันไปมองผู้หญิงที่แต่งตัวสีสันสดใสตามเทรนด์ที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ เธอพูดด้วยเสียงเย็นๆว่า “กชกร！เธอยังไม่พอรึไง ที่มาก่อกวนฉันแบบนี้มีเหตุผลอะไร เธอไม่ต้องหาฉันเพื่ออวดอะไร ฉันขอพูดกับเธอเลยนะว่า ผู้ชายที่หาที่ไหนก็ได้แบบณภัทร ถ้าเธอชอบ ฉันยินดียกให้เธอ！” “ใช่เหรอ ในเมื่อไม่ชอบ ทำไมพี่ถึงร้อนตัวขนาดนี้ล่ะ พี่ย้อนแย้งกับตัวเอง” กชกรหัวเราะจรินทร์เล็กน้อย เดินไปหาจรินทร์อย่างไม่เกรงกลัวและหยุดอยู่ที่ข้างเธอ พูดด้วยเสียงน่ารักว่า “สามีของพี่เปลี่ยนเป็นสามีของ ใจของพี่คงเจ็บไม่น้อยเลยสินะ” เธอใช้น้ำเสียงฟังดูเห็นใจอย่างชัดเจน แต่คิ้วหยักขึ้นอย่างภาคภูมิใจในชัยชนะ จรินทร์ยิ้มอย่างเยือกเย็น สามีของพี่สาว น้ำเสียงนั้นฟังดูเสียดสีซะจริง “กชกร ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจนะว่าสิ่งที่สามารถถูกชิงไปได้ ก็เป็นสิ่งที่ไม่เคยมีค่ามากที่สุด” กชกรฉีกยิ้ม “พี่ฉันรู้นะว่าวันนี้ณภัทรไปหาพี่มา” “แล้วมันทำไมล่ะ” “ไม่ทำไมหรอก ฉันแค่คิดว่า เขาต้องไม่ได้บอกพี่แน่นอนว่าเขาทำยังไงกับฉันเมื่อวานนี้ใช่มั้ย” กชกรกระตุกมุมปาก ใช้ดวงตาเหมือนมีดอาบยาพิษจ้องไปที่จรินทร์ “ความสกปรกของพวกเธอไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน” จรินทร์ไม่ต้องการที่จะรับรู้เรื่องที่ออกมาจากปากกชกร จึงหันหลังเตรียมจะจากไป “โอ้ ไม่คิดเลยนะว่าสามีของพี่ที่เวลาปกติสุภาพอ่อนโยน ก็มีด้านที่สุดเหวี่ยงแบบนั้น” กชกรส่งน้ำเสียงน่ารังเกียจมาจากด้านหลัง จรินทร์หันกลับมาด้วยสายตาลุกเป็นไฟทันที “กรกรเธอมันไร้ยางอายจริงๆ” กชกรหัวเราะคิกคัก “โกรธเหรอ แต่น่าเสียดายที่พี่จะโกรธขนาดไหน แต่ก็ไม่สามรถเปลี่ยนความจริงที่ว่าณภัทรชอบฉัน ตอนนี้ฉันเป็นคนของเขาแล้ว！” ในที่สุดจรินท์ก็ทนไม่ไหวแล้ว จึงก้าวไปอยู่ด้านหน้ากชกร “กชกร เธอป่วยรึป่าว ฉันไม่เข้าใจจริง ฉันไปทำอะไรให้เธอ เธอถึงจะต้องขัดฉันตลอด ตั้งแต่เด็กจนโตเหมือนผีตามติดไม่ยอมไปไหนสักที！ฉันแนะนำให้เธอไปหาจิตแพทย์นะไปตรวจซักหน่อยว่าจิตคลั่งตรงไหนรึป่าว！” กชกรเป็นลูกสาวของลุงเธอ ทั้งสองมีความสัมพันธ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน อีกทั้งอายุเท่ากัน เรียนชั้นเดียวกันในมหาวิทยาลัยเดียวกัน แท้จริงควรสนิทสนมกัน แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาอธิบายได้ด้วยสามคำง่ายๆเท่านั้น ตั้งแต่เด็กจนโต อะไรก็ตามกชกรล้วนเปรียบเทียบกับเธอ เทียบคะแนน เทียบรูปร่าง เทียบการแต่งตัว แม้กระทั่ง แฟนของเธอ ในช่วงสั้นๆ เพียงแค่จรินทร์มีจุดที่เหนือกว่ากชกร กชกรก็จะอยู่ไม่สุข ต่อมาไม่นานเธอก็จะพยายามอย่างหนักเพื่อพัฒนาตัวเองในด้านที่เธออ่อน ไม่นานก็เทียบเคียงจรินทร์ได้ แม้ว่าจะไม่สามารถเอาชนะได้ แต่ก็จะไม่ให้ทิ้งห่างจากจรินทร์มากเกินไป จรินทร์ก็ไม่รู้ว่ากชกรถลำลึกไปถึงไหน อย่างไรก็ตามตั้งแต่เสื้อผ้าไปจนถึงแฟน ทุกๆเรื่องล้วนเปรียบเทียบ ตั้งแต่เล็กจนโต เหมือนกับตัวเองถูกตรึงไว้กับการหลอกลวงไม่สามารถตัดขาดได้จนรู้สึกรำคาญ