已经是第一章了
ตอนที่ 35
ตนที่ 35
ถ้าหากเขาไม่กลับมา เธอต้องทนอยู่อย่างนี้ทั้งคืนหรอกหรอ?
ปาณีมองไปยังธามนิธิที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอใบ้ให้“คือ......หนูเป็นประจำเดือนค่ะ”
หลังพูดประโยคนี้ เธอแทบอยากจะเอาผ้าห่มมาปิดหน้าไว้
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอคุยเรื่องนี้กับผู้ชาย และยิ่งไปกว่านั้น ไวยาตย์ก็อยู่ที่นี่ด้วย
ยังดีที่ไวยาตย์เป็นคนเข้าใจง่าย เขาจึงรีบพูดว่า“พอดีผมลืมของไว้ข้างล่าง ผมลงไปเอาก่อนนะครับ”
หลังจากที่ปาณีได้ยินเสียงปิดประตู จึงเงยหน้าขึ้นมองธามนิธิ ปรากฏว่าเขายังคงสีหน้าจริงจังเหมือนเดิม จ้องมองเธอไม่หยุด
เธอขมวดคิ้ว“คุณมองหน้าฉันแบบนี้ทำไมคะ? เป็นเพราะคุณคนเดียวเลย ทำให้หนูเสียหน้าต่อหน้าคุณไวยาตย์”
เธอเอาผ้าห่มปิดหน้า นอนลงไปตามเดิม
มือหนึ่งยื่นออกมาจับมือของเธอไว้อย่างอบอุ่น เพราะว่าเป็นประจำเดือน มือของเธอจึงเย็นมาก มือที่อบอุ่นของเขากุมมือเธอไว้ “ตอนแรกยังคิดว่าเป็นเพราะทะเลาะกับเวทัสเลยไม่ลงไปกินข้าวซะอีก!”
“เป็นไปได้ไงคะ?”ปาณีปฏิเสธทันควัน มองหน้าธามนิธิ“พวกเขาเป็นคนพูดหรอคะ? พวกเขาก็คิดว่าเป็นแบบนี้? หนูไร้สาระขนาดนั้นเลยหรอคะ?”
ธามนิธิมองปาณีพร้อมกับพูดว่า“เธอกับเวทัสไม่ได้ทะเลาะกันหรอกหรอ?”
ถ้าไม่ได้ทะเลาะกัน แม่คงไม่พูดแบบนี้
ที่จริงแล้ว ทั้งสองคนต้องมีความขัดแย้งกันแน่นอน
“เถียงกันสองสามคำ”ปาณีตอบ“ไม่ถือว่าทะเลาะกันหรอกค่ะ”
“แปลกจริงๆ”ธามนิธิพูด“ปกติเวทัสไม่ใช่คนที่ไม่เชื่อฟังเลยนะ นิสัยของเธอก็ไม่เลว ทำไมเธอสองคนถึงเข้ากันไม่ได้ล่ะ?”
แม้ว่าครั้งก่อนจะว่ากล่าวตักเตือนเวทัสไป แต่ถึงยังไงเวทัสก็เป็นลูกชายของพี่สาวเขา บางครั้งเขายุ่งมากเกินไปก็ไม่ดี
คำพูดของธามนิธิ ทำให้ปาณีรู้สึกกินปูนร้อนท้องขึ้นมา
เธอมองธามนิธิสักครู่ แล้วพูดว่า“สงสัยเกิดมาไม่ถูกโฉลกกันมั้งคะ! คุณอา เพิ่งกลับมาหรอคะ? กินข้าวยังคะ?”
“ยังเลย กลัวเธอโมโห เลยขึ้นมาดูเธอก่อน”
“คุณไปกินข้าวเถอะค่ะ! หนูนอนพักสักพักคงหาย”ปาณีนอนลงบนหมอนที่นุ่มนิ่ม ไม่คุ้นชินที่จะเป็นภาระให้เขา
ธามนิธิพูดว่า“เธอนอนพักก่อนนะ”
หลังจากนั้นเขาก็ออกไปจากห้อง
ปาณีหลับตาลง เธออยากนอนพักสักหน่อย แต่ไม่นานนัก ธามนิธิก็กลับมา
“ปาณี”
ปาณีลืมตา มองไปยังเขา“คุณไปทานข้าวแล้วไม่ใช่หรอคะ? ทานเสร็จไวขนาดนี้เลยหรอคะ?”
“นี่คือน้ำตาลทรายแดงต้ม”ธามนิธิยื่นถ้วยไปให้เธอ“แม่บ้านบอกว่าดื่มอันนี้แล้วจะดีขึ้น”
ปาณีรีบรับถ้วยจากมือเขามา ยังไม่ทันดื่ม ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ เธอมองธามนิธิอย่างระมัดระวัง“คุณบอกแม่บ้านแล้ว?”
“อืม”
ปาณีรู้สึกอายอย่างเห็นได้ชัด“เรื่องเล็กน้อยเอง คุณทำอย่างนี้ หนูก็เกรงใจแย่สิคะ”
แค่ประจำเดือนมา ก็ป่าวประกาศไปทั้งบ้าน
ยิ่งคิด ก็ยิ่งขายหน้า
ธามนิธิพูดว่า“ร่างกายไม่สบาย ทิ้งไว้ไม่สนใจได้ยังไง! เธอดื่มก่อน ฉันให้คนส่งของกินขึ้นมาด้วย เธอดูซิว่าอยากกินอะไร”
หลังจากที่เขาพูดจบ แม่บ้านก็ส่งอาหารมาให้พอดี
แต่เดิมปาณีไม่อยากอาหาร แต่พอเห็นอาหารเหล่านี้แล้วก็รู้สึกหิวเล็กน้อย
เธอลุกขึ้นจากเตียง นั่งสวมชุดนอนอยู่ข้างๆโต๊ะอาหาร กินอาหารไปเล็กน้อย
已经是最新一章了
加载中
