ตอนที่ 33

ต๭นที่ 33 “ที่เธอคบกับน้าชายฉันก็เพราะเงินไม่ใช่รึไง?”เวทัสมองเธอด้วยความโมโห“เธอต้องการเงิน ฉันก็ให้เธอได้! ขอแค่เธอไปจากเขาซะ เงินพวกนี้ก็จะเป็นของเธอ” เวลานี้ ปาณีรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขอทาน และเขาก็เป็นผู้เสียสละที่อยู่สูงส่ง เธอเงยหน้าขึ้น มองไปยังเวทัส รู้สึกขัดหูขัดตาอย่างมาก“ใครเป็นคนบอกนาย?” จู่ๆเขาก็เอาเงินมาให้เธอ “ติรยาเป็นคนบอก” เวทัสมองหน้าเธอ“เขาบอกว่าวันนั้นที่เธอไปบ้านเขาเพราะจะยืมเงิน......” ในสมองของปาณีได้ฉายภาพที่อยู่หน้าบ้านติรยาในวันนั้นขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ คำพูดของเวทัส ทำให้เธอคิดถึงเวลานั้น เวลาที่เธอไม่หลงเหลือศักดิ์ศรีของตัวเองเลย เธอเงยหน้าขึ้น มองหน้าเวทัส“เขายังพูดอะไรอีก?” “เขาบอกว่าที่เธอคบกับน้าชายฉันก็เพราะเงิน! เธอไม่เคยรักน้าชายฉันเลย!”เมื่อเทียบกับคำพูดของปาณีที่บอกว่า เธอคบกับ ธามนิธิเพราะว่าเธอชอบธามนิธิ เวทัสยินดีจะเชื่อคำพูดของติรยามากกว่า เขายอมที่จะเชื่อว่า ปาณีคบกับธามนิธิเพราะเงิน ปาณีหัวเราะ“เพราะฉะนั้น นายเลยเชื่อคำพูดของเขา แล้วเอาเงินฟาดหน้า ไล่ฉันไป?” เธอมองไปยังบัตรเครดิตที่ถูกโยนลงบนโต๊ะ รู้สึกถูกเหน็บแนมเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าติรยาจะพูดอะไรเขาก็เชื่อหมด แต่กลับไม่เคยเชื่อเธอเลย เวทัสจ้องมองปาณีอย่างเยาะเย้ย“หรือว่าไม่ใช่ล่ะ? เธออย่าบอกนะว่าระหว่างเธอกับน้าฉันคือรักแท้ ฉันไม่เชื่อ!” คนที่ปาณีชอบควรจะเป็นเขา! คือเขา! เขาไม่เชื่อว่าการที่คบกันมาตั้งนาน ในใจของปาณีจะไม่มีเขาอยู่เลยแม้แต่น้อย สำหรับปาณีแล้วคำพูดของเวทัสคือการดูถูกเหยียดหยาม รู้สึกเจ็บปวดเหมือนตัวเองโดนถอดเสื้อออกจนหมด แล้วทิ้งไว้กลางถนนให้คนย่ำยี เธอคิดว่าคงเป็นเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เวลาอยู่ต่อหน้าเวทัสแล้วเธอกลัวเสียหน้ามาก! ทั้งๆที่ครอบครัวเธอยากจนมาก แต่กลับไม่ให้เขารู้ ทั้งๆที่ไม่มีเงิน แต่ในทุกเทศกาล เธอก็จะพยายามทำงานเก็บเงิน เพื่อที่จะซื้อของขวัญให้กับเขา ตลอดเวลาที่คบกับเขา ไม่ว่าเธอจะยากลำบากสักแค่ไหหน เธอก็ไม่เคยคิดจะยืมเงินกับเขาเลย เธอดื้อรั้นขนาดนี้ ก็แค่อยากรักษาศักดิ์ของตัวเองไว้ตอนอยู่ต่อหน้าคนที่ชอบเท่านั้นเอง แต่ในตอนนี้ ในสายตาของเขา เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ยอมละทิ้งทุกอย่างเพื่อเงิน แม้จะบอกว่าเธอรักเงิน ก็ดูเหมือนจะพูดไม่ผิด แต่ก็ไม่อยากให้เขามาดูถูกขนาดนี้ เธอพูดกับเวทัสว่า“ติรยาพูดอะไร นายก็เชื่ออย่างนั้น! นายคิดดูดีๆ เราคบกันมาตั้งนาน ฉันเคยเอาเงินของนายแม้แต่บาทเดียวไหม? เวทัส ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าเมื่อก่อนฉันชอบนายได้ยังไงกัน! นายนี่เป็นหมูดีๆนี่เอง!” เธอโง่มามากแล้ว ไม่คิดว่าเวทัสจะโง่กว่าเธออีก ถูกติรยาหลอกมาจนถึงตอนนี้ ยังเชื่ออย่างสุดใจอีก สีหน้าของเวทัสที่ถูกปาณีด่าว่าเป็นหมูนั้นดูไม่ได้เลย“ถ้าอย่างนั้น ที่เธอไปบ้านติรยาก็ไม่ได้ไปยืมเงิน เขาปรักปรำเธอล่ะสิ?” “......” ปาณีตอบว่า“ฉันไปยืมเงินแล้วจะทำไม? ฉันขาดแคลนเงินแล้วจะทำไม? นายวางใจได้เลย แม้ว่าฉันต้องอดตาย ฉันก็ไม่มีวันเอาเงินของนายแม้แต่บาทเดียว” ปาณีมองบัตรเครดิตที่วางอยู่บนโต๊ะแวบเดียว รู้สึกว่าตัวเองกับผู้ชายคนนี้ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก เขาถูกติรยาล้างสมองจนหมดแล้ว คำอธิบายของเธอ ไม่มีความหมายใดๆสำหรับเขาเลย เขายังเป็นเวทัสที่เธอรู้จักที่ไหนกัน เป็นสุนัขที่ติรยาเลี้ยงมายังเข้าท่ากว่า! เธอไม่อยากอยู่ในห้องเดียวกับเขาอีก จึงผลักเวทัสออก แล้วเดินจากไป เวทัสอยากยื่นมือออกไปขวางเธอไว้ แต่ฐิติพรก็เดินเข้ามาพอดี