ตอนที่ 54 ข้ออ้าง（2）

ต๭นที่ 56 ข้ออ้าง（2） จรินทร์ถูกบีบจนเจ็บ กำลังจะอ้าปากร้องขอ แต่กลับโดนชโนดมผลักลงบนเตียงจนหน้าทิ่มไปเสียก่อน เจ็บสุดๆ! เขากล้าป่าเถื่อนรุนเเรงกับเธอแบบนี้ได้ยังไง! เสียงเย็นเยือกดุดันพลันดังขึ้นจากด้านหลังว่า:"ที่นี่ไม่ใช่ร้านสะดวกซื้อที่เธอจะเข้าๆออกๆเมื่อไหร่ก็ได้ตามใจชอบ" จรินทร์ลุกขึ้นนั่งบนเตียง เธอถอยกรูด พร้อมกอดแขนที่บอบบางของตัวเองเเละพูดขึ้นด้วยน้ำตาที่รื้นคลอเบ้าว่า:"ฉันเจ็บนะ!" น้ำแข็งที่ฉายอยู่ในตาของชโนดมปรากฏรอยแตกร้าวเล็กน้อย สภาพของจรินทร์ในตอนนี้ ไม่ต่างอะไรจากมดหรือแมลงตัวเล็กที่อ่อนแอและน่าสงสาร แต่สภาพอ่อนแอน่าเห็นใจแบบนี้แหละที่ทำให้ชโนดมหวั่นไหว ทำให้ความคิดที่กะจะลงโทษเธอโดยให้เธอพักการเรียนหนึ่งเดือนตั้งแต่แรกถูกล้มเลิกไปโดยอัตโนมัติ แต่สุมไฟโทสะที่อยู่ในอกก็ยังคงอยู่ เขากดเสียงต่ำว่า:"กลับมาดึกขนาดนี้ ยังจะกล้ามาต่อปากต่อคำอีกหรือไง" "ก็ทั้งที่นายเป็นฝ่ายที่ถูกเปิดโปงเรื่องคุณภัสสรแท้ๆ แล้วยังมาอารมณ์เสียใส่ฉันแถมยังทิ้งฉันไว้คนเดียวอีก!"จรินทร์ตอกกลับ จรินทร์รู้สึกว่าเธอกับชโนดมไม่ได้คุยเรื่องเดียวกันเลยสักนิด เธอถามเรื่องคุณภัสสร ชโดมไม่ให้คำตอบเธอไม่พอ แต่ยังมาตีเนียนเปลี่ยนเรื่องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก มีแต่มาจี้เรื่องที่เธอกลับมาดึกทั้งนั้น คนเจ้าเล่ห์ หน้าไม่อาย! ชโนดมก้าวไปข้างหน้าสองก้าว และก้มมองจรินทร์:"จรินทร์ ถ้าเธออยากรู้เรื่องของฉันก็มาถามฉันทีเดียวก็ได้ ไม่จำเป็นต้องไปขุดคุ้ยเรื่องสามีตัวเองกับคนนอก" จรินทร์ตกตะลึง หรี่ตาลงแล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมว่า:"งั้นนายก็ไม่เห็นต้องดุขนาดนี้ก็ได้นี่ ฉันก็แค่ถามไปไม่กี่คำเอง ไม่เสียหายอะไรสักหน่อย จะกลัวอะไรกัน" ชโนดมมองหน้าเธอด้วยสายตาเฉียบคม เขาเดินเข้าไปกระชากและพลิกตัวเธอกลับ พร้อมตบฝ่ามือลงบนก้นเธออย่างหมั่นเขี้ยวว่า:"เธอก็เลยจงใจพูดแซะต่อหน้าฉันงั้นเหรอ" การที่เธอจงใจด่าพนักงานเพื่อพูดแซะให้เขาได้ยิน ถ้าเป็นผู้ชายคนไหนมาเจอก็ไม่มีใครทนได้หรอก เขาก็แค่อารมณ์เสียเลยออกมาจากที่นั่นก่อน แต่เธอถึงกับกล้าขัดขืนเขาไปเตร็ดเตร่อยู่ข้างนอกจนดึกดื่น ถ้าไม่สั่งสอนเธอเสียตอนนี้ คราวหลังไม่หนีออกจากบ้านไปเลยหรือไง แรงจากฝ่ามือไม่หนักมากนัก จรินทร์รู้สึกได้ลางๆว่าอารมณ์ที่ขุ่นเคืองของชโนดมเริ่มหดหายไปไม่น้อย เธอจึงเอ่ยขึ้นอย่างลองใจว่า:"งั้นนายบอกฉันมา ว่าคุณภัสสรคนนั้นเขาเป็นใคร ดูท่าแล้วน่าจะเป็นแฟนนายซะด้วย ถ้านายจะหาภรรยาทำไมไม่ไปหาคนๆนั้นล่ะ"เธอพูดคำถามที่อัดอั้นตันใจมาตลอด ชโนดมชะงักไปเล็กน้อย เขาอ้าปากพูดเสียงเรียบว่า:"ก็แค่เพื่อนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น" เพื่อนงั้นเหรอ จรินทร์อดสงสัยไม่ได้ เพื่อนกันเขาออกเดทอยู่ด้วยกันบ่อยขนาดนี้เลยหรือไง นี่มันข้ออ้างชัดๆ เธอผิดหวังเล็กน้อย:"ชโนดม ถ้านายไม่อยากบอกก็ช่างเถอะ อย่ามาหาข้ออ้างกลบเกลื่อนฉันไปงั้นได้ไหม ฉันไม่ใช่เด็กประถมฯนะ นายคิดว่าฉันจะเชื่อเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นแบบนี้หรือไง" ชโนดมท่าจะไม่ค่อยอยากจะพูดถึงคุณภัสสรมากนัก เขาเงียบไปสักพัก แล้วกล่าวต่อด้วยสีหน้าราบเรียบว่า:"ถ้าเธออยากรู้จริงๆ ฉันจะยอมบอกเธอก็ได้" "แต่ว่า"น้ำเสียงเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย จู่ๆก็จ้องมองมาที่จรินทร์เขม็งว่า:"เธอมีสิทธิ์มาถามไถ่ฉันด้วยฐานะอะไร จนถึงตอนนี้เธอก็เป็นภรรยาแค่ในนามของฉันเท่านั้น เเถมยังไม่เคยจะปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองในฐานะภรรยาด้วย" สิ้นเสียง เขาเลิกคิ้วขึ้น สายตาคลับคล้ายยกำลังบอกเธอว่าถึงไม่บอกเธอก็น่าจะรู้ดี จรินทร์กัดฟันเเน่น เขากำลังจะบอกว่า เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะไปถามไถ่หรือก้าวก่ายเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวของเขา เพียงเพราะเธอไม่ใช่ภรรยาที่แท้ของเขา เธออ้าปากอยากจะตอบกลับ แต่ คำพูดนี้กลับทำเธอจุกจนพูดไม่ออก