ตอนที่ 28

ต๭นที่ 28 แม้จะมีผนังกั้นอยู่ แต่ปาณีก็สามารถคิดภาพสีหน้าที่เสแสร้งทำตัวไร้เดียงสาดุจดอกไม้ของติรยาได้ เมื่อก่อน ตอนที่ทั้งสองคนยังเป็นเพื่อนกัน ในบางครั้งก็จะมีความขัดแย้งกัน ทะเลาะกันบ้าง แต่ในทุกๆครั้ง เพียงแค่ติรยายอมก้มหัวให้เธอหน่อย ทำตัวน่าสงสารนิดหนึ่ง ปาณีก็จะให้อภัยเธอเสมอ เธอคงไม่คิดใช่ไหมว่าฉันจะง้อง่ายเหมือนเมื่อก่อน! ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ทุกการกระทำของติรยา ทำให้เธอรู้สึกโกรธเคืองจนถึงขีดสุดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่แย่งเวทัสไป หรือเป็นเรื่องที่ใส่ร้ายเธอต่อหน้าบาร์นี่ เรื่องแต่ละเรื่องนี้ เป็นหลักฐานยืนยันว่าติรยาจะไม่มีทางมองเธอเป็นเพื่อนเด็ดขาด ในเมื่อไม่ใช่เพื่อนกัน เธอมีคุณสมบัติอะไรที่จะให้ฉันให้อภัยเธอแบบเพื่อน? นิ้วมืออันเรียวยาวของปาณีพิมพ์ข้อความลงไปสองสามคำ“เพื่อนที่แย่งแฟนของเพื่อนหรอ?” “......” “ปาณี”ธามนิธิเรียกปาณีที่กำลังคุยแชทอย่างเมามัน“ดื่มน้ำ” ปาณีรีบวางมือถือลง ไปรินน้ำให้กับธามนิธิ ธามนิธิเห็นเธอตั้งใจคุยแชทขนาดนั้น อดไม่ได้ที่จะมองไปยังมือถือของเธอ เลยเห็นเข้ากับประโยคสุดท้ายที่ปาณีส่งออกไป “แฟน?” เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางปาณี เธอมีแฟนหรอ? ปาณีรินน้ำมาให้กับเขา“คุณอา น้ำค่ะ” ธามนิธิยื่นมือออกไปรับแก้วน้ำมา มือของเขาเรียวยาวและสวยมาก นี่เป็นมือคู่ที่สวยที่สุดที่เธอเคยเจอมา ปาณียืนอยู่ข้างๆ ชื่นชมเขาที่กำลังดื่มน้ำ ภาพที่เห็นสวยจนต้องร้องขอชีวิต เขาดื่มน้ำเสร็จ ก็ยื่นแก้วน้ำไปให้เธอ ปาณีเอาแก้วไปเก็บไว้ที่เดิม แล้วกลับมานั่งบนโซฟา เตรียมจะคุยแชทกับติรยาต่อ เธอไม่ถนัดเรื่องการทะเลาะ ต่อหน้าเถียงไม่ไหว ใน ไลน์จะยังเถียงไม่ไหวอีกรึไง? แต่ปรากฏว่าก้นเธอเพิ่งลงถึงโซฟา ก็ได้ยินเสียงของธามนิธิถามว่า“เมื่อก่อน เธอมีแฟนหรอ?” “......” ปาณีกำลังถกเถียงเรื่องนี้กับติรยา คิดไม่ถึงว่าธามนิธิจะถามคำถามนี้กะทันหัน ร้อนตัวอย่างบอกไม่ถูก เธอมองไปยังธามนิธิ ปรากฏว่าเขาก็มองมาที่เธอเหมือนกัน แววตาเขาอ่อนโยนมาก เหมือนคนที่ถามคำถามนี้เฉยๆ ปาณีตอบว่า“ทำไมจู่ๆคุณอาถึงถามเรื่องนี้คะ?” “อยากรู้” “ไม่มีค่ะ”หลังพูดจบ ปาณีเสียใจเล็กน้อยที่พูดออกไปอย่างนั้น เหมือนเธอไม่ควรโกหก แต่ว่า....... ตอนนี้เธอแต่งงานกับคุณอาแล้ว ถ้าคุณอารู้เรื่องนี้เข้า เขาคงไม่พอใจแน่ๆ! แม้เขาจะไม่ใช่คนขี้หึง แต่ถ้าเขาหึงขึ้นมา......จะทำยังไง? แล้วถ้ารู้ว่าคนๆนั้นคือเวทัส...... ดังนั้น ไม่พูดจะดีที่สุด ธามนิธิมองตาของเธอ“ไม่มีจริงๆหรอ?” “ไม่มีจริงๆค่ะ”สายตาของปาณีไปตกอยู่บนจานผลไม้ที่ธามนิธิกินไปนิดเดียว เปลี่ยนเรื่องคุยว่า“อันนี้คุณไม่กินแล้วใช่ไหมคะ? งั้นหนูกินนะ!” เธอคุยไปสักพัก รู้สึกหิวอีกแล้ว ธามนิธิมองไปยังนักกินคนนี้ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ พร้อมกับพูดว่า“เธอกินเลย” “อร่อยจังเลย”ปาณีกินไปหนึ่งชิ้น จากนั้นก็ป้อนให้ธามนิธิอีกหนึ่งชิ้น“เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างล่าง แม่ให้หนูกินไปเยอะเลย คุณอา คนในบ้านของอาดีกับหนูจังเลย!” นอกจากเวทัส ทุกคนก็เป็นมิตรกับเธอมาก ปาณีคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่า เธอเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งที่สองแท้ๆ พวกเขาจะไม่หาเรื่องเธอแม้แต่น้อยเลยหรอ? ธามนิธิพูดว่า“พวกเขาชอบเธอมาก” ปาณีไม่เข้าใจ“เพราะอะไรคะ?” “อาจเป็นเพราะว่าเธอน่ารักมั้ง!”ธามนิธิยื่นมือออกไป ขยี้หัวเธอเล่นๆ“คนอื่นเขาดีกับเธอ เธอยังจะวิเคราะห์อีกว่าทำไม?”