ตอนที่ 30

ต๭นที่30 ตอนแรกเธอคิดว่า ในเมื่อปาณีไม่ได้เรียนต่อมหาลัยแล้ว ก็จะกลับเมืองชลธี แล้วจะไม่มาปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอกับเวทัสอีก แต่ตอนนี้...... ปาณีนั่งอยู่ข้างๆธามนิธิ ทุกคนในบ้านดูแลเธออย่างทะนุถนอม ถ้าหากฉันแต่งงานกับเวทัสในอนาคต ก็ต้องเรียกเธอว่าน้าสะใภ้ตลอดไปสิ? เมื่อคิดถึงจุดนี้ ติรยารู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว ปาณีขอตัวไปห้องน้ำสักครู่ ตอนเธอกลับมา เห็นติรยาขวางเธออยู่ตรงประตูห้อง ติรยามองปาณีอย่างจริงจัง ปาณีรู้ว่าติรยาต้องไม่พอใจมากๆ เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่บ้าน แต่ก็ไม่เป็นที่สนใจของทุกคน เธอต้องไม่พอใจอยู่แล้ว ปาณีไม่ได้พูดคุยกับติรยา เขาแค่อยากกลับไปนั่งที่ แต่ติรยากลับขวางเธอเอาไว้ เธอมองติรยาอย่างนิ่งเงียบ“เธอก็รู้ว่าที่นี่เป็นที่ไหน คงจะไม่ได้อยากตบตีกับฉันที่นี่หรอกนะ?” ติรยาเป็นคนที่เอาหน้ามาก เธอกลัวเสียหน้ามากกว่าปาณีเสียอีก เป็นเพราะจุดนี้ ปาณีจึงไม่ได้เกรงกลัวเธอเลย ติรยาเก็บมือที่กำลังขวางปาณีกลับมา มองหน้าปาณี น้ำเสียงไพเราะขึ้นมาเล็กน้อย“เธอไปคบกับน้าของเวทัสตอนไหน ทำไมฉันไม่รู้เรื่องล่ะ?” “เธอเป็นคนแนะนำให้ฉันเองไม่ใช่หรอ ว่าให้เชื่อฟังแม่ แล้วแต่งงานไปซะ? และเขาก็เป็นคนที่แม่ฉันให้แต่งงานด้วยพอดี คิดๆแล้ว ฉันต้องขอบใจเธอนะเนี่ย!” แต่งงานกับคุณอา แต่เดิมก็เพื่อแลกกับค่าเทอม สามารถเห็นสีหน้าของติรยาที่ดูไม่ได้เลย ถือเป็นความโชคดีที่คิดไม่ถึงเลยทีเดียว ติรยาทำตาโต“เป็นไปไม่ได้! แม่เธอจะรู้จักคนในบ้านวิสิทธิ์เวชได้ยังไงกัน?” ครอบครัวของปาณีเป็นยังไง ติรยารู้ดีกว่าใครว่าเขาไม่มีทางที่จะรู้จักหรือมีความสัมพันธ์ใดๆกับบ้านวิสิทธิ์เวชได้ แม้ว่าธามนิธิในตอนนี้จะนั่งรถเข็น ติรยาก็ไม่รู้สึกว่าปาณีจะคู่ควรกับธามนิธิ ปาณียิ้มตอบ“ฉันก็บอกเธอไปแล้ว อยากเชื่อหรือไม่อยากเชื่อก็เรื่องของเธอ!” หลังพูดจบ เธอก็เดินออกไปเลย ไม่ได้คุยไร้สาระกับติรยา กลับไปถึงห้องอาหาร ทุกคนยังคงรับประทานอาหารกันอยู่ ปาณีนั่งลงข้างๆธามนิธิ ธามนิธิคีบอาหารให้กับเธอ“อันนี้ ที่เธอชอบ เก็บไว้ให้เธอน่ะ” ทุกคนกำลังพูดคุยกัน เลยไม่มีใครสนใจท่าทางเล็กๆน้อยๆของธามนิธิ ทุกคนรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นธามนิธิเอาใจปาณีในตอนแรก แต่ตอนนี้ ทุกคนชินแล้ว เวทัสที่กำลังกินข้าวเห็นภาพเบื้องหน้าแล้ว รู้สึกทิ่มแทงใจมาก ไม่นาน ติรยาก็กลับมา เธอเอาผมทัดหู นั่งลงข้างๆเวทัสอย่างสง่า มองไปยังคนที่นั่งอยู่ข้างๆธามนิธิ ปาณีที่ว่านอนสอนง่ายอย่างกับสัตว์เลี้ยง ติรยาหัวเราะเบาๆ “อิจฉาคุณอาธามนิธิจังเลยนะคะ ความสัมพันธ์ระหว่างคุณอากับปาณีดีขนาดนี้” ปาณีอึ้งไปสักพัก ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ทุกครั้งที่ติรยาพูด ในใจของเธอจะมีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น รู้สึกว่าติรยาจะขุดหลุมให้เธอ เธอเงยหน้าขึ้นมองติรยา ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไร ธามนิธิที่นั่งอยู่ข้างๆ มองดูปฏิกิริยาของปาณีอย่างเงียบๆ รู้สึกว่าทุกครั้งที่ติรยาพูด ปาณีจะเต็มไปด้วยความระวังตัว เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว ติรยากับปาณีไม่เพียงแต่ไม่เหมือนเป็นเพื่อนกัน ยังมีโอกาสที่จะเป็นศัตรูกันอีกด้วย! จู่ๆเขาก็คิดถึงเมื่อหลายวันก่อน ปาณีถามเธอทั้งน้ำตาว่า เคยมีคนหักหลังหรือเปล่า...... จันวิภาพูดอยู่ข้างๆพูดว่า“ใช่สิ! เมื่อก่อนนะคิดไม่ถึงเลยว่าธามนิธิของเราจะห่วงเมียขนาดนี้” ติรยายิ้มตอบว่า“คงเป็นเพราะว่าปาณีโดดเด่นค่ะ! ตอนที่ปาณีเรียนอยู่ที่โรงเรียน ผลการเรียนของเธอดีมาก หนูยังให้เธอช่วยสอนการบ้านให้หนูอยู่บ่อยๆ!”