ตอนที่ 50 ยกเลิก（2）

ต๭นที่ 50 ยกเลิก（2） คิดได้ดังนั้น สีหน้าของผู้จัดการอ่อนโยนกว่าเดิม:"ไม่ทราบว่าวันนี้คุณหนูมากับคุณชโนดมหรือเปล่าคะ ถ้าใช่เดี๋ยวฉันจะพาไปห้องวีไอพีสำหรับคุณชโนดมเอง" อะไรนะ ห้องวีไอพีสำหรับชโนดมเหรอ จรินทร์พยักหน้าทันที:"ใช่ค่ะ ฉันมากับเขาเอง" "งั้นก็เชิญมาทางนี้กับฉันเลยค่ะ"ผู้จัดการส่งยิ้มและนำทางจรินทร์ จรินทร์เดินตามไปห้องลิฟต์ เธออดที่จะถามขึ้นไม่ได้ว่า:"คุณผู้จัดการรู้จักชโนดมเหรอคะ" "แน่นอนอยู่แล้ว คุณชโนดมเป็นลูกค้าประจำเลยล่ะ เมื่อปีก่อนมีช่วงหนึ่งที่คุณชโนดมมาที่นี่ทุกวันเลย" ืจรินทร์รู้สึกแปลกใหม่ที่ได้ยินอะไรแบบนี้ สำหรับเธอแล้วชโนดมเป็นคนที่ลึกลับมาก เธอไม่เคยเห็นครอบครัวหรือเพื่อนของเขาเลย รู้เพียงแค่ว่าเขาเป็นนักธุรกิจ คนรู้จักของเขาที่เธอเคยเห็นก็มีแค่เลขาจอมอ่อยคนนั้น นอกจากที่กล่าวมานี้ เธอก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีกเลย หลักๆเป็นเพราะว่าเธอไม่มีโอกาสได้ทำความเข้าใจซะมากกว่า มีโอกาสวันนี้ทั้งที เรื่องอะไรเธอจะไม่ถามเพื่อคลายความสงสัยตัวเองล่ะ "แต่ร้านอาหารนี้เป็นร้านอาหารเพื่อสุขภาพนี่ อาหารที่นี่รสจืดชืดขนาดนี้ ไม่เหมาะที่จะพาแขกมาเลี้ยงข้าวหรอกมั้ง"จรินทร์จงใจถาม และก็ใช่ที่ผู้จัดการนั้นไม่ได้ระแวงอะไรเลย เธอพูดอย่างยิ้มแย้มว่า:"คุณหนูพูดถูกแล้วค่ะ เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่คุณชโนดมมาที่นี่ เขาไม่ได้มาคุยเรื่องงานหรอกค่ะ แต่พาคุณภัสสรมาแบบส่วนตัวซะมากกว่า" แค่คำถามเดียวก็เอาซะรู้ไส้รู้พุงกันเลยทีเดียว คุณภัสสรเหรอ จรินทร์ยิ้มเยาะในใจ แต่ผู้จัดการกลับเอามืออุดปากแทบไม่ทัน สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย รู้สึกว่าเหมือนตัวเองจะหลุดพูดเรื่องที่ไม่ควรอย่างลืมตัวไปซะแล้ว ที่แย่ที่สุดคือการที่เธอเผลอพูดชื่อของคุณภัสสรออกมา เธอคิดอย่างกังวลใจว่า เรื่องนี้จะสร้างปัญหาให้คุณชโนดมไหม ถ้าคุณหนูคนนี้หึงหวงขึ้นมาจะทำยังไง "เอ......?"จรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสาว่า:"ที่แท้พี่ชโนดมมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย" ผู้จัดการอึ้งไปเล็กน้อย เธอมองหน้าจรินทร์อย่างสงสัย หรือว่าเธอเข้าใจผิดไปหรือ ที่หญิงสาวตรงหน้าอาจไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นกับคุณชโนดม เธอเริ่มประมวลผลไม่ทันและตามน้ำตอบจรินทร์ไปว่า:"ใช่ค่ะ คุณชโนดมดูแลคุณภัสสรดีมาก ฉันคิดว่าคุณภัสสรน่าจะเป็นแฟนของคุณชโนดมนะ" ดีมากชโนดม! ปิดบังเรื่องนี้กับเธอได้แนบเนียนจริงๆเลยนะ จรินทร์ยิ้มเยาะเย้ยอีกครั้ง ทั้งที่ถึงหน้าห้องวีไอพีแล้ว เธอกลับยังคงจับมือของผู้จัดการไว้ไม่ปล่อย เธอถามต่ออีกอย่างยิ้มแย้มว่า:"งั้นพี่ชโนดมจับมือคุณภัสสรเหมือนที่ทำกับหนูหรือเปล่า" เธอยิ้มอย่างออดอ้อน ผู้จัดการเห็นแล้วก็รู้สึกชอบใจ เธอกำลังจะอ้าปากตอบ "จรินทร์" เสียงเย็นเยือกบาดหูดังขึ้นจากด้านหลังของทั้งสอง ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้ด้วยหน้าเฉยชา สายตาเย็นชาดุจน้ำแข็งเหลือบมองไปที่ผู้จัดการหญิง เพียงแวบเดียว ผู้จัดการก็รู้สึกหายใจลำบากขึ้นมาทันที เธอคิดว่าถ้าเธอยังอยู่ต่อไปร่างของเธอต้องพรุนไปทั้งตัวแน่ๆ เธอรีบก้มหน้าก้มตา เอ่ยขึ้นอย่างเสียงเบาว่า:"คุณหนูคะ ในเมื่อคุณชโนดมมาแล้ว งั้นดิฉันก็ไม่รบกวนทั้งสองท่านแล้วนะคะ" สิ้นเสียง เธอก็รีบเดินจากไป ทันทีที่เงาของผู้จัดการได้เลือนหายไป ชโนดมก็ถามขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า:"จรินทร์ ใครอนุญาตให้เธอมายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน!" จรินทร์เหลือบมองไปอีกทางอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะการไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ดีมากนัก แต่พอคิดดูดีๆอีกทีแล้ว เธอก็รู้สึกมีบางอย่างที่มันไม่ใช่ เธอจึงหันหน้ากลับมาแล้วจ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาดุดัน เธอจะกลัวไปทำไม คนที่น่าจะกลัวควรเป็นหมอนั่นสิ เขามีสิทธิ์อะไรมาถามไถ่เธอแบบนี้ จรินทร์มองไปที่เพดานและพูดขึ้นลอยๆว่า:"คนเราถ้าไม่เคยทำไรผิดจริงแล้วจะกลัวไปทำไม" "เขามักว่ากันว่า ถ้าเราไม่เคยทำผิดมาก่อน ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวการถูกระแวงหรอกนะ" "เเถมมีคนเคยกล่าวไว้ว่า......." พูดยังไม่ทันจบ จู่ๆชโนดมก็เดินเข้ามาใกล้เธอด้วยฝีเท้าที่เร็วขึ้นทันที จรินทร์ตกใจจนต้องหนีเข้าไปในห้องวีไอพี ชโนดมเดินก้าวใหญ่ตามหลังเธอมาติดๆ เขาพูดอย่างโกรธเคืองว่า:"ดีเลยนี่ ปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ กล้าพูดประชดประชันฉันแล้วซะด้วย"