ตอนที่ 19

ต๭นที่ 19 “......” ปาณีสะดุ้งเพราะความตกใจ เธอเกือบสำลักเพราะกำลังดื่มน้ำอยู่ เธอคิดไม่ถึงเลยว่าคุณอาจะเรียกเวทัสออกมา เพราะจะถามเรื่องนี้? คุณอารู้ได้ยังไงว่าฉันทำงานพาร์ทไทม์? แล้วรู้อีกได้ยังไงว่าเวทัสเป็นคนทำเรื่องนี้ และยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่เธอกลับมาถึงบ้านจนถึงตอนนี้ก็จะ 2 ชั่วโมงแล้ว เขายังทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้เหมือนคนไม่รู้เรื่อง เวทัสเงยหน้าขึ้น ตามองไปยังปาณี เหมือนกำลังพูดว่าเธอเป็นคนบอกน้าใช่ไหม! ขี้ฟ้องจริงๆเลย เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ “ผมเองครับ” ธามนิธิจ้องมองเวทัส “ขอโทษปาณีซะ!” “คุณน้า!” เวทัสเงยหน้า มองไปยังธามนิธิ “ปาณีเธอ......” “ขอโทษเธอ!” ธามนิธิพูดย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ไม่ให้โอกาสเขาแก้ตัวใดๆ! สีหน้าของเวทัสแข็งทื่อ เขามองไปยังปาณี ในใจของเขาโมโหมาก นี่ฉันต้องขอโทษผู้หญิงแบบนี้จริงหรอ? เพราะอะไร? ทำไมเธอถึงสมควรได้รับคำขอโทษจากฉัน? “ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษ” ธามนิธิจ้องมองเวทัส ปาณีเป็นคนที่เขาพากลับมา เขาจะไม่ให้เธอโดนรังแกหรือโดน คนในบ้านเอาเปรียบใดๆทั้งสิ้น ก่อนหน้านี้ เวทัสก็ไม่ให้เกียรติปาณีถึงสองครั้ง เขาก็ทนแล้ว แต่เรื่องในวันนี้ เขาไม่สามารถทนได้อีก ภายในรถนั้นเงียบสงบ ธามนิธิไม่ได้พูดอะไรเลย ปาณีมองไปยังเขา จากการบังคับของธามนิธิทำให้เวทัสยอมขอโทษเธอ เพียงแค่นึกถึงสีหน้าของเวทัสที่โกธรแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ เธอรู้สึกสะใจมาก แต่ว่า เมื่อเห็นคนข้างๆนั่งนิ่งไม่พูดอะไรเลย ทำให้ปาณีรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย มิน่าล่ะ ปกติไวยาตย์ถึงกลัวเขาขนาดนั้น ที่แท้ เวลาเขาโกธรมันน่ากลัวอย่างนี้นี่เอง! “คุณอา” ปาณียื่นมือออกไปจับแขนเขาอย่างระมัดระวัง ธามนิธิตอบว่า “มีอะไร?” “คุณไม่ได้โกธรใช่เปล่า?” น้ำเสียงของเธอหวาดกลัวเล็กน้อย ทำให้ธามนิธิหันมามองเธอแวบหนึ่ง เขายื่นมืออกมาวางไว้ที่หัวของเธออย่างอ่อนโยน “ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เธอต้องลำบาก” เขาไม่ได้โกธรตัวเองด้วยก็ดีแล้ว ปาณีตอบว่า “หนูไม่ได้เป็นไรค่ะ...... แต่ว่า คุณรู้ได้ยังไงคะว่าหนูทำงานที่โรงแรม?” จนถึงตอนนี้เธอก็ยังคิดไม่ออกว่าเขารู้ได้ยังไง “ฉันมีตาทิพย์ รู้ได้ทุกอย่าง” ธามนิธิมองไปยังปาณี อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “หนูไม่เชื่อหรอก!” ปาณีกล่าว “ถ้าคุณมีตาทิพย์ หนูก็มีหูทิพย์แล้วแหละ” “แล้วเธอคิดว่าฉันรู้ได้ยังไงล่ะ?” “ต้องมีคนมาบอกคุณแน่ๆ” แม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครก็ตาม ธามนิธิเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของเธอ จึงเบ้ปากตอบว่า “ก็ไม่ได้โง่เนอะ!” แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องมีคนที่โรงแรมมาบอกเขา ไวยาตย์ได้สั่งไว้ว่าให้พวกเขาดูแลปาณีอย่างดี พอเจอเรื่องที่ปาณีโดนไล่ออกแบบนี้ พวกเขาก็ต้องรายงานทันทีอยู่แล้ว ปาณีพูดว่า “คุณจะรู้สึกว่าหนูไม่ควรไปทำงานไหมคะ?” เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าโรงแรมนั้นเป็นธุรกิจของครอบครัวเวทัส! เมื่อก่อนตอนพวกเขาคบกัน เวทัสก็ไม่เคยบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ถ้ารู้ตั้งเธอแรก เธอไม่มีทางไปทำงานที่นั่นหรอก ธามนิธิตอบว่า “ทำมาหากินด้วยลำแข้งของตัวเอง ไม่ต้องอายใคร!” สำหรับปาณีแล้ว คำพูดของธามนิธินี้เป็นกำลังใจให้เธอสู้ต่อ เธอยิ้มอย่างดีใจ รีบอ้อนเขาว่า “คุณอา คืนนี้อยากกินอะไรคะ เดี๋ยวหนูทำให้กินดีไหมนะ?” ไหนๆวันนี้ก็ว่างอยู่แล้ว ธามนิธิตอบ “ที่บ้านมีแม่บ้านอยู่แล้ว” “แม่บ้านกับหนูทำไม่เหมือนกันสักหน่อย หนูทำกับข้าวอร่อยนะจะบอกให้”