บทที่ 29 คลิปอนาจาร（1）

บ๗ที่ 29 คลิปอนาจาร（1） เมื่อจรินทร์ตื่นขึ้นหลังจากที่หลับสนิทเมื่อคืน เธอมองไปที่เตียงสีน้ำเงินที่อยู่ตรงหน้า สายตายังคงพร่ามัว จากนั้นเธอก็จำบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้ เธอลุกขึ้นนั่งและมองไปรอบๆก็ค้นพบว่าตัวเองกลับมาที่หอพักแล้ว ลีลี่ที่กำลังแทะตีนไก่อยู่ด้านล่าง เห็นว่าเธอลุกขึ้นนั่งก็รีบเม้าท์มอยทันที ：“จรินทร์ เรื่องเธอกับสามีของเธอพวกเราได้ยินมาหมดแล้ว เธอเจ๋งมาก การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้นแท้ๆ แม้แต่ฉันกับดลพรรณก็ยังปิดเป็นความลับกันได้！” ดลพรรณวางหนังสือลง เดินยิ้มมาที่เตียงของเธอ“หึหึ เธอไม่คิดจะอธิบายอะไรหน่อยเหรอ？” จรินทร์สีหน้าเศร้า “ทุกอย่างมันคือความเข้าใจผิด พวกเธอคิดว่าถ้าฉันตกหลุมรักจริงๆแล้วจะปิดบังพวกเธอสองคนงั้นเหรอ？” “อย่างนั้นแล้วพี่ชายรูปหล่อที่มาส่งเธอเมื่อคืนเป็นใครกันล่ะ？”ดลพรรณถามอย่างใสซื่อ “เมื่อวานฉันไปดื่มมา....”เมื่อเริ่มพูด จู่ๆจรินทร์ก็อุทานออกมา“แย่แล้ว”จากนั้นเธอก็รีบลุกจากเตียงเดินหากระเป๋าของตัวเอง เอหยิบกระเป๋าขึ้นมา เมื่อรูดซิปดูหัวใจเธอแทบหยุดเต้น —— ข้อตกลงการหย่าหายไปแล้ว！ เธอพยายามหาอย่างละเอียดอีกครั้ง ยกกระเป๋าคว่ำลงก็พบว่าไม่มีกระดาษพวกนั้นเลยสักแผ่น จรินทร์ทำหน้าผิดหวัง เธอนอนนิ่งราวกับถูกแช่แข็งไว้บนเตียง ความรู้สึกในใจบอกไม่ถูกว่ากำลังไม่สบายใจหรือว่ากลัวกันแน่ ในขณะนี้เอง จู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็สั่น จรินทร์รู้สึกกลัวจนไม่ทันดูว่าเป็นสายของใครโทรเข้ามา “ฮัลโหล ใครคะ？” เป็นเสียงผู้ชายพูดขึ้น“เมื่อวานการแสดงของคุณช่างสมบูรณ์แบบ” สมบูรณ์แบบ？ จรินทร์ถอนหายใจ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าถ้อยคำที่เขาพูดมันคือการเยาะเย้ย เมื่อเรื่องเป็นแบบนี้ เธอเดาไม่ออกเลยว่าชโนดมกำลังคิดอะไรอยู่ เธอใช้น้ำเสียงที่ฟังดูปกติตอบเขา：“นั่นน่ะเหรอ ทั้งหมดมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะ คุณอย่าไปใส่ใจเลยนะ” ชโนดมยังคงเยาะเย้ยเธอ“คำพูดพวกนี้ เก็บไว้อธิบายกับคุณพ่อคุณแม่เธอดีกว่า” ทำไม？”จรินทร์ถามกลับทันที เกี่ยวอะไรกับพ่อแม่เธอ？ เธออยากจะถามเขาอีกครั้ง แต่ชโนดมกลับวางสายไปแล้ว ไม่เข้าใจเลยจริงๆ！ หมัดเล็กๆของจรินทร์กระหน่ำทุบลงไปที่เตียง ไอตาบ้าชโนดม ยังจะมีหน้ามาวางสายใส่อีกเรอะ？ เขายังจะกล้าพูดอีกเหรอว่าที่เธอเมาไวน์แดงนั่นไม่ใช่แผนการของเขา？ไม่ใช่เขาหรอกเหรอที่เป็นคนผลักเธอ ทำให้เธอตกลงไปในหลุมพรางที่เขาเป็นคนขุดเองกับมือ？ น่าขำจริงๆ เธอคิดไว้อยู่แล้วว่าเขาเก่งเรื่องการโกง เธอเหมือนถูกเอาเปรียบ ผู้ชายคนนี้ เล่ห์เหลี่ยมเยอะเหมือนกับสุนัขจิ้งจอก！ เธอกลัวว่าเธออาจจะต้องสูญเสียทุกอย่าง แม้ว่าเธอจะพูดหลอกล่อด้วยคำพูดหวานๆ แต่ก็ยังไม่สำเร็จ ทั้งยังถูกจับได้อีกต่างหาก และไม่รู้อีกว่าเขาจะลงโทษเธออย่างไร？ เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่มีทางพูดดีๆด้วยแน่นอน ทำได้เพียงแค่กดโทรออก ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอก้มดูปรากฏเป็นสายจากที่บ้าน จรินทร์กดรับสายด้วยความรู้สึกใจคอไม่ดี เธอรับสายด้วยความกังวลใจ “ฮัลโหล แม่ มีอะไรรึเปล่าคะ？ ” น้ำเสียงโกรธของชนนนลอยมาแต่ไกล“จรินทร์！ลูกรีบกลับบ้านเร็ว พ่อของลูกโกรธจนเจ็บหน้าอกไปหมดแล้ว ตอนนี้อยู่บ้านกำลังรอรับออกซิเจน บอกว่าไม่รู้จักลูกแล้ว.....” ไม่รอให้ชนนนพูดจบ จรินทร์รีบลุกขึ้นจากเตียง พูดอย่างรีบร้อน：“พ่อไม่เป็นอะไรใช่ไหม？แม่รอหนูก่อนนะหนูจะรีบกลับไป” เธอรีบวางสายและเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที