บทที่73 ปล่อยให้คุณรอนาน(1)

บ๗ที่73 ปล่อยให้คุณรอนาน(1) ผ่านไปสักครู่ใหญ่กรชกรจึงได้ตื่นจากความฝันนึกถึงตนเองเพิ่งเสียกริยาไปเมื่อสักครู่นี้ รีบก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งใบหน้าแดงก่ำดังมะเขือเทศพูดด้วยเสียงอ่อนหวานว่าสวัสดีค่ะขอโทษด้วยนะคะที่ปล่อยให้คุณรอนาน ชโนดมสายตาเย็นชาพร้อมกับการก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆของกชกรจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอตลอดเวลาจ้องอยู่สองวินาทีพูดด้วยความเย่อหยิ่งว่า“ผมไม่รู้จักคุณมาก่อน。” ว้าว！ท่วงทำนองแบบนี้แหละ！เย็นชาถึงที่สุดสูงสง่าถึงที่สุดเมื่อกลิ่นอายความสุดยอดของทั้งสองอย่างนี้รวมเข้าด้วยกันเธอกำลังจะถูกอานุภาพของกลิ่นอายชนิดนี้รมตายอยู่แล้ว อีกทั้งหน้าตาที่น่าดูนั้นของผู้ชายดึงดูดเธอให้เดินเข้าไปอย่างห้ามสติไม่อยู่ต้องการดูให้ชัดขึ้นไปอีก ตั้งแต่ไหนแต่ไหร่มาสายกชกรมองสูงตลอดมาพวกผู้ชายในมหาวิทยาลัยที่ตามจีบเธอเหล่านั้นเธอไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาแม้แต่คนเดียว เธอในเมื่อก่อนคิดว่าผู้ชายที่พอจะเข้าตาอยู่บ้างมีแค่คนเดียวคือณภัทร แตว่าตอนนี้อยู่ต่อหน้าผู้ชายที่ดูโดดเด่นสูงส่งคนนี้ณภัทรกลายเป็นแค่คนธรรมดาไป กชกรอดคิดในใจอย่างหลงงมงายไม่ได้ว่า ถ้าหากว่าเธอสามารถจับกุมหัวใจของผู้ชายที่โดดเด่นเช่นผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้ได้ถ้าอย่างงั้นเธอในชาตินี้ถึงจะเรียกได้ว่ามีชีวิตไม่สูญเปล่า พร้อมๆกับการเข้าไปใกล้เรื่อยเรื่อยบนร่างชายบางบางกลิ่นอายดอกไม้ซึ่งเป็นน้ำหอมผู้ชายลอยพัดเข้าไปสัมผัสปลายจมูกของเธอ กชกรสูดดมกลิ่นหอมที่แปลกประหลาดนั้นอย่างเคลิบเคลิ้มใจเต้นดังรัวกลองมีความรู้สึกวิญญาณของตนเองกำลังล่องลอยออกไป ในที่สุดเท้าของเธอก็หยุดลงตรงข้างของชายหนุ่มข่มใจที่กำลังเต้นรัวนั้นให้หยุดลงพูดขึ้นว่า“ขออนุญาตแนะนำตัวค่ะฉันชื่อกชกรเป็นน้องสาวของจรินทร์ทราบมาว่าเมื่อเร็วเร็วนี้พี่สาวของฉันได้แต่งงานฉันที่มาในวันนี้เพื่อต้องการมาดูพี่เขยค่ะ” เมื่อคำว่าพี่เขยสองคำนี้พูดออกไปสายตาเธอพลันมองขึ้นไปใช้สายตาอันอ่อนหวานจับจ้องไปที่ชายหนุ่ม ชโนดมสายตาเฉยเมยไม่มองประกายตาที่ส่งเข้ามานั้นได้ยินดังนั้นคล้ายมีคล้ายไม่มีขบริมฝีปากล่าง“จรินทร์ให้คุณมา？” กชกรมองครั้งแรกก็รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้ามีความเข้มแข็งและเข้าใกล้ได้ยาก คนที่มีกลิ่นอายสูงส่งแบบนี้แน่นอนว่าไม่สามารถหลอกลวงได้โดยง่าย ดังนั้นเธอจึงได้ตัดสินใจไม่คิดที่จะเล่นละครเล็กน้อยพวกนั้นยอมรับความจริงว่า“ไมใช่ค่ะที่จริงพี่สาวของฉันไม่รู้เรื่องนี้เป็นฉันที่พบเห็นข้อความที่พี่เขยส่งให้พี่สาวโดยบังเอิญจึงได้ตั้งใจปิดบังพี่สาวของฉันเพื่อมาดูใครบอกให้พี่สาวเขาชอบห้ามไม่ให้ฉันดูพี่เขยล่ะ” หางเสียงในประโยคสุดท้ายพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแผ่ซ่านกลิ่นอายของความไร้เดียงสาออกมาทำให้ผู้คนกล่าวโทษไม่ลง ดวงตาที่ลึกล้ำราวก้นบ่อของชโนดมค่อยลืมตาขึ้นสายตาเหมือนกำลังสำรวจดูมองไปยังใบหน้าของกชกร สายตานั้นเย็นชาลึกล้ำเหมือนกับว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดปิดบังเขาได้ กชกรถูกสายตาแบบนี้จ้องมองเหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์แต่ว่าไม่นานสองสามนาทีผ่านไปก็ทนไม่ได้ต้องก้มศีรษะลงมีความรู้สึกว่าความคิดในใจตนเองนั้นถูกเปิดเผยเมื่อยามอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ แต่ว่าในเมื่อได้มาแล้วก็ไม่มีเหตุผลให้ถอยกลับ เธอค่อยๆกำมือแน่นปลุกความกล้าให้เงยหน้ามองไปยังชายหนุ่มอีกครั้งพูดเสียงหวานว่า“พี่เขยค่ะพี่พี่โกรธฉันหรอค่ะ？” ในดวงตาชโนดมปรากฏแสงสายหนึ่งวาบผ่านไปไม่ต้องการจะเสียเวลาอีกต่อไปถามอย่างตรงไปตรงมาว่า“เธอมาหาฉันมีเรื่องอะไร。” เห็นแก่ผู้หญิงคนนี้เป็นน้องสาวของจรินทร์บรรยากาศการสนทนาของเขาถือว่ามีความอดทนอยู่บ้าง “ไม่ไม่มีอะไรค่ะ”กชกรพูดเบาเบาท่าทางเหมือนกับว่าได้รับความกลัว เมื่อสักครู่ตนเองไม่ใช่บอกแล้วหรือว่าตั้งใจมาดูพี่เขยผู้ชายคนนี้ทำไมไม่รู้จักรักษาความรู้สึกกันบ้าง “ในเมื่อไม่มีเรื่องอะไรและได้พบฉันแล้วก็กลับไปเถอะ” แขนของเขากางออกเบาเบาไปทีด้านหลังของโซฟาท่าทางสบายสบายนิ้วที่เรียวยาวเหมือนกับหยกเนื้อดีเคาะเป็นจังหวะขึ้นลงตำแหน่งที่หน้าอกพอดีว่างลง กชกรมองแขนที่เขากางออกไปอย่างเคลิบเคลิ้มแขนเสื้อที่ละเอียดอ่อนภายใต้แสงไฟที่สาดประกายสวยงามเธอคิดว่าบรรดาคำพูดที่ยอดเยี่ยมที่สุดยังไม่สามารถบรรยายเสน่ห์ของผู้ชายคนนี้ได้ เธอแทบอดใจรอไม่ไหวอยากจะแนบเข้าสู่อ้อมอกของเขาปล่อยให้เขาโอบกอด แต่ท่าทีของชายหนุ่มกลับเย็นชาขนาดนี้ในใจของเธอกระสับกระส่ายเรียกได้ว่าเกิดความรู้สึกคันที่หัวใจ บนใบหน้าผุดความอ่อนหวานน่ารักขึ้นอย่างรวดเร็ว“ทำไมพี่เขยเป็นคนแบบนี้อย่างยากลำบากกว่าที่ฉันจะได้พบพี่พี่ไม่คิดที่จะเลี้ยงข้าวฉันสักมื้อเหรอค่ะ？” เมื่อชโนดมได้ยินคำว่าพี่เขยนั้นทำให้ทั้งเขาขนลุกชูชันทั่วร่างเขาขมวดคิ้วตัดใจลุกขึ้นจากโซฟาในทันที “พี่เขยพี่จะไปไหน？”เห็นชโนดมลุกขึ้นยืนสีหน้ากชกรมีความกระวนกระวายขึ้นมา ชโนดมมุมปากยิ้มขึ้นอย่างเย็นชายกมือคีบนามบัตรออกจากกระเป๋าเงินมาใบหนึ่งโยนไปที่โต๊ะกาแฟพูดเสียงเรียบว่า“อยากจะกินอะไรก็เรียกคนมาสั่งเองบิลจดไว้ที่ชื่อของผม” พูดจบคำสองมือล้วงกระเป๋าทำท่าว่าต้องการจะก้าวเท้าจากไป “พี่เขยอย่าเพิ่งไป！”กชกรรีบพูดขึ้นเสียงดังรีบก้าวเข้าไปอย่างรวดเร็วยืนขวางหน้าชโนดมไว้