ตอนที่128 ได้รับการยอมรับแล้ว（3）

ต๭นที่128 ได้รับการยอมรับแล้ว（3） ลูกก็อย่าคิดผูกใจเจ็บกับเรื่องก่อนนั้นของกชกรอีกเลย ลูกสองคนยังไงก็ลูกพี่ลูกน้องกัน อยู่ด้วยกันแบบปรองดอง ไม่ใช่ทะเลาะกันทุกวันแบบนี้” ได้ยินปรพลปกป้องกชกรแบบนี้ จรินทร์มีความรู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อย “แม่ แม่ดูสิ ทำไมพ่อดื้อแบบนี้ มีคนตั้งใจมาทำร้ายตัวเอง ยังจะพูดแทนเขาอีก” ชนนนเข้าใจปรพล เรื่องที่เขาปักใจเชื่อแล้ว ยากที่เปลี่ยนแปลง แต่ชนนนกลับมองว่าจรินทร์พูดมามีเหตุผล เธอคิดว่าเรื่องนี้มีคนตั้งใจมาหาเรือง แต่ว่าจะเป็นกชกรทำหรือเปล่า อันนี้เธอไม่อาจแน่ใจ “ปรพล ฉันคิดว่าที่ลูกพูดมามีเหตุผลนะ มันไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญ ไม่งั้นเธอจะอธิบายว่ายังไงที่ไอ้อันธพาลนั่นมันเรียกเธอว่าพ่อตา ไม่คิดหรือว่ามันตั้งใจมาหาเรื่องเธอ” ปรพลไม่พูดอะไร แต่แววตากลับไปเต็มด้วยความครุ่นคิด กอปรกับจิตใจที่ยากจะมีคนเข้าใจ เงียบไปพักใหญ่ กว่าจะถอดหายใจแล้วพูดขึ้นว่า “พอแล้ว พวกเธอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันอยากที่จะคิดว่านี่คือเรื่องบังเอิญเสียมากว่า พอแค่นี้เถอะ อย่าพูดถึงมันอีกเลย” จรินทร์เลิกคิ้ว ความหมายที่พ่อพูดมาแบบนี้ แสดงว่าไม่อยากให้เธอสืบสาวราวเรื่องต่อ แต่เธอ มีหรือจะยอม ขณะที่เธอกำลังจะอ้าปากแสดงความเห็นต่าง จู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิดขึ้น “คุณอา คุณอาเป็นยังไงบ้างคะ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกระวนกระวายดังขึ้น หญิงสาวผมยาวสลวยหอบช่อดอกทิวลิปสีขาวเดินเข้ามา มองเห็นคนที่เดินเข้ามาเป็นกชกร จรินทร์สะกดอารมณ์ไว้ไม่อยู่ รีบสาวเท้าก้าวไป ตะโกนด้วยความโมโห “จรินทร์ นี่เธอยังกล้ามาอีกหรือ” ปรพลตะโกนมาจากเตียง “จรินทร์” จรินทร์ทำเป็นไม่ได้ยิน พูดอย่างเย็นชาต่อไปว่า “ที่ไม่ต้อนรับเธอ ออกไปซะ” ถ้าเป็นเมื่อก่อน ชนนนคงเอ่ยปากห้ามทัพ แต่วันนี้เธอกลับเริ่มไม่ได้แต่ใจ แอบสังเกตการณ์อยู่ว่า เมื่อโดนจรินทร์ซักถามเด็กคนนี้จะตอบว่าอย่างไร กชกรหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นมา แววตาดูน่าสงสาร “พี่ พี่เป็นอะไร เพราะคุณอาอาการไม่ดีใช่หรือเปล่า” “เธอยังมีหน้ามาถาม” เธอเห็นสีหน้าไร้เดียงสาของกชกรเธอยิ่งโมโห รีบสาวเท้าเดินไปข้าง พร้อมกับง้างมือแล้วตบลงไปที่ใบหน้าของกชกรฉาดหนึ่ง วันนี้เธอโมโหร้ายจริงๆ ใช่ เหมือนที่พ่อบอกเธอ ว่าเธอไม่มีหลักฐานว่าทั้งหมดเป็นฝืมือของกชกร แต่เธอก็มั่นใจว่ากชกรเป็นคนบงการทั้งหมดแน่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทั้งนั้น บนโลกใบนี้ไม่มีใครที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเธอแล้ว นอกจากกชกร “เพี๊ยะ” เสียงดังสะนั่น ใบหน้าของกชกร ถูกแรงตบจนเอียงไปข้างหนึ่ง แววตาของเธอมีความอาฆาตขึ้นมาแวบนึง แต่สะกดมันไว้ เหลือเพียงแค่แววตาน่าสงสาร หันไปมองตำแหน่งที่จรินทร์ยืนอยู่ ดอกไม้ที่ถืออยู่ในมือร่วงบนพื้น ใช้มือกุมใบหน้าที่โดนตบไป พร้อมกับร้องไห้น้ำตารินว่า “ พี่ ทำไมพี่ตบหนู จรินทร์มองเธอด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดิม “เธอพูดซิมาทำไม ที่พ่อของฉันต้องนอนอยู่ตรงนนี้ก็เพราะเธอ ถ้าเป็นแบบนี้เธอลองบอกว่าซิ ว่าที่ฉันตบเธอ ฉันทำเกินไปหรือเปล่า” “จะเป็นฉันไปได้ยังไง ฉันไม่เข้าใจ” กชกรเหมือนโดนรังแกและเคียดแค้น เปลี่ยนสายตามองมาที่ชนนน “คุณอา พ่อของหนูได้รับโทรศัพท์จากคุณน้าตอนอยู่ที่ทำงาน เลยให้หนูมาดูคุณอาปรพลก่อน หนูก็เลยรีบมา แล้วทำไมพี่เค้าเห็นหน้าหนูถึงได้ตบหนูแบบนี้” ชนนนพูดอย่างเรียบเฉยว่า “อาปรพลถูกรถชน เพราะวันนี้เจออันธพาลคนนึงในหมู่บ้าน ลุงเลยรีบตามไปสั่งสอน ไม่ทันระวังเลยโดนรถชน พี่จรินทร์บอกว่าอันธพาลคนนั้นเป็นกชกรที่สั่งการไป” ชนนนเพ่งสายตามาที่กชกรด้วยสีหน้าเรียบเฉย รอดูว่ากชกรจะอธิบายเรื่องนี้ว่าอย่างไร สิ่งที่เห็น คือเห็นเพียงสีหน้าแววตาตกใจของกชกร ดวงตากลมโตคู่นั้นเบิกโพลง ตะลึงไปชั่วครู่ กระพริบตาปริบๆ “ พระเจ้า คุณอาปรพลทำไมเจอคนแบบนี้ เลวสิ้นดี แจ้งตำรวจหรือยังคะ” การแสดงของเธอในวันนี้เก็บรายละเอียดได้ดีตั้งแต่ต้นจนจบ เหมือนว่าไม่เคยได้ยินเรื่องราวแบบนี้มาก่อน ตะลึง ตกใจ โมโห บทบทเหล่านี้แสดงออกบนสีหน้าเธอได้อย่างแจมชัด จะบอกว่าคิดเห็นอย่างไรหรือ จรินทร์บอกได้เพียงว่า ตีบทแตกกระจาย กชกรคนนี้สุดยอดจริงๆ ทำเรื่องไม่ดีไว้ แต่อย่าคิดว่าจะเจอความเสียใจแสดงออกมาทางใบหน้าแม้แต่เสี้ยว ขนาดชนนนยังรู้สึกว่าเธอสงสัยผิดคน ปลักปลำเด็กน้อยที่ไม่ได้ทำผิด ปรพลยิ่งรู้สึกว่าตัวเองมีส่วนผิด ค้ำมือยันขึ้นเหมือนจะอยากลุก “กชกร อาไม่เป็นอะไร หนูนั่งก่อน” กชกรพูดด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นว่า “คุณอา ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ...............พี่จรินทร์ ทำเกินไปแล้ว ตั้งแต่เล็กจนโต ขนาดพ่อกับแม่ยังไม่ตบตีหนูแบบนี้เลย” พูดจบ รีบหมุนตัวกลับเพื่อจากไป ปรพลเกือบจะหล่นลงมาจากเตียง “กขกร” ใจร้อนจนลืมตัวไป ช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ในใจของเขาเหมือนติดค้างกชกรอยู่มากมาย แต่เพื่อครอบครัว เพื่อชนนนและจรินทร์ เขาได้เก็บความรู้สึกในไว้ในใจ ที่น่าสงสารคือกชกรคนนี้ ตอนนี้เธออุตส่าห์มาเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล กลับถูกรังแกแบบนี้ เขายิ่งทนดูต่อไปไม่ได้ ปรพลเพิ่งผ่าตัดเสร็จ ชนนนไม่อยากให้เขากระเทือนใจ รีบเดินจ้ำอ้าวไปหากชกร “ กชกร อย่าคิดมากนะ ที่พี่จรินทร์เขาจิตใจกระวน ชนนนรีบพูดจาหวานหว่านล้อมให้กชกรกลับไปก่อน ไม่อยากให้ทะเลาะกับจรินทร์วันนี้ เดี๋ยวทำให้ปรพลยิ่งไม่สบายใจ แต่ว่า กชกรหรือจะยอมปล่อย