ตอนที่119 จู่ๆก็เปลี่ยนใจ（2）

ต๭นที่119 จู่ๆก็เปลี่ยนใจ（2） ดวงตาของจรินทร์เกือบจะถลนออกมา ยิ่งทำให้กชกรอดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ ยิ่งจรินทร์โดนทิ่มแทงมากเท่าใด เธอก็ยิ่งได้ใจมากเท่านั้น ทำไมจรินทร์จะดูไม่ออกว่ากชกรกำลังได้ใจ เธอรู้ว่าตอนนี้เธอไม่สามารถโมโหได้ ไม่งั้นจะตกหลุมพรางของกชกร จรินทร์วิตกจริตกับการโมโหของตัวเอง รีบหยิบโทรศัพท์หาพ่อ เรื่องนี้เธอจะต้องเอาเรื่องกับพ่อให้ถึงที่สุด เธอไม่ยอมให้กชกรชนะแน่นอนเรื่องนี้ เพียงชั่วครู่เธอก็สะกดอารมณ์โมโหของตัวเองลงได้ พร้อมกับทำเสียงต่ำว่า “ ก็แล้วไงหละ ถ้าเปลี่ยนเป็นแม่ของฉัน เห็นเธอเว้าวอนขอร้องขนาดนั้น ยังไงแม่ฉันก็ใจอ่อนมอบให้เธออยู่ดี” ประโยคนี้ ถือว่าจรินทร์เล่นถูกมุขแล้ว เหตุการณ์ตอนนั้น แน่นอนว่ากชกรมาร้องห่มร้องไห้กับพ่อของเธอหลายครั้ง เพื่อขอให้ปรพลส่งมอบภาพวาดนั้นให้เธอ ถูกจรินทร์อ่านเกมทันแบบนี้ ยิ่งเพิ่มความเคียดแค้นในใจตัวเอง รีบเสริมต่อไปว่า “ถ้าเธอชอบที่จะทำร้ายจิตใจคนอื่นซะขนาดนี้ ฉันมีหลายเรื่องที่จะเล่าให้เธอฟังนะ ตอนอยู่ชั้นม.สี่ ที่บริษัทของคุณอา จัดทริปไปฮ่องกง ตอนกลับมา คุณอาเอาของมาฝากฉันด้วย......” เรื่องราวเหล่านี้ เก็บไว้ในใจเธอมาช้านาน ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ ณ ขณะนี้ เธอไม่ยอมเล่าให้ จรินทร์ฟังง่ายๆหรอก แต่วินาทีนี้ มองเห็นจรินทร์กำลังเคียดแค้นกำลังโมโห สบโอกาสรีบขุดคุ้ยเรื่องราวในอดีตออกมาทิ่มแทงเธอ “หุบปากเดี๋ยวนี้” ไม่รั้งรอให้กชกรพูดจบ เธอก็ขัดจังหวะขึ้น กชกรมองจรินทร์ด้วยแววตาเห็นใจ “ โถ โถ เธอคิดว่าเธอน่าสมเพชไหม เธอรู้ไหม ว่าถ้าเราสลับร่างกันได้ ฉันไปเป็นลูกสาวของคุณอา คุณอาอาจจะดีกับฉันกว่าที่ รู้สึกกับเธอเป็นร้อยเท่าพันทวี” “เป็นไปไม่ได้” “เธอไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร คุณอาดีกับฉันแค่ไหน ในใจเธอรู้ดี แต่เธอละ ลูกสาวแท้ของเขา คงถูกคุณอาด่าไม่เว้นแต่ละวันเลยซิท่า” จรินทร์ยอมรับว่า ประโยคนี้ของกชกร ทิ่มแทงใจดำทำร้ายเธอเหลือกัน เธอรู้สึกเจ็บแปลบๆในใจลึกๆ ยิ่งเป็นแบบนี้ เธอยิ่งไม่อาจแสดงออกมาได้ พูดแกมประชดออกมาหน้าตาเรียบเฉยว่า “ไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าเขาเป็นพ่อแท้ของฉันได้ เธอจะอิจฉาตาร้อนแค่ไหน ก็เป็นได้แค่พวกหนูที่อยู่ตามท่อระบายน้ำ อาศัยจังหวะที่ฉันไม่อยู่ไม่รู้ไม่เห็น เล่นบทมารยากับพ่อของฉัน” สีหน้ารอยยิ้มของกชกรดูเคร่งขรึ้มลงทันใด เธอกล้าว่าฉันว่าเป็นหนูที่อยู่ตามท่อระบายน้ำ ขณะที่เธอกำลังตั้งท่าจะโต้กลับ ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินมาจากระเบียงกำลังเดินมาทางนี้ จรินทร์หันหลังให้จึงไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่กชกรมองเห็นเต็มสองตา คนที่เดินมา รูปร่างสูงสันทัด ใบหน้างดงามหมดจด สวมเสื้อไปรเวตสีขาวสะอาดสะอ้าน บวกกับการเกงยีนส์สีกากีใบหน้างดงามนี้ทำให้คนพบเจอครั้งแรกยากที่จะลืมเลือน หอบภาพวาดเดินมาอย่างช้าๆ ใกล้จะเข้ามาถึงเธอสองคนเข้าทุกที กชกรรีบเปลี่ยนสีหน้าแววตาอย่างทันทีทันใด พูดแบบสนิทสนมว่า “พี่สาว อย่าโมโหเลย ใกล้จะเข้าเรียนแล้ว เรารีบเข้าเรียนกันเถอะ” จรินทร์ยังไม่ทันได้ปรับอารมณ์จากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ แต่กชกรกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากับแววตาเหยียดเธอขึ้นมาอีกครั้ง “กชกร นี่เธอกำลังเล่นตลกของเธออีก ตรงนี้มีแค่เธอกับฉัน อย่ามาเล่นละครเสียให้ยาก” “พี่ค่ะ พี่พูดอะไร” พูดจบรีบเดินมาขนาบข้างจรินทร์ คล้องแขนเธอไว้ พร้อมกับออดอ้อน “พี่สาว อย่าโมโหเลย เมื่อกี้ฉันล้อพี่เล่น” จรินทร์รีบสลัดแขนเธอออก “หลบไป” หนังสือที่อยู่ในมือของกชกร ร่วงพรูลงกระจัดกระจายเต็มพื้น เธอแสดงสีหน้าออกมาว่าโดนรังแก แต่ไม่พูดอะไร รีบก้มตัวลงไปเก็บหนังสือขึ้นมา ตามคาด คนที่กำลังเดินเข้ามา กชกรเอาศีรษะไปชนเข่าของเขาอย่างจัง รีบเอ่ยปากขอโทษขอโพย “ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” แววตาวับวามขึ้นด้วยความดีใจ “อ๋า คุณเองทอพ” จรินทร์มองฉากเบื้องหน้าด้วยสายตาเย็นชา เพราะทอพกำลังเดินมานี่เอง กชกรเธอถึงเปลี่ยนเป็นหญิงสาวที่สุภาพอ่อนโยนขึ้นมาทัน ทอพสะดุดก้าวลงชั่วครู่ รีบเอาหูฟังออก มองมาที่กชกรด้วยใบหน้าอันอารี “อรุณสวัสดิ์” แต่พอเหลือบมาเห็นจรินทร์ เขากลับแทบจะเปลี่ยนสีหน้า จรินทร์แทบจะไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ถึงแม้ว่าทอตจะหน้าตาหล่อเหลาดูดีแค่ไหน แต่สเปคที่เขาสนใจ อีกทั้งเคยช่วยกชกรไว้ด้วยครั้งนึง เธอจึงไม่ได้รู้สึกดีกับเขาเลยแม้แต่น้อย และไม่เคยคิดที่จะสนใจเขาเลย “พี่ทอพฉันชนพี่เจ็บหรือเปล่าเมื่อสักครู่ ฉันกับพี่สาวกับหยอกล้อกันเล่น ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะคะ......” ลอบมองเห็นใบหน้าเจ้าเล่ห์ของกชกร จรินทร์ก็รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ร้อยทั้งร้อยว่ากำลังให้ท่าทอตอยู่โดยใช้ตัวเองเป็นตัวล่อ” ทอต คนนี้ถ้าชอบให้ถูกกชกรหลอกนักละก้อ เธอหลบไปไกลๆก็ได้ เธอทำตาหลอกล่อทอตอยู่ครู่นึง แล้วก็ปัดไหล่ที่ถูกกชกรสัมผัสเมื่อสักครู่ เดินผ่านเขาหน้าตาเฉยโดยไม่ทักทาย เหลือทิ้งไว้เพียงเงาของความเลือดเย็น ทอตมองเงาของจรินทร์พักใหญ่ กระพริบตาปริบๆ “พี่สาวเธอ เหมือนจะอาฆาตนะ...............”