บทที่74 ปล่อยให้คุณรอนาน(2)

บ๗ที่74 ปล่อยให้คุณรอนาน(2) “ยังมีเรื่องอะไรอีก？” นัดหมายอยู่ดีดีกลับถูกน้องสาวคนนี้โผล่เข้ามาทำลายลงแต่เดิมชโนดมก็รู้ไม่พอใจอยู่แล้วตอนนี้ยังถูกผู้หญิงคนนี้ขวางทางไว้ใบหน้างดงามนั้นปรากฏความเย็นแผ่ซ่านขึ้นมาในทันใด กชกรรีบยิ้มประจบขึ้นก้มหน้าเปิดกระเป๋านำของสิ่งหนึ่งออกมา“พี่เขยดูสิค่ะฉันนำของขวัญแรกพบหน้ามาฝากพี่ด้วย” ชโนดมก้มสายตามองดูเห็นในมือของกชกรเป็นอัลบัมรูปเล่มหนึ่ง เขาค่อยค่อยยกคิ้วขึ้นต้องการแสดงความโกรธกชกรรีบอธิบายว่า“ในนี้เป็นรูปของพี่สาวของฉันตั้งแต่เล็กจนโตมีครบเลยค่ะ” คำพูดนี้ประสบความสำเร็จทำให้ใบหน้าที่เย็นชาของชโนดมนั้นกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง เท้าที่ก้าวไปครึ่งก้าวก่อนหน้านั้นได้หุบย้อนกลับเข้ามาที่เดิมนั่งลงบนที่โซฟาใหม่อีกครั้งขยับริมฝีปากถามว่า“ของขวัญแรกพบหน้าชิ้นนี้ผมชอบเอามาให้ผมดูหน่อย。” สำเนียงคำพูดอ่อนไหวขึ้น กชกรถอนหายใจด้วยความโล่งอกรีบนำอัลบัมภาพส่งไปให้ ผู้ชายคนนี้น่าดูนั้นถือว่าน่าดูแต่ว่าเป็นคนที่เข้าใกล้ได้ยากโชคดีที่ตนเองตอนมาได้เตรียมการไว้ก่อนไม่อย่างนั้นคงมาเสียเที่ยว ชโนดมได้รับอัลบัมภาพแล้วเอนหลังพิงโซฟาอีกครั้งเริ่มเปิดดูภาพไปทีละหน้า ไม่รู้ว่าเปิดไปเห็นภาพอะไรดวงตาที่ลึกล้ำคู่นั้นปรากฏความอ่อนโยนออกมา กชกรที่ยืนอยู่ด้านข้างมองเห็นภาพนั้นในใจเกิดความรู้สึกยากจะทนไหวเล็บมือที่ค่อยค่อยจิกแน่นเหมือนกับว่ากำลังทำลายกล่องดวงใจลง ทันใดนั้นดวงตาของเธอพลิกครั้งหนึ่งพูดขึ้นเสียงเบาว่า“พี่เขยค่ะฉันสามารถนั่งข้างข้างพี่ได้ไหมค่ะมีบางภาพและยังมีเรื่องราวที่น่าสนใจของพี่สาวฉันมากมายถ้าหากพี่เขยอยากจะฟังฉันสามารถพูดให้พี่เขยฟังได้” เธอมองไปยังชโนดมด้วยความตื่นเต้นชี้ไปที่โซฟาคู่ที่ชโนดมนั่ง ความรังเกียจผ่านเข้ามาในดวงตาของชโนดมเสี้ยวหนึ่งแล้วหายไปพูดว่า“ได้” กชกรรีบย้ายเข้าไปด้วยความดีใจจากนั้นนั่งใกล้ชิดกับที่นั่งของชโนดม เธอยื่นร่างเข้าไปครึ่งหนึ่งมองเห็นชโนดมกำลังมองดูภาพที่จรินทร์กำลังร้องไห้ภาพหนึ่งอย่างลืมตัวมุมปากขยับขึ้นพูดว่า“พี่เขยค่ะภาพที่พี่กำลังดูอยู่นั้นเป็นตอนที่พวกเราอายุหกขวบเป็นภาพที่ท่านป้าพาฉันกับพี่สาวไปเล่นที่สวนสาธารณะแล้วถ่ายเก็บไว้พี่สาวเพราะเป็นคนตะกละต้องการจะแย่งลูกอมเยลลี่กับฉันจนลื่นหกล้มแขนขาชี้ฟ้าจึงได้ร้องไห้ตลอดทาง……” ตอนแรกเธอคิดไว้ว่าอาศัยความสามารถในการอธิบายพูดจริงบ้างเท็จบ้างต้องลดค่าจรินทร์ลงได้แน่ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าชโนดมได้ฟังคำพูดของเธอแล้วมุมปากกลับปรากฏรอยยิ้มอันอ่อนโยนขึ้น ชโนดมแต่เดิมก็รูปหล่ออยู่แล้วโดยปกติมักจะทำหน้านิ่งท่าทางจริงจังอารมณ์เย็นชาจนทำให้ผู้คนเกิดความกลัวเกรงจนไม่กล้ามองที่ไปรูปร่างหน้าตาของเขา แต่ว่าในเวลานี้มุมปากเขาปรากฏรอยยิ้มขึ้นจึงทำให้ภาผลักษณ์ความสมบูรณ์ไร้ที่ติของเขาปรากฏออกมาไม่ใช่คนที่อยู่สูงส่งจนไม่อาจเอื้อมยากที่จะเข้าใกล้อีก กชกรมองดูจนน้ำลายแทบหยดหยาด เอามือกุมที่หัวอกซึ่งกำลังเต้นโครมครามไว้แล้วพูดว่า“พี่เขยยิ้มได้น่าดูมากเลยค่ะคราวหลังยิ้มบ่อยบ่อยถึงจะดีนะคะ” ขณะที่พูดก็ขยับร่างกายให้เข้าไปใกล้กับชโนดมมากขึ้นไปอีก เธอคิดว่าการกระทำของเธอไร้เสียงใดใดอีกทั้งชโนดมก็กำลังใจจดใจจ่อกับการดูภาพต้องไม่สามารถรับรู้ถึงการกระทำของเธอครั้งนี้ได้ ใครจะรู้ว่า“พรึบ” ชโนดมปิดอัลบัมภาพลงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา“นั่งไกลกว่านี้หน่อย” กชกรถูกจับได้คาหนังคาเขาทั้งใบหน้าชาเหมือนกุ้งต้มสุกพูดขึ้นความด้วยหดหู่ว่า“ขอโทษค่ะพี่เขยเมื่อกี้ฉันดูคนในรูปจนลืมตัวไปโดยไม่ทันระวังตัวเลยเบียดโดนพี่เขย” พูดไปเธอรีบขยับถอยออกมา ชโนดมถึงได้เปิดอัลบัมภาพออกดูอีกครังชี้ไปที่รูปภาพใบหนึ่งสายตาจ้องมองภาพแล้วถามว่า“คนนี้รู้สึกไม่คุ้นหน้าในภาพก่อนหน้านี้ไม่เคยปรากฏมาก่อน” ความหมายมีความชัดเจนก็คือต้องการถามเธอถึงประวัติความเป็นมาของคนผู้นี้ กชกรมองไปที่รูปภาพตามที่นิ้วเขาชี้ครู่หนึ่งก็ขยับริมฝีปากพูดว่า“คนนี้เหรอค่ะ？เขาเรียกว่าณภัทรพี่เขยต้องไม่รู้จักคนนี้แน่นอนใช่ไหมค่ะผู้ชายที่เรียกว่าณภัทรคนนี้เป็นคนที่พี่สาวของฉันชอบมานานหลายปี！เขาโตกว่าพี่สาวฉันสี่ปีตอนที่พี่สาวเข้ามัธยมปลายปีที่สี่เขาเพิ่งจะเรียนปีสองพอดีตอนนี้พี่สาวก็เริ่มแอบชอบเขาแล้ว” กชกรยังหาโอกาสพูดถึงเรื่องนี้ไม่ได้อยู่พอดีชโนดมเมื่อถามขึ้นเธอรีบเปิดประเด็นทันทีเริ่มต้นกล่าวไม่ยอมปล่อยผ่าน ทางหนึ่งพูดทางหนึ่งสังเกตดูสีหน้าความรู้สึกของชโนดม ปรากฏว่ายิ่งฟังต่อไปสีหน้าของชโนดมยิ่งเปลี่ยนเป็นปั้นยากอีกทั้งสายตาทั้งคู่จับจ้องไปที่ภาพใบนั้นเป็นเวลายาวนานกว่าห้านาทีโดยไม่มีท่าทีว่าจะพลิกหน้าต่อไป กชกรรู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูกแต่ปกติโดยทั่วไปของผู้ชายล้วนรับไม่ได้ที่ผู้หญิงของตัวเองนอกจากตัวเองแล้วยังไปรักผู้ชายคนอื่นอีกเธอจะต้องสาดน้ำมันใส่เพิ่มแรงหึงหวงโดยการเอาเรื่องของจรินทร์กับณภัทรที่ผ่านมานั้นขุดออกมา จะให้ดีที่สุดทำให้ชโนดมคิดว่าจรินทร์ไม่มีความบริสุทธิ์แล้วได้ยิ่งดี ตอนนี้กชกรรู้จักชื่อของชายหนุ่มด้านข้างนี้แล้วเพราะเมื่อสักครู่เธออาศัยความสามารถตอนที่เขากำลังดูภาพได้ยื่นมือไปหยิบบัตรทองที่อยู่บนโต๊ะ บัตรมีความเรียบง่ายบนบัตรมีเพียงคำว่าชโนดมสามคำไม่มีแม้กระทั่งชื่อบริษัทและตำแหน่งที่ทำงานของเขา แต่ว่ายิ่งเป็นเพราะแบบนี้กชกรยิ่งแน่ใจว่าชโนดมมีความเป็นมาไม่ธรรมดา