ตอนที่ 97 ทายถูก(2)

ต๭นที่ 97 ทายถูก(2) ถ้าปล่อยจรินทร์นั่งๆนอนๆอยู่ในบ้านก็รู้สึกเซ็ง ปล่อยให้เธอกลับมหาวิทยาลัยผ่อนคลาย ดีไม่ดีสัปดาห์หน้ากลับมาอาจจะลืมเรื่องราววันนี้ไปแล้วก็ได้ หลังจากที่จรินทร์ออกจากบ้านไป ปรพลก็เริ่มบ่น เรื่องที่ชนนนไม่ยอมเป็นตัวกลางในการไกล่เกลี่ย “ฉันจะไกล่เกลี่ยยังไง คุณเป็นคนทำร้ายจิตใจลูกเอง ไม่ใช่ฉัน” “คุณหมายความว่า คุณจะไม่ยุ่ง ปล่อยให้จรินทร์เล่นสงครามเย็นกับผมต่อไป คุณก็จะยืนดูแบบเย็นชาแบบนี้หรือ” “ฉันมีข้อแนะนำคุณอย่างนะ ไม่งั้นคุณก็ไปหาผู้ชายคนที่จดทะเบียนกับจรินทร์คนนั้น บางทีเขาอาจเป็นผู้ชายที่ดีคนนึงก็ได้ แบบนี้จรินทร์ก็อาจดีใจ ดีไม่ดีพ่อลูกอาจจะกลับมาดีกันอีกครั้งก็ได้” ตั้งแต่ได้พบกับชโนดมครานั้น ความคิดของเธอก็เริ่มไหลมาเรื่อยๆ จนทำให้เธอนึกเสียใจทีหลังเรื่องของณภัทรกับจรินทร์ พูดถึงณภัทร ก็เป็นผู้ชายที่โดดเด่นคนนึง เมื่อปีที่แล้วสองบ้านได้หมั้นหมายกันไว้ ถ้าไม่เกิดเรื่องราวนั้นขึ้นมา รอให้จรินท์เรียนจบก็จะแต่งงานกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้เรื่องการแต่งงานของจรินทร์กับณภัทรไม่ได้สานต่อ แต่จรินทร์ก็ไม่ใช่ดูใจกับผู้ชายคนอื่นอยู่หรือตอนนี้ แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นยังไง ชนนนยังมีคำถามอยู่เสมอ อยากจะเจอผู้ชายคนนั้นสักครั้งค่อยตัดสินใจ เชื่อว่าลูกสาวตัวเองน่าจะตาถึง ปรพลได้ฟังดังนั้นก็ทำหน้าเคร่ง “ ไม่เลวที่ไหน คุณคิดๆดูให้ดีสิ เรื่องที่เกิดขึ้นเกิดจากผู้ชายทั้งนั้น” ถึงแม้จรินทร์ไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็พอจะเดาออก แต่ชนนนกลับไม่คิดแบบนั้น “เรื่องของวัยรุ่น เราไม่รู้ ใครจะถูกหรือใครจะผิดเราก็อย่าไปก้าวก่าย ขอแค่เขาเป็นคนดีก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เราควรที่จะสนับสนุนลูกของเรา” “นี่คุณคิดดู ลูกเราเพิ่งจะเจอเหตุการณ์ณัทรทรยศหักหลังลูกเรา เพิ่งจะเจอคนที่ลูกชอบใหม่อีกครั้ง เราเป็นพ่อแม่ไม่สนับสนุน แล้วใครจะมาสนับสนุน ผู้ชายคนนั้นเป็นยังไง รอให้คุณเจอหน้าเขาสักครั้งค่อยตัดสินใจ แค่เจอหน้าสักครั้งจะเป็นไรไป จดทะเบียนก็จดแล้ว แค่ไปเจอหน้าจะเป็นไรไป” ก่อนหน้านี้ ชนนนก็โน้มน้าวปรพลเรื่องนี้อยู่หลายครั้ง ความคิดของเธอไม่ซับซ้อน ถ้าจำเป็นจริงๆ ผู้หญิงไม่หย่าร้างจะดีมาก ถ้าแต่งแล้วยังไม่ดีอีกก็ค่อยหาใหม่ ปรพลปฏิเสธเธออย่างเย็นชามาโดยตลอด ไม่เคยยอมลดลาวาศอก แต่วันนี้ ใบหน้าที่เฉยชาของปรพลเปลี่ยนไป แต่เขากลับแสดงทีท่าไม่รู้สึกรีบร้อน แต่ภายใต้สีหน้าที่ดูเรียบเฉย คือกำลังครุ่นคิดกับประโยคที่ชนนนพูดมา ปรพลเป็นผู้ชายหัวโบราณ ยากที่จะยอมรับลูกสาวหมั้นหมายกับผู้ชายโดยไม่บอกกล่าวพ่อแม่ แต่ทะว่า สิ่งที่เขาไม่เห็นด้วยไม่ใช่เพราะเหตุผลง่ายๆเพียงแค่นั้น ที่เขาไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งก่อนนั้น จะต้องเกี่ยวข้องกับบ้านของลุงแน่นอน ช่วงก่อนหน้า กันต์ธีร์กับฉัตรฤดีต่างก็โทรมาบอก ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นไม่มีหัวนอนปลายเท้าไม่มีอันจะกิน นิสัยไม่ดี ขนาดกชกรยังเคยโทรมาเล่าให้เขาฟัง ว่าผู้ชายคนนั้นปรากฏตัวที่มหาวิทยาลัย จับมือถือแขนกับจรินทร์ ท่าทางไม่ดี ทำให้ปรพลมีความรู้สึกนึกคิดในใจแล้วว่า ผู้ชายคนนั้นไม่ดี แค่เจอหน้ายังไม่อยากเจอ แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้ปรพล กลับมาพินิจพิเคราะห์คำพูดของฉัตรฤดีกับกชกรอีกครั้ง โดยเฉพาะกชกร เด็กน้อยที่เขาเชื่อหมดใจมาโดยตลอด บางทีเขาอาจต้องไปพบผู้ชายคนนั้นสักครั้งหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นไม่ดีเหมือนที่กชกรพูดจริงหรือเปล่า เมื่อคิดได้แล้ว ปรพลก็ตบปากรับคำ “คุณโทรหาจรินทร์ แล้วบอกให้เธอพาเขามาวันหยุดสุดสัปดาห์หน้า ค่อยว่ากัน” ชนนนนึกว่าปรพลอยากจะไถ่โทษกับสิ่งที่ทำกับจรินทร์วันนี้ ถึงให้ยอมถอยให้ก้าวนึง ในใจลึกๆแอบดีใจว่าปรพิลคิดได้แล้ว “ งั้นเดี๋ยวฉันคุยกับจรินทร์ตอนนี้เลย ถ้าลูกรู้อาจดีใจจนลืมว่าโกรธคุณไปแล้วก็ได้” รีบวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อโทรหาลูก เพิ่งจะถึงอพาร์ทเมนต์ของชโนดม เปลี่ยนรองเท้าเรียบร้อยยังไม่ทันจะได้หายใจเลย จรินทร์รีบกดรับสายแม่ ชนนนพูดในโทรศัพท์อย่างตื่นเต้นดีใจ “จรินทร์ลูก เมื่อกี้แม่คุยกับพ่อแล้ว พ่อตกลงจะพบผู้ชายคนนั้นแล้ว คนที่จดทะเบียนกับลูกน่ะ ดีใจไหม” เกิดอะไรขึ้น จรินทร์รู้สึกสับสน ทำตัวไม่ถูก อืม ออกมาอย่างสงสัย แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความสงสัย พ่อจะเปลี่ยนใจง่ายดายขนาดนั้นเลยหรือ ชนนนอดไม่ได้ที่จะซักไซร์ “เขาชอบทานอะไร ข้าวสวยหรือบะหมี่ อาหารเสฉวนหรืออาหารกวางตุ้ง แม่ทำปลาราดพริกสักตัวดีไหม นี่ลูกฟังแม่พูดอยู่หรือเปล่า” ”ฟังค่ะฟัง” จรินทร์รีบตอบ งั้นก็ตามนี้นะลูก สักวันเสาร์นะ ลูกถามเขาเขาว่าเขาชอบทานอะไร แล้วโทรหาแม่นะ จิตใจของจรินทร์ล่อยลอยถึงไหนต่อไหนแล้ว “ได้ค่ะ ทราบแล้วค่ะแม่........” กดวางโทรศัพท์ เธอนั่งนิ่งหมดอาลัยอยู่บนพื้นพรมขนแกะหิมะขาว ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าวันนี้ได้เจอกับผู้ชายคนนั้นแล้ว ไม่รู้ว่าอาทิตย์หน้าเจอหน้ากันจะไล่เธอกับชโนดมออกจากบ้านหรือเปล่า...........