ตอนที่ 16

ต๭นที่ 16 หลังจากที่ปาณีหลับแล้ว ธามนิธิก็ไปยังห้องอ่านหนังสือของตัวเอง คอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ แสดงใบหน้าของไวยาตย์ออกมา “คุณธามนิธิครับ เรื่องที่คุณให้ผมไปสืบผมได้ความแล้วครับ” “อืม” นิ้วมืออันเรียวยาวของธามนิธิเคาะลงบนโต๊ะอย่างเป็นจังหวะ “วันนี้ปาณีไปทำอะไรมา” ไวยาตย์ตอบว่า “เธอไปทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่โรงแรมเคยู เป็นพนักงานเสิร์ฟครับ” เคยู? นั่นเป็นโรงแรมของบ้านแสงศรีเรืองหนิ ธามนิธิไม่ได้พูดอะไรต่อ หน้าจอคอมค่อยๆดับไป เขาเคลื่อนรถเข็นไปยังห้องนอน วันรุ่งขึ้น ปาณีตื่นมาพร้อมกับพบว่าธามนิธิออกไปทำงานแล้ว เธอถอนหายใจเบาๆ อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องคิดหาข้ออ้างตอนออกจากบ้าน เธอมาถึงยังโรงแรมที่ทำงานอยู่ หลังจากเปลี่ยนชุด เธอก็ทำงานตามปกติ จู่ๆเพื่อนร่วมงานของเธอก็พูดขึ้นว่า “ปาณี เธอรู้ไหมว่าวันนี้คุณชายจะมาฝึกงานที่นี่?” คุณชาย? ปาณีส่ายหัวไปมา เธอแค่จะมาทำงาน ไม่สนใจคุณชายที่ไหนหรอก ใบหน้าของเพื่อนร่วมงานดีใจเป็นพิเศษ “ได้ยินมาว่าคุณชายเขาอายุพอๆกับเธอเลยนะ รูปร่างทั้งสูงและหล่อมาก ฉันชักจะรอ ไม่ไหวแล้วสิ!” ปาณีหัวเราะเบาๆ ในบ้านของเธอมีคุณอาที่หล่อเหลาอยู่ทั้งคนแล้ว ชายคนอื่นคงไม่เข้าตาเธอหรอก ขณะที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ก็เห็นผู้จัดการพาชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเดินเข้ามา เพื่อนร่วมงานของเธอดึงชายเสื้อของเธอเพื่อเรียกให้เธอดู ปาณีเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเงาของคนที่คุ้นเคยกำลังเดินเข้ามา รูปร่างที่สูงโปร่งและบุคลิกที่ดูเงียบขรึมนี้ ดูแวบเดียวก็รู้เลยว่าคนคนนี้คือ เวทัส เวทัสที่เห็นปาณีก็ตกใจเช่นกัน เขาพูดอย่างประหลาดใจว่า “ปาณี ทำไมมาอยู่ที่นี่?” ผู้จัดการพูดว่า “คุณชายเวทัส รู้จักเธอด้วยหรอครับ?” เวทัสเม้มรีมฝีปากพูดว่า “โรงแรมนี้รับสมัครคนยังไง? ทำไมถึงรับคนแบบนี้เข้ามาทำงาน?” ตอนแรกผู้จัดการยังคิดว่าปาณีกับเวทัสเป็นเพื่อนกัน แต่หลังจากที่ฟังคำถามนี้แล้ว ทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่ไหนล่ะ พูดว่าเป็นศัตรูกันยังจะดีกว่า เขาจึงเช็ดเหงื่อแล้วพูดว่า “ช่วงนี้ทางโรงแรมขาดคนครับ ตอนรับสมัครเลยไม่ได้เช็คละเอียดมากนัก ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรครับ?” เวทัสยังโกธรที่ปาณีเลิกกับตัวเอง สีหน้าเขาดูไม่ดีเลย เขาส่ายหัว และไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ให้ผู้จัดการพาเขาไปดูที่อื่นต่อ ตลอดทั้งวันทั้งสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลย ปาณีเห็นสีหน้าที่โมโหของเขา รู้สึกไม่เข้าใจ เธอเป็นฝ่ายถูกทิ้งเอง เธอสิที่ต้องเป็นฝ่ายโกธร แล้วเขาจะมาโมโหเธอทำไม เพื่อนร่วมงานที่เห็นภาพเหล่านี้ อดไม่ได้ที่จะถามปาณีเพราะความอยากรู้อยากเห็น แต่ปาณีกลับตอบไปว่า “เราเป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกัน ที่ผ่านมาเคยทำให้เขาไม่พอใจ” ...... ระหว่างพักเที่ยง ปาณีกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ในห้องอาหารของพนักงาน ปาณีเพิ่งจะกินข้าวไปสักพัก เวทัสก็เดินเข้ามาหาเธอ พร้อมกับลากเธอเข้าไปในห้องแต่งตัวและล็อคประตูห้อง ปาณีไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร จึงตะโกนเสียงดังว่า “เวทัส นี่นายจะทำอะไร?” เวทัสจ้องหน้าเธอ “เธอตั้งใจหาวิธีเข้าใกล้ฉัน ละยังเข้าใกล้น้าชายฉันอีก ฉันสิต้องถามว่าเธอต้องการอะไรกันแน่!” “ฉันไปตั้งใจหาวิธีเข้าใกล้นายตอนไหน??” ปาณีพูดด้วยความโมโห “เธอมาคบกับฉัน มาทำงานในโรงแรมของบ้านฉัน แล้วยังแต่งงานกับน้าชายฉันอีก อย่าบอกนะว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญ เธอคิดว่าฉันโง่รึไง?” ติรยามักจะนินทาปาณีให้เวทัสฟังตลอด บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงร้ายลึก สิ่งที่คิดภายในและแสดงออกมาภายนอกไม่เหมือนกัน เมื่อเวลาผ่านไปนาน เวทัสก็โดนคำพุดของติรยาล้างสมอง ปาณีในสายตาของเขาตอนนี้ก็เป็นคนเจ้าวางแผน เขาพูดอย่างจริงจังว่า “อยู่ห่างๆน้าชายฉัน” น้าชายของเขาเคยโดนนลินทำร้ายมาแล้วครั้งหนึ่ง เขาไม่อยากทนเห็นน้าชายโดนปาณีทำร้ายอีก “เพราะอะไร? นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน?” พวกเขาเลิกกันแล้ว! ทำไมเธอต้องทำตามที่เขาบอกด้วย เวทัสพูดว่า “เธอไม่ได้ชอบน้าชายฉัน แล้วจะอยู่กับเขาทำไม เธอจะทำร้ายเขาทำไม!” “ใครบอกนายว่าฉันไม่ชอบธามนิธิ?”