ตอนที่ 17

ต๭นที่ 17 “เธอชอบ......น้าชายของฉัน?” คำพูดที่ไร้เยื่อใยของปาณีถึงกับทำให้เวทัสยืนอึ้ง ปาณีพูดอย่างเย็นชาว่า “ใช่ ฉันชอบเขา!” แม้ว่าในความเป็นจริงเธอมองคุณอาคนนี้เป็นเพียงคนในครอบครัว แต่เมื่อเธอแต่งงานกับเขาแล้ว เธอจะไม่มีวันทำเรื่องที่จะทำให้เขาเสียใจเด็ดขาด ส่วนเวทัสนั้น ตั้งแต่วันที่เธอกลับจากบ้านของติรยา เธอก็ตัดสินใจว่าจะไม่ชอบเขาอีก การยอมรับตรงๆของปาณี ทำให้เวทัสรู้สึกเจ็บปวด เธอบอกว่าเธอชอบน้าชายเขา...... งั้นก็แสดงว่า คนที่เธอชอบไม่ใช่เขา?! นึกถึงติรยาเคยบอกเขาว่า คนที่ปาณีชอบไม่ใช่เขา ที่ยอมคบกับเขาก็เป็นเพราะว่าบ้านเขารวยและเขาเป็นเดือนโรงเรียน แต่ลับหลังเขา ปาณีคบกับคนอื่นตั้งนานแล้ว เพราะฉะนั้น ผู้ชายคนนั้นก็เป็นน้าชายของฉันเองหรอ? แม้เวทัสจะเลิกกับปาณีแล้ว แต่ในใจของเขาก็เคยชอบปาณีจริงๆ แต่ตอนนี้มารู้ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยรักเขาเลย ทุกอย่างที่เธอให้คือความรู้สึกจอมปลอม ใจของเขาเจ็บปวดอย่างห้ามไม่ได้ “พวกเธอคบกันตั้งแต่ตอนไหน” เขาถามออกไปอย่างเย็นชา ปาณีรู้สึกโมโหที่เขาถามด้วยน้ำเสียงแบบนี้ เลยจงใจพูดออกไปว่า “เราคบกันตั้งนานแล้ว! คบกันตั้งแต่โรงเรียนยังไม่ปิดเทอมอีก! เพราะฉะนั้นฉันเลยหลบหน้าเธอมาตลอดไง เพราะเขาไง!” ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง เวทัสก็ไม่เชื่อเธออยู่แล้ว! ถ้าจะเข้าใจผิด ก็ให้เขาเข้าใจผิดจนถึงขีดสุดไปเลย! “ปาณี!” เวทัสไม่คิดว่าหลังจากที่ปาณีนอกใจเขาแล้ว เธอยังกล้าขึ้นเสียงกับเขาเหมือนคนไม่ผิดอีก มือของเขากำหมัดไว้แน่น มองเห็นดวงตาของปาณีที่เต็มไปด้วยความโกธร เขาจึงไม่พูดอะไรอีก เปิดประตูออกไปเสียงดัง ผู้จัดการเห็นเวทัสลากปาณีเข้าไปในห้องแต่งตัว กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีอะไรขึ้น จึงรออยู่หน้าประตูตลอด เมื่อเห็นเวทัสเดินออก มาด้วยความโมโห จึงรีบเข้าไปถามว่า “คุณชาย ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?” เวทัสพูดเสียงดัง “ฉันไม่อยากเจอคนคนนี้อีก!” พูดจบก็เดินจากไปเลย ผู้จัดการได้แต่เช็ดเหงื่อ แล้วเดินไปยังห้องแต่งตัว เห็นปาณียืนอยู่ นึกถึงสีหน้าของเวทัสเมื่อครู่ เขาจึงพูดอย่างเลี่ยงไม่ได้ว่า “เธอไปได้แล้ว” แม้ปาณีจะรู้ว่าเธอทำให้เวทัสไม่พอใจ อาจจะทำให้ตัวเองไม่สามารถทำงานที่นี่ได้อีก แต่เธอไม่คิดเลยว่าจะโดนไล่ออกไว ขนาดนี้ มือของเธอกำหมัดไว้แน่น ....... “เวทัส!” ตั้งแต่ติรยารู้ว่าปาณีทำงานที่นี่ เธอจึงหาวิธีมาแกล้งเธอบ่อยๆ วันนี้เธอก็มาที่นี่เหมือนเดิม แต่เจอกับเวทัสเข้า “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ......” เธอเห็นเวทัสที่สวมชุดของทางโรงแรมจึงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ธุรกิจของครอบครัว ฉันมาเรียนรู้งานที่นี่สักพัก” “อ๋อ! เก่งจังเลยนะ!” ตาของติรยาเป็นประกายทันที แต่ในใจของเธอตอนนี้กลับคิดว่า ปาณีก็ทำงานที่นี่ ทั้งสองคน......จะเจอกันหรือเปล่า? เธอรู้ว่าเวทัสยังลืมปาณีไม่ได้ ถ้าทั้งสองคนเจอกันทุกวัน แล้ววันหนึ่งถ่านไฟเก่าลุกขึ้นมาจะทำยังไง ความพยายามของเธอที่ผ่านมาก็ศูนย์เปล่าน่ะสิ? เวทัสยิ้ม เขาดึงแขนของติรยา พูดว่า “ฉันยุ่งจะตายละ มีอะไรค่อยคุยกันหลังเลิกงาน” เขาจะรีบไปดูสีหน้าของปาณีที่เพิ่งถูกไล่ออก คงสนุกน่าดู!