บทที่77 ฉกฉวยโอกาส（2）

บ๗ที่77 ฉกฉวยโอกาส（2） เธอจรินทร์ไม่อยากทนอีกต่อไปแล้ว เธอคิดว่าตนเองรังแกได้ง่ายง่าย?ถึงกับไปถึงที่บ้านเพื่อแย่งหมึกกับตนเองเอาอกเอาใจพ่อของตนเองผ่านไปอีกวันถึงกับกล้าวิ่งมาล่อลวงชโนดม ถ้าหากว่าเธอยังทนกับความโกรธครั้งนี้งั้นเธอก็ไม่เรียกว่าจรินทร์แล้ว สายตาจรินทร์เต็มไปด้วยความแค้นอดรนทนไม่ได้อยากจะสับกชกรให้แหลกเป็นชิ้นชิ้นทันใดก็ไม่สนอะไรทั้งสิ้นพุ่งเข้าไปยืนมือไปคว้านมปั่นช๊อคโกแลตบนโต๊ะกาแฟราดลงไปบนศีรษะของกชกร “อ่ากกกก” พร้อมกับเสียงร้องที่ศีรษะของกชกรเสี้ยววินาทีเต็มไปด้วยฟองครีมช๊อคโกแลต นมปั่นนั้นยังไหลไม่หยุดไหลลงไปอาบขนตาและดวงตาของเธอผ่านหน้าของเธอไปถึงคางหยดลงราดชุดราตรีสีขาว “เธอบ้าไปแล้วเหรอ！”กชกรแสดงอารมณ์โกรธลุกขึ้นยืนยืนมือหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดหน้าอย่างรวดเร็วจากนั้นเงยหน้าขึ้นมองจรินทร์ด้วยความโกรธ จรินทร์มองดูกชกรในสภาพทุลักทุเลนั้นในใจเกิดความรู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก“กล้าอ่อยสามีของฉันแค่นี้ยังถือว่าน้อยไป！” คณพรร่วมสุขทุกข์กับจรินทร์มาโดยตลอดได้ฟังคำอดไม่ได้พูดต่อว่า“จรินทร์เธอไม่คิดว่ามีแค่ช๊อคโกแลตอย่างเดียวมันง่ายไปเหรอฉันจะขอนมปั่นสเตอเบอรี่เพิ่มอีกสักครู่ให้ฉันสาดบ้างได้ไหม？” พูดจบก็ไปเรียกพนักงานบริการสั่งน้ำนมปั่นสเตอเบอรี่มาแก้วหนึ่งจริงจริง กชกรสายตาเต็มไปด้วยความแค้น“พวกเธอทำเกินไปแล้ว！” เธอไม่ใช่เป็นคนที่ยอมเสียเปรียบใครง่ายง่ายตั้งแต่เล็กจนโตแม้แต่กันต์ธีร์ยังไม่กล้าเตะต้องเธอแม้แต่ปลายเส้นขน ตอนนี้กลับถูกจรินทร์ราดนมปั่นถูกคณพรเยาะเย้ยทำให้เธอมีสภาพทั้งทุลักทุเลทั้งน่าเกลียดต่อหน้าเทพบุตรเป็นแบบนี้จะให้เธออดกลั้นความโกรธนี้ได้อย่างไร จรินทร์ยิ้ม“ดีเลยคณพรฉันยกมือสนับสนุนฉันสาดได้ตามสบายเลยอยากสาดยังไงก็ได้” กชกรหายใจเข้าไปลึกลึกครั้งหนึ่งลักษณะอาการเหมือนกำลังพยายามสงบอารมณ์ความโกรธลงแต่ว่าในความเป็นจริงฉวยโอกาสตอนที่จรินทร์มองไปที่คณพรคณะที่แยกความสนใจเสี้ยววินาทีนั้นเธอได้ยกมือขึ้นต้องการจะตบลงไปแรงแรง เธอโกรธอย่างที่สุดดึงแรงทั้งหมดตั้งแต่แรงดูดนมแม่มาฝ่ามือนี้ถ้าหากว่าตบลงไปใบหน้าของจรินทร์จะต้องบวมออกมาแน่นอน จรินทร์รู้สึกได้เพียงแค่ว่ามีลมเบาเบาลอยมาปะทะที่ใบหน้ารีบหันหน้ากลับมาเจอกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้นของกชกรที่แฝงวิญญานความโหดเหี้ยมกำลังยกมือขึ้นฟาดมาที่ตนเอง จรินทร์สายตามองดูคิดจะหลบก็หลบไม่ทันคณพรก็อยู่ห่างไกลจากตนเองเธอร้องขึ้นว่าแย่แล้วในใจรีบปิดตาลงแล้วยกแขนขึ้นบังหน้าไว้ไม่รู้ว่าทันหรือว่าไม่ทัน แต่ว่าความรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้ปรากฏขึ้นที่ร่างกายของตนเองตามที่ได้คาดคำนวณไว้ ขณะที่มือของกชกรกำลังจะฟาดลงโดยแรงนั้นทันใดนั้นพลังที่แข็งแกร่งอย่างหนึ่งหยุดเธอไว้ “คุณ”หันกลับไปจ้องมองที่ดวงตาดำขลับของชโนดมดวงตาของกชกรฉายแววแปลกใจกล้าแค้นแต่ไม่กล้าเอ่ยปากมองดูเขา ชโนดมสบัดมือของกชกรทิ้งไปแรงสบัดทำให้แม้แต่ตัวเธอเองต้องถอยหลังออกไปหลายก้าว จากนั้นบุรุษหนุ่มสีหน้าเย็นชาพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นเยียบว่า“ใครบังอาจให้เธอลงมือกับจรินทร์” คำพูดนี้เป็นการกล่าวอย่างไม่ไว้หน้า กชกรชะงักลงในทันทีไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไร ในชีวิตสิบแปดปีที่ผ่านมาของเธอยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนแม้แต่คนเดียวที่ทำกับเธออย่างไม่เกรงใจเช่นนี้ แต่ว่าคำพูดของชโนดมกลับทำให้เธอหยุดลงอย่างมีประสิทธิภาพทั้งตัวของเธอรู้สึกขนลุกอย่างไม่ตั้งใจ ยังไม่ทันที่ความรู้สึกเย็นเยียบหายกลับมาเป็นปกติอีกคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาด้วยความโกรธ “ต้องการทำร้ายจรินทร์ไม่มีทาง！”คณพรที่เพิ่งรู้สึกตัวหมุนตัวหันกลับมานำเอานมปั่นสเตอเบอรี่ที่พนักงานเพิ่งมาให้สาดไปที่ร่างของกชกร ครั้งนี้กชกรมีการป้องกันไว้ก่อนคณพรขณะที่เข้ามาเธอก็พลิกร่างหันด้านข้างเข้าใส่ทำให้หลบพ้นนมปั่นส่วนใหญ่เป็นผลสำเร็จ ไม่ใช่แค่เพียงนี้เท่านั้นเธอยังฉวยโอกาสยกเอาเค้กนมบนโต๊ะกาแฟตั้งใจว่าจะขว้างไปที่หน้าของคณพร