บทที่78 คุณชอบผม（1）

บ๗ที่78 คุณชอบผม（1） ความเคลื่อนไหวของกชกรรวดเร็วอย่างยิ่งถ้าเปลี่ยนเป็นคนทั่วไปเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่แน่ว่าจะหยุดหยั้งเธอไว้ได้ แต่น่าเสียดายคณพรเป็นใคร?นั้นเป็นทอมบอยที่ไม่สามารถเข้าใจได้ตั้งแต่เล็กจนโตฝึกหมัดมวยต่อยเตะท่าร่างฝีมือปราดเปรียวราวกับเสือดาว คณพรเพียงแค่บังคับร่างอย่างง่ายง่ายหลบไปด้านข้างอย่างว่องไวเค้กในมือที่กชกรขว้างก็ลอยคว้างไปในอากาศ ถูกคณพรหลบพ้น กชกรโกรธจนขบเคี้ยวฟันสักพักไม่รู้ว่าวางแผนอะไรไว้ตรงเข้าไปจับผมของคณพรดึง สีหน้าคณพรทอประกายดุเดือดราวกับสายฟ้ายกน้ำมะนาวที่อยู่บนโต๊ะกาแฟสาดไปที่หน้าของกชกรอย่างแม่นยำ “โอ้ยยยร้อนนนน！หน้าของฉัน！” เห็นน้ำร้อนนั้นเปียกเต็มใบหน้าของกชกรเธอรีบยกมือปิดหน้าร้องขึ้นเสียงดังกลิ้งไปมาอยู่บนพื้นอย่างทุกข์ทรมาน คณพรยกมือแบออก“ไม่ใช่น้ำเดือดสักหน่อยจะแสดงไปถึงไหน” อย่างมากก็แค่หกสิบองศาไม่ร้อนจนทำร้ายคนหรอก อีกอย่างเธอก็ไม่ลงมือกชกรที่รูปร่างเล็กนั้นไม่รู้ว่าทนได้แรงเตะของเธอได้หรือเปล่า แต่ว่ากชกรแสดงอาการเจ็บปวดออกมายกมือปิดหน้ากลิ้งไปกลิ้งมาสักพักบอกว่าเสียโฉมอีกสักพักบอกว่าจะไปโรงพยาบาลวางแผนสร้างความสนใจให้ผู้คนจำนวนมากเรื่องราวยิ่งใหญ่โตยิ่งดี ชโนดมมองเธอด้วยสายตาเย็นชาไม่ขยับช่วยเหลือใดใด จรินทร์กับคณพรสีหน้ามีความสุขมองดูคนกำลังแสดงละคร กชกรส่งสียงร้องผ่านไปสักครู่หนึ่งพบเห็นไม่มีใครสนใจเธอโกรธจนหยุดส่งเสียงร้องลุกขึ้นจากพื้นมือกุมใบหน้าที่แดงก่ำไว้จ้องมองคณพรอย่างโกรธแค้น จากนั้นเธอมองไปที่จรินทร์พูดขึ้นด้วยความโกรธวา“พี่รู้ทั้งรู้ว่าเธอฝึกฝีมือยังปล่อยให้เธอเข้าใกล้ตัวฉัน？ฉันจะฟ้องคุณลุงคุณป้าพี่สาวพี่อยู่ข้างปฏิบัติกับคนในครอบครัวแบบนี้เหรอค่ะ！” กชกรต้องไปกับรายงานเหตุการณ์แน่นอนจรินทร์ไม่ได้แปลกใจสักนิด“แล้วแต่เธอสิถึงอย่างไรวันนี้ฉันสาดจนสะใจแล้วคณพรสาดเธอเป็นเพราะเธอหาเรื่องเอง” ถ้ากชกรไม่คิดที่จะตบหูตนเองคณพรที่ฝึกวิชาฝีมือต้องไม่ยอมลงมือกับคนธรรมดาคนหนึ่งอย่างแน่นอน เรื่องในวันนี้จรินทร์มั่นใจว่ากชกรต้องทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตจึงจะยอมหยุด ดังนั้นเธอเมื่อได้ลงมือแล้วก็ลงมืออย่างเต็มที่ลักษณะท่าทางยิ่งเพิ่มความไม่สนใจสิ่งใดอีกเหมือนกับว่าฉันรังแกเธอครั้งหนึ่งเหมือนกับได้กินข้าวกินน้ำอย่างนั้นฉันสาดเธอฉันมีความความสุขเธอบอกว่าฉันรังแกเธอฉันรังแกเธอแล้วแล้วเธอจะทำไม? ยังถามคณพรอีกว่า“สาดจนพอใจแล้วหรือยังต้องการสั่งของเพิ่มอีกสักหลายแก้วไหม？” ลักษณะท่าทางทำตามอารมณ์เช่นนี้สร้างความโกรธให้กับกชกรจนใบหน้าบิดเบี้ยว นั่งร้องไห้อยู่พื้นอย่างน่าสงสารมองไปยังชโนดม“พี่เขยพี่ดูสิว่าพี่สาวทำกับฉันยังไงไม่ใช่แค่โกรธที่ฉันแอบมาพบกับพี่เขยโดยไม่ได้บอกเธอแค่นั้นเองไม่ใช่เหรอแต่นั้นฉันแค่ต้องการหยอกล้อเล่นกับพี่สาวแค่นั้นเองพี่เขยให้ความยุติธรรมกับฉันด้วยนะคะ” ทางหนึ่งร้องไห้อีกทางก็รอให้ชโนดมลุกขึ้นมาพูดแทนเธอสักสองสามคำ ภายใต้ดวงตาของชโนดมปรากฏความรำคาญขึ้นแล้วหายไป สำหรับเขาแล้วไม่ได้มีความรู้สึกดีต่อกชกรแม้สักเล็กน้อยวันนี้ถ้าไม่เห็นแก่ที่เธอนำอัลภาพนั้นมาให้เขาจะไม่ยอมให้เธออยู่ด้านข้างเขานานขนาดนี้ ริมฝีปากบางค่อยเปิดกำลังจะกล่าววาจาเยียบเย็นสักคำทันใดนั้นเขากลับส่งสายตาไปที่จรินทร์ที่กำลังแสดงอาการตื่นเต้นอยู่นั้น เธอกำลังแคร์อาการของเราที่มีต่อกชกร? คำพูดพอมาถึงมุมปากชโนดมกลับเปลียนความตั้งใจในเสี้ยววินาทีนั้น ตอนแรกที่มีสีหน้าเย็นชากลับเปลี่ยนเป็นอบอุ่นขึ้นมามองดูผู้หญิงที่น่าสงสารบนพื้นสายตาทอประกายความอบอุ่น“หน้าของคุณต้องบำรุงไหม？” กชกรไม่ได้คาดฝันว่าชโนดมจะสนใจเธอรีบเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขาด้วยความยินดีรีบผงกศีรษะรับด้วยความเขินอายว่า“พี่เขยหนูเจ็บมากเลยค่ะ。” ชโนดมยิ้มอย่างลึกล้ำริมฝีปากน่ามองนั้นขยับอีกครั้ง“เข้ามาให้ผมดู” คำพูดเพิ่งกล่าวจบ ไม่เพียงแค่จรินทร์กับคณพรแสดงสีหน้าตกใจแม้แต่กชกรถึงกับต้องตกตะลึงไปชั่วขณะ อารมณ์เปลี่ยนแปลงเร็วเกินไปเธออดเกิดความสงสัยไม่ได้ แต่ว่าเธอรู้ว่าถ้าเธอเดินเข้าไปด้วยความดีอกดีใจพูดกระซิบกระซาบแสดงความสนิทสนมกับผู้ชายฝั่งตรงข้ามนั้นต้องถูกให้จรินทร์ต่อยตีไม่เลิกราแน่แน่ พอคิดถึงตรงนี้เธอก็ไม่สนใจอะไรอีกยันกายลุกขึ้นมาเดินเข้าไปหาชโนดม เห็นเหตุการณ์เป็นเช่นนั้นใจของจรินทร์ค่อยค่อยนิ่งลงสีหน้าเงียบขรึมประกายความโกรธและไม่ยอมเชื่อวาดผ่านดวงตา ชโนดมโกรธเธอแล้วจริงๆ จรินทร์ยืนอยู่ข้างทางเดินนิ่งๆสองเท้าไม่ได้ขยับไปไหนมานานเพียงเสี้ยววินาทีก็เคลื่อนไหว ครั้งนี้เธอไม่ได้พุ่งเข้าไปหากชกรแต่ว่ามองจากที่เธอก้าวไปกลับมุ่งหน้าไปที่ด้านหน้าของชโนดม กำมือแน่นเงยหน้าขึ้นมองขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดว่า“ชโนดมเธอมันคนบ้า！” เธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะซื่อสัตย์ต่อเทธอแต่ไม่ยินยอมให้เขาข้องแวะกับกชกรโดยเด็ดขาด