ตอนที่ 61 ตำแหน่ง（1）

ต๭นที่ 61 ตำแหน่ง（1） อาจารย์รเมศพลันเหลือบมองไปที่จรินทร์ "แม้ว่าจรินทร์จะได้ที่หนึ่งจากผลการโหวต แต่ฉันคิดว่ายังไงซะเธอก็ไม่เหมาะสมที่จะเข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้อยู่ดี" ดวงตาใสของจรินทร์สบตากับอาจารย์รเมศ ได้ยินดนั้น เธอยกยิ้มบางขึ้นที่มุมปากอย่างเย้ยหยัน ส่วนกชกรที่ยืนอยู่อีกข้างก็มองจรินทร์ด้วยความสะใจประหนึ่งผู้ได้รับชัยชนะ เสียงฮือฮาที่ดังขึ้นแต่แรกตอนนี้กลับเงียบกริบลง เพราะทุกคนล้วนอยากรู้อยากเห็น ทุกคนต่างก็รอฟังคำอธิบายจากอาจารย์รเมศอยู่ ว่าทำไมจรินทร์ถึงไม่หมาะสมที่จะเข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ ในเมื่อในความคิดของพวกเขา จรินทร์ก็คือคนที่โดดเด่นที่สุดในห้อง ถ้าแม้แต่เธอก็ไม่เหมาะสมที่จะเข้าร่วม แล้วกชกรยังมีดีอะไรถึงกับสามารถไปแทนจรินทร์ได้ แล้วก็เรื่องนี้มันไม่มีความลำเอียงจริงๆหรือ แต่อาจารย์รเมศกลับไม่คิดจะพูดต่อไป เธอมองไปที่กชกรและพูดอย่างอ่อนโยนว่า:"เดี๋ยวอาจารย์ใหญ่จะให้ตัวแทนห้องทุกคนขึ้นไปกล่าวสักสองสามนาทีด้วย หนูไปเตรียมสคริปต์ด้วยนะ" พูดเสร็จ เธอก็เตรียมเดินจากไป แต่ขณะเดียวกัน เสียงใสกังวานของหญิงสาวกลับดังขึ้นเสียก่อน:"อาจารย์คะ ในเมื่ออาจารย์เลือกกชกรไปแล้ว งั้นหนูก็ทำได้เพียงทำใจยอมรับและเคารพการตัดสินใจของอาจารย์ แต่ว่ายังไงหนูก็อยากรู้ว่าเหตุผลที่ทำให้หนูไม่คู่ควร" อาจารย์รเมศหยุดฝีเท้าลง เธอหันหลังกลับไปมองจรินทร์และเอ่ยว่า:"เทคนิคการวาดของเธอยังไม่ผ่านสำหรับฉัน เเละฉันก็คิดด้วยว่าไม่ว่าจะเรื่องเทคนิคหรือความใส่ใจในงานศิลป์กชกรก็ทำได้ดีกว่าเธอทั้งนั้น" สิ้นเสียง เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เทคคนิคใครดีกว่านั้นไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญคือสีหน้าท่าทางของอาจารย์รเมศมากกว่า ครั้งนี้อาจารย์ไม่ต่างอะไรกับการตัดสิทธิ์ของจรินทร์ออกอย่างโต้งๆเลย สองพี่น้องที่เมื่อกี้ยังยกยอซึ่งกันและกัน บัดนี้กลับกลายเป็นคู่แข่งกันภายในพริบตาเดียว แถมอีกคนยังโดนแย่งสิทธิ์ไปซึ่งๆหน้า นี่มันละครหักมุมอะไรกันเเน่ อีกอย่างดูจากท่าทางของอาจารย์รเมศในวันนี้แล้ว เดาได้ไม่ยากเลยว่าอาจารย์คาดหวังกับกชกรมากแค่ไหน ข่าวลือที่ว่าอาจารย์รเมศลำเอียงและเอ็นดูชื่นชอบกชกรมากนั้นเดิมทียังมีหลายคนที่ไม่ค่อยจะเชื่อมากนัก แต่วันนี้พอได้เห็นกับตาแล้ว ทำให้คนที่ไม่อยากเชื่อเเต่เเรกต้องปักใจเชื่อข่าวลือนั่นซะแล้ว จรินทร์ไม่ได้สนใจเสียงวิพากวิจารย์จากคนรอบข้าง แต่เธอกลับยกยิ้มขึ้นและใช้โอกาสครั้งนี้เปิดศึกไปด้วยเลยว่า:"หนูไม่เห็นด้วยกับเหตุผลกับอาจารย์ค่ะ ไม่ใช่เพราะว่าหนูสงสัยในความเป็นมืออาชีพของอาจารย์ ส่วนตัวหนูเคารพอาจารย์มาก คุณนอกจากจะเป็นครูบาอาจารย์ของหนูแล้ว ยังเป็นหนึ่งในศิลปินที่หนูค่อนข้างนับถือ แต่ว่า การจะตัดสินว่าหนูกับกชกรใครดีกว่ากันด้วยความคิดของอาจารย์เพียงฝ่ายเดียว หนูว่ามันไม่ยุติธรรมเลย ฉะนั้นหนูขอเสนอว่า การแข่งขันศิลป์สร้างสรรค์ครึ่งปีหลังควรวัดกันด้วยความสามารถเท่านั้น" การแข่งขันศิลป์สร้างสรรค์มีกรรมการที่เป็นศิลปินแนวหน้าถึงสิบคน หากเธอแพ้ให้กชกรในการแข่งขันนี้ งั้นเธอก็เป็นอันหมดคำพูดเช่นกัน ทันทีที่สิ้นเสียง จู่ๆก็มีใครบางคนปรบมือขึ้น สักพัก ก็ตามมาด้วยเสียงปรบมือที่ดังขึ้นจากทั่วทุกสารทิศในห้อง ทุกคนต่างก็ชื่นชมนับถือในความกล้าหาญของจรินทร์ในตอนนี้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้รับการยอมรับจากอาจารย์ แต่เธอก็ไม่ได้ยอมแพ้หรือดูถูกตัวเองเลยแม้แต้น้อย ทุกคนต่างก็เรียนศิลป์มาหมด ก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าการกระทำแบบนี้หมายความว่าเธอมั่นใจและเชื่อใจในความสามารถของตัวเองมากแค่ไหน ทุกคนต่างก็อดที่จะสนับสนุนเธอไม่ได้ กชกรฉายแววเย็นเยือก:"ในเมื่อพี่พูดมาขนาดนี้แล้ว ถ้าฉันไม่รับคำท้าก็ดูจะแปลกแยกไปหน่อย งั้นก็ได้ ฉันรับคำท้า!" อาจารย์รเมศที่เดิมทีจะจากไป ก็หยุดนิ่งอยู่ที่เดิมเช่นกัน เธอยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา สีหน้าเย็นเยียบ อดที่จะเปิดปากปกป้องกชกรไม่ได้ว่า:"จรินทร์ ทัศนคติเธอมีปัญหาจริงด้วย ฉันว่าเธอเอาเวลาที่จะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นไปทั่วแบบนี้ไปทำเรื่องที่สร้างสรรค์จะดีกว่า ไม่คิดจะใช้เวลานี้ไปปรับทัศนคติแล้วปรับปรุงเรื่องการวาดของเธอเลยหรือไง แต่นี่อะไร จะใจแคบไม่ยอมใครสักเรื่องเลยใช่ไหม!" อาจารย์รเมศพูดแรงจนเรียกได้ว่ากำลังตำหนิตักเตือนจรินทร์อยู่ สิ้นเสียง ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอย่างฉับพลัน สายตาหลายคู่จับจ้องไปที่อาจารย์รเมศอย่างตกตะลึง ในมหา’ลัยนั้น น้อยมากที่อาจารย์จะตำหนินักศึกษาต่อหน้าสาธารณชน แม้จะตำหนิจริง แต่ก็จะไม่พูดจนเกินไป การที่อาจารย์แสดงออกมาตรงๆว่าไม่ชอบหรือตำหนินักเรียนคนไหนต่อหน้าคนอื่นๆแบบนี้นั้นแทบจะไม่เกิดขึ้นด้วยซ้ำ