ตอนที่ 32

ต๭นที่ 32 เห็นได้ชัดเลยว่าเธอกำลังต่อว่าติรยาที่ไม่มีกาลเทศะ ตัวเองเป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมาแท้ๆ พูดไปสองสามประโยคก็ร้องไห้สักแล้ว อย่างนี้มันเข้าท่าที่ไหนกัน? ติรยามองแผ่นหลังของจันวิภาที่เดินจากไป เธอกำหมัดไว้แน่น แต่เดิมเธอแค่อยากแกล้งปาณีสักหน่อย ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายจะวกกลับมาทำร้ายตัวเอง เมื่อถึงหน้าบ้านแล้ว ติรยาจ้องมองเวทัส“นายจะเข้าไปนั่งในบ้านสักหน่อยไหม?” “ไม่ต้อง”เวทัสทำสีหน้าจริงจัง ช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก่อนหน้านี้ก็โดนธามนิธิบังคับให้ขอโทษปาณี แค่นี้เขาก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว เพิ่งคบกับติรยาได้สักพัก ติรยาก็เปิดปากพูดว่าอยากไปที่บ้าน เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร แต่ดันเกิดเรื่องในวันนี้ขึ้นอีก ทำให้เขายิ่งอารมณ์ไม่ดีเข้าไปใหญ่ ติรยามองไปท่าทางที่เย็นชาของเขา พูดว่า“เวทัส นายโกรธฉันอยู่ใช่เปล่า? ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้น้าของเธอไม่พอใจเลยนะ” “ไม่เกี่ยวกับเธอ” “ปาณีกลายเป็นน้าสะใภ้ของนายได้ยังไงกัน? บ้านของเธออยู่ในชนบท พ่อแม่ก็ทำอาชีพรับจ้างทั่วไป แล้วเธอมาแต่งงานเป็นสะใภ้ของบ้านนายได้ยังไงกัน คิดไม่ออกเลยจริง”คำพูดที่อดกลั้นมาตั้งแต่ตอนอยู่ในบ้านวิสิทธิ์เวช ติรยาเพิ่งพูดออกมาตอนนี้ เวทัสมองไปยังติรยา“ฉันไม่รู้” “จริงๆแล้ว ฉันมีเรื่องๆหนึ่งที่ยังไม่มีโอกาสได้บอกนาย แต่ว่าวันนี้เห็นปาณีอยู่ที่บ้านนายแล้ว คิดว่าควรเตือนนายให้รู้จะดีกว่า”ติรยาทำท่าคิดไตร่ตรองและทำสีหน้าจริงจัง “เรื่องอะไร?” “ครอบครัวของปาณีจนมาก ครั้งก่อนที่เธอไปบ้านฉันก็เพื่อยืมเงินกับแม่ฉัน ที่เธอคบกับน้าชายนาย เป็นไปได้ค่อนข้างสูงเลยว่าเพื่อเงิน นายต้องให้น้าชายนายระวังหน่อยนะ อย่าโดนเธอหลอกล่ะ!” “......” เวทัสมองไปยังติรยา“จริงหรอ?” ปาณีไม่เหมือนคนที่จะหลอกเงินใครเลยนะ “จริงสิ”ติรยาพูดอย่างมั่นใจ “ฉันจะโกหกนายเพื่ออะไรกัน? นายคิดดูนะ นายดีกับเธอขนาดนั้น เธอยังไม่ชอบนายเลย แล้วจะไปชอบน้าชายนายได้ยังไงกัน น้าชายนายอายุมากกว่าเธอ แล้วยังพิการอีก ถ้าไม่ใช่เพื่อเงิน แล้วจะทำเพื่ออะไร?” เวทัสจ้องมองติรยาแวบหนึ่ง“ฉันจะกลับบ้านแล้ว” ติรยามองท่าทางที่จริงจังของเขา เดาได้ว่าเขาน่าจะเชื่อในสิ่งที่เธอพูดออกไป “ถ้าอย่างนั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะ มีอะไรค่อยติดต่อกันทางมือถือนะ” ติรยายื่นมือไปปลดเข็มขัดนิรภัยออก มองดูใบหน้าด้านข้างอันหล่อเหลาของเวทัส เขาหล่อจริงๆนะเนี่ย เธอยื่นหน้าเข้าไปจะหอมแก้มของเขา ปรากฏว่า เธอเพิ่งยื่นหน้าเข้าไปก็โดนเวทัสเอามือขวางไว้ เขามองเธอแวบหนึ่ง แววตาของเขาเย็นชามาก ติรยาที่ถูกเขาปฏิเสธรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย เธอยิ้มแล้วพูดว่า“ฉันเข้าบ้านก่อนนะ” เธอเปิดประตูรถลงไป ยืนอยู่หน้าบ้าน มองดูเวทัสที่ขับรถออกไป วันนี้แดดแรงมาก แต่ในใจของเธอกลับหนาวเหน็บยิ่งนัก ฉันสู้ปาณีไม่ได้ตรงไหน? เธอมีสิทธิ์อะไร ทำไมเวทัสถึงคบกับเธอได้ แต่กลับไม่ยอมชอบฉัน? แม้จะคบกันในนาม แต่เวทัสก็ไม่เคยมองเธอในฐานะแฟนจริงๆเลย เมื่อคิดถึงจุดนี้ ในใจของเธอก็เกลียดปาณีมากยิ่งขึ้น! ...... ตอนบ่าย ธามนิธิมีธุระต้องออกไปข้างนอกกับไวยาตย์ ปาณีนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขกคนเดียว เวทัสเดินเข้ามาในบ้าน ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ พร้อมกับใบเครดิตหนึ่งใบที่ถูกโยนลงตรงหน้าเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมอง มองไปยังใบหน้าที่จริงจังของเขา แล้วมองไปยังบัตรเครดิตใบนั้น ไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอะไร พูดด้วย ความหวังดีว่า“นายบังแสงหมดแล้ว” “เธอไม่ได้ต้องการเงินหรอกหรอ? ฉันให้เธอ ไปจากน้าชายฉันซะ!” ปาณีพลิกหนังสือในมืออ่านต่อ ยังคงพูดด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งว่า“ฉันไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร”