บทที่ 30 คลิปอนาจาร（2）

บ๗ที่ 30 คลิปอนาจาร（2） ลีลี่และดลพรรณตั้งใจว่าวันนี้จะคาดคั้นความจริงจากจรินทร์ แต่เห็นว่าที่บ้านของเธอมีเรื่องเร่งด่วนก็ไม่ได้กักตัวเธอไว้ ลีลี่คว้าเสื้อโค้ชและโยนให้จรินทร์ “อย่าช้า รีบกลับไปดูพ่อเถอะ” “เธอช่วยเช็คชื่อให้ฉันด้วยนะ ฉันกลับบ้านก่อน....”จรินทร์พูดจบก็เดินหายไปจากห้องโถง จรินทร์เรียกรถกลับมาถึงบ้าน ทันทีที่ปิดประตูรถ จรินทร์สัมผัสได้ทันทีว่าบรรยากาศที่บ้านแตกต่างไปจากเดิม ปรพลนั่งเงียบๆอยู่บนโซฟากับชนนน ปรพลหน้าซีด สีหน้าของชนนนเต็มไปด้วยความเศร้า จรินทร์เปลี่ยนรองเท้า ตะโกนเรียกพลางเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น：“พ่อ แม่” สายตาของเธอสะดุดเข้ากับแฟลชไดร์ฟสีแดงที่วางอยู่บนโต๊ะกาแฟ เธอกำลังจะเอ่ยปากถาม ปรพลก็เด้งตัวขึ้นมาจากโซฟาทันที เขาตะโกนด้วยความโกรธ：“ตอนนี้แกได้พังชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลจนหมดแล้ว นี่คือความดีของแกสินะ ไหนจะสถานะระหว่างแกกับณภัทรลูกพี่ลูกน้องของแกอีก！” จรินทร์นิ่งไปพักหนึ่ง เธอขมวดคิ้วพูด：“พ่ออย่าเพิ่งสับสนได้ไหม สองเรื่องนี้เป็นเรื่องของหนู หนูจะรับผิด แต่เรื่องที่กชกรกับณภัทร ทำไมพ่อไม่ฟังหนูพูดบ้าง？หนูกับณภัทรหมั้นกันเมื่อปีที่แล้ว ทำไมถึงเรียกว่าไม่มีสถานะล่ะ？” ปรพลพูดถึงกชกร“ลุงของแกอธิบายให้ฉันฟังแล้ว เรื่องนี้พูดกันตามตรง ฉันไม่สามารถตำหนิกชกรได้เลย เพราะเป็นณภัทรที่เมาและโทรไปหากชกรเอง เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของแกนะ แกช่วยแหกตาดูหน่อยได้ไหม！ว่าควรหรือไม่ควรว่าณภัทร ตอนนี้ฉันบอกให้กชกรอยู่ห่างๆมันไว้ด้วย！” ณภัทรเป็นคนโทรไปอย่างนั้นเหรอ？ทำไมเธอถึงไม่น่าเชื่อถือขนาดนี้นะ！ พ่อเป็นเหมือนลุงของกชกร เขารักหลานสาวอย่างไม่มีเงื่อนไข แต่ จรินทร์ไม่รู้ว่าไม่ใช่เพราะเธออ่อนแอเกินไป เธอยังรู้สึกว่าสองสามปีมานี้พ่อทำดีกับกชกรตลอด มันดูผิดปกติ ตัวอย่างเช่นคราวนี้ที่กชกรกับณภัทรแอบมี～ความสัมพันธ์กัน ตอนครั้งแรกที่เธอบอกกับพ่อแม่ พ่อไม่มีทีท่าโกรธเท่ากับแม่ด้วยซ้ำ ทัศนคติของพ่อในตอนแรกดูไม่น่าเชื่อ หลังจากนั้นก็พยายามพูดเรื่องดีๆให้กับกชกร บอกว่าเธออาจจะแอบชอบณภัทรบ้างล่ะ ตอนนั้นฉันดูโง่ไปเลย จนมาตอนนี้กลับผลักความผิดทั้งหมดไปให้ณภัทรหมดเลยอย่างนั้นเหรอ？ จรินทร์โกรธถึงขั้นสุด เธอถอดเสื้อโค้ทและพยายามนั่งสงบอารมณ์บนโซฟา “หนูไม่ชอบเลยที่พ่อพูดแบบนี้ ณภัทรเขากำลังสับสนและเขาก็ไม่ใช่คนแบบนั้นด้วย！เห็นได้ชัดว่ากชกรเป็นน่ารังเกียจ จงใจนัดณภัทร....” “หุบปากของแกซะ！”ปรพลพูดแทรกขึ้น“วันนี้กชกรโทรมาตอนเช้าเพราะเป็นห่วงแก แล้วแกล่ะ？วันๆเอาแต่ใส่ร้ายป้ายสีกชกร ไม่พอยังเอาแต่บ้าผู้ชายอีก！ ” คำพูดนี้มันมากเกินไปที่แม้แต่ชนนนยังทนฟังต่อไปไม่ได้“ปรพล คุณพอได้แล้ว คุณพูดอย่างนี้กับลูกสาวได้อย่างไร！” “แม่ให้เขาพูดต่อเถอะ！”สายตาจรินทร์จับจ้องไปที่ปรพล นัยน์ตามีน้ำใสๆเอ่อออกมาอย่างช้าๆ แต่ก็ถูกเช็ดออกด้วยหลังมือของเธอเอง “หนูใส่ร้ายเธออย่างนั้นเหรอ？พ่อก็แค่ไม่กล้ารับรู้！หนูไม่เข้าใจว่ากชกรมีอะไรดีนักหนา？พ่อถึงได้เอาแต่ปกป้องเธอจากหนู หนูที่เป็นลูกแท้ๆของพ่อเนี่ยนะ？” “แก！”ปรพลลุกขึ้นจากโซฟา เอื้อมไปหยิบแฟลชไดร์ฟที่วางอยู่บนโต๊ะ“คลิปอนาจารที่อยู่ในนี้ กชกรคงหลอกแกให้ติดกับสินะ！” คลิปอนาจาร？ จรินทร์เหลือบมองไปที่ชนนนอย่างสงสัย ชนนนถอนหายใจ หยิบแฟลชไดร์ฟต่อเข้ากับโน้ตบุ๊คและดันมาหยุดตรงหน้าเธอ“ลูกดูเองเถอะ” จรินทร์ก้มดูที่หน้าจอโน้ตบุ๊คที่ตอนนี้วิดีโอกำลังเล่น ตัวเอกของเรื่องไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือตัวเธอเอง อยู่ในห้องสลักโบราณ หรือว่าจะเป็นห้องส่วนตัวที่ครัวกล้วยไม้รึเปล่านะ？ ภาพชัดมากเว้นแต่ว่าไม่มีเสียง เธอกับชโนดมถูกถ่ายไว้อย่างชัดเจน เธอเดินตรงไปที่ชโนดมที่นั่งอยู่บนโซฟา จับคอเสื้อของเขาไว้แน่น ดูไม่ออกว่ากำลังพูดอะไรอยู่ สีหน้าท่าทางที่ดูเหมือนกำลังออดอ้อน ท่าทางของชโนดมไม่ได้ดูรังเกียจ เขาจับมือของเธอทั้งสองข้าง มองด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ไม่มีอะไรถลำลึกเกิดขึ้น ทั้งยังดูสกปรกอีกต่างหาก ชโนดมเป็นสุภาพบุรุษมาก เขาไม่เพียงแต่ผละออกจากเธอเท่านั้น แต่ยังเรียกบริกรมาช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สกปรกของเธออีกด้วย