ตอนที่18 ร้ายกาจเกินไปแล้ว(2)

ต๭นที่18 ร้ายกาจเกินไปแล้ว(2) ชโนดมล้วงกล่องผ้ารูปหัวใจออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เปิดมันออก ภายในมีแหวนเพชรด้านในอยู่ “โอ้ แหวน!” “เป็นแหวนเพชร! และยังเป็นเพชรสีชมพูที่หายากอีกด้วย เม็ดใหญ่ด้วย เป็นผู้มีอิทธิพลนิ!...” ท่ามกลางความประหลาดใจ นิ้วที่เรียวยาวของชโนดม ก็ดึงแหวนออกมาสวมลงบนนิ้วนางของจรินทร์ เขาจับมือเธอแล้วถามว่า "ชอบไหม" นี่มันอะไรกัน！ จรินทร์มองดูแหวนเพชรในมือของเธออย่างเงียบ ๆ ฉันต้องการถอดแหวนแล้วโยนมันทิ้งไป แต่ เธอก็แค่กล้าคิดแค่ในใจ ในความจริงไม่แม้แต่จะกล้าต่อต้านเขา...” ในขณะนี้ต่อหน้าบุคคลภายนอกชโนดมดูอ่อนโยนและจิตใจดี ราวกับท่าทางพูดคุยดีมาก แต่นั้นก็แค่การแสดง แท้จริงเขาเป็นคนเอาแต่ใจ เธอก็ได้รับบทเรียนจากเมื่อวานนี้ เธอยิ้มอย่างขมขื่นและกระซิบอย่างไม่เต็มใจ “ฉันชอบมาก...” ไม่ชอบเลยสักนิด! “ชอบก็ดีแล้ว” ชโนดมแสดงรอยยิ้มพอใจและก้มลงเพื่อจูบบนใบหน้าของเธอ กับสิ่งที่เธอทำตรงกันข้าม เขาเมินมันโดยตลอดรับบทสามีที่รักกันมากมายตั้งแต่ต้นจนจบ สัมผัสที่นุ่มนวลบนใบหน้า ทำให้จรินทร์ใบ้กินไปเลย ต่อหน้านักศึกษามากมายทำให้เขาเสพติดการแสดง จรินทร์เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง แต่เขาไม่กล้าแสดงท่าทีอะไร ยกมือขึ้นลูบริมฝีปาก เท้าก้าวไม่ออก ได้แต่หดตัวอยู่ด้านข้างของชโนดม กระซิบอธิบายเบาๆ “วันนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจไปสายจริง มีบางอย่างล่าช้าดังนั้นจึงสาย คุณอย่าโกรธเลยโอเคไหม!” ชโนดมไม่ได้สนใจคำอธิบายของเธอมากหนัก และไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาเพิ่ม เพียงแค่กอดเธออย่างใกล้ชิด สายตาเหลือบมองอย่างมีความหมายในมุมที่มืดของห้องโถงจากนั้นเขาก็ถอนสายตาของเขาและก้มลงพูดว่า“รินทร์ฉันจะทำหน้าที่ของสามีดูแลคุณรักคุณและดีกับคุณ" เขาติดการแสดงจริงครั้งนี้จรินทร์หัวเราะไม่ออกเลย ฉันไม่รู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหนแต่ในความเป็นจริง มีเพียงหัวใจของเธอเท่านั้นที่ชัดเจน ความรู้สึกลึก ๆ ซึ้งของชายหนุ่มในเวลานี้มาจากทักษะการแสดงชั้นยอด! ดูเหมือนว่าจะเป็นพรสวรรค์โดยธรรมชาติ ขอเพียงแค่เขาต้องการ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแวบหนึ่งดวงตาก็มีความรู้สึกลึกซึ้ง “โอ้ ช่างโรแมนติกซะจริง โชคดีมากเลย!” “ถึงแม้จะสวมหน้ากาก แต่ใบหน้าเขาต้องดีมาก จมูกโด่ง ต้องเป็นคนหล่อคนหนึ่งแน่นอน” “แต่ไม่สิ หญิงสาวคนนั้นโชคดีจริง !” เมื่อได้ยินเสียงชื่นชมจากทั่วสารทิศจรินทร์ไม่มีแรงแม้แต่จะอาเจียน หลังจากปัญหาในคืนนี้ จรินทร์คงโด่งดังในมหาวิทยาลัย และเธอก็แน่ใจว่านี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของชายหนุ่ม เขาต้องการให้ฉันกลายเป็นของเขาอย่างถูกต้อง! มันเป็นเพียงความโกรธความเกลียดชังความอัปยศ! เธอรู้สึกมืดมน เขย่าแขนชโนดมไปมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยฝืนพูดเสียงหวานว่า”ที่รักคะ พวกเราไปกันเถอะฉันไม่ชอบเป็นเป้าสายตาแบบนี้เลย”