ตอนที่ 39

ต๭นที่ 39 ไม่รู้ว่าธามนิธิทำอะไรไว้ในชาติปางก่อน ถึงต้องเผชิญกับครอบครัวมีสุวรรณ์ ปาณีพูดว่า “หนูไปอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ไหมคะ?” ไวยาตย์ตอบว่า “ถ้าคุณเข้าไปแล้วพูดอะไรผิดขึ้นมา เขาจะยิ่งโมโหเข้าไปอีก” ในฐานะผู้ชาย ไวยาตย์สามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของธามนิธิในตอนนี้ ปาณีได้ยินไวยาตย์พูดเช่นนี้แล้ว ไม่มีทางเลือก จำใจต้องลงไปข้างล่าง ตอนเธอลงไปข้างล่าง คู่สามีภรรยาบ้านมีสุวรรณ์ถูกฐิติพรไล่ออกไปแล้ว ในห้องอาหาร ฐิติพรมองไปยังปาณีที่ลงมาคนเดียว ถามว่า “ธามนิธิล่ะ? เขาไม่มากินข้าวหรอ?” ฐิติพรคิดอย่างไร้เดียงสาว่าธามนิธิจะไม่รู้เรื่องที่บ้านมีสุวรรณ์มาถอนหมั้นในวันนี้ ปาณีนึกถึงธามนิธิที่ยังไม่ออกจากห้องจนถึงตอนนี้ ตอบว่า “คุณอาอารมณ์ไม่ค่อยดีค่ะ” “เขาเป็นอะไรหรอ?” ฐิติพรนั่งลง มองไปยังปาณี พูดว่า “ปาณี หนูแต่งงานเข้ามาในบ้านหลังนี้ พวกเราไม่มีคำขออื่นใดเลย หวังเพียงแต่เธอจะดีกับธามนิธิให้มากๆ เข้าใจไหม?” “หนูจะดีกับเขาให้มากๆค่ะ” ปาณีพยักหน้าตอบ ฐิติพรพูดว่า “ไปเรียกเขาลงมากินอาหารหน่อยสิ! อารมณ์เขาไม่ค่อยดี หนูก็ไปง้อเขาหน่อย” เธอมองออกว่า ธามนิธิดีกับปาณีเป็นพิเศษ แต่ในเวลานี้ ก็คงมีเพียงปาณีเท่านั้นที่จะง้อเขาได้ ปาณีลุกขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฐิติพร ...... ไวยาตย์ได้ยินว่าเธอจะเข้าไปหาธามนิธิ จึงห้ามเธอเอาไว้ “ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่หรอครับว่าให้ลงไปข้างล่าง? คุณเข้าไปในตอนนี้จะยิ่งทำให้คุณธามนิธิไม่พอใจ” เวลาที่ธามนิธิโมโห ข้อห้ามที่สำคัญที่สุดคือห้ามใครรบกวน “หนูแค่อยากเข้าไปคุยกับเขา” ไวยาตย์เห็นสีหน้าที่จริงจังของปาณี ก็ยังคงไม่ค่อยไว้ใจเธอ “คุณยังรู้จักคุณธามนิธิไม่ดีพอ ถ้าเข้าไปตอนนี้ จะยิ่งทำให้เขาโมโห” ปาณีตอบว่า “ถ้าเขาโมโห ก็ให้เขาด่าฉันละกัน! ไม่แน่เมื่อเขาด่าเสร็จแล้วจะสบายใจขึ้น” ไม่อย่างนั้นจะทำอะไรได้อีก? ปาณีมองไปยังไวยาตย์ “คุณเข้าใจเขา แต่ทุกครั้งคุณก็ปล่อยให้เขาอารมณ์เสียอยู่คนเดียว?” ไวยาตย์ “......” เขาเถียงเธอไม่ไหว จึงปล่อยให้เธอเข้าไป ...... ปาณีผลักประตูห้องเข้าไป เห็นธามนิธินั่งอยู่ริมหน้าต่าง ตาจ้องมองออกไปข้างนอก ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ท่าทางของเขาเช่นนี้ ทำให้ปาณีนึกถึงวันที่เจอเขาครั้งแรก ในคฤหาสน์ที่เมืองชลธี เขาก็นั่งอยู่ริมหน้าต่างแบบนี้เหมือนกัน วันนั้นเธอไม่ได้เข้าไป ไวยาตย์ให้เธอกลับไปสักก่อน ปาณีในเวลานั้นไม่เข้าใจธามนิธิ และไม่รู้ว่าเขาเสียใจเพราะเรื่องอะไร แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว เธอเดินเข้าไปหาธามนิธิ ขณะที่เข้าใกล้เขา รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงมาก ไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่าเวลาที่เขาโมโห บรรยากาศรอบๆตัวจะตึงเครียดมาก มิน่าล่ะไวยาตย์ถึงไม่ให้เธอเข้ามา ไวยาตย์คงโดนมาไม่น้อย! ประสาทสัมผัสของธามนิธิที่เคยเป็นทหารไวมาก ไม่ต้องรอให้ปาณีพูดก่อน ก็ได้ยินเขาพูดแล้วว่า “ออกไป” ไม่อ่อนโยนกับเธอเหมือนก่อนหน้านี้ เขาพูดกับเธออย่างเย็นชา เพื่อที่จะไล่เธอออกไป เขาเกลียดที่มีคนมาปลอมใจในเวลานี้ที่สุด! ทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนประชดเหน็บแนมมากยิ่งขึ้น! สายตาของธามนิธิยังคงมองออกไปข้างนอก แววตาของเขาเย็นชามาก เขามักจะคิดถึงตอนที่ตัวเองปกติดี ตอนนั้นนลินดีกับ เขามากแค่ไหน เหมือนเขาเป็นพระเจ้าที่เธอต้องคอยเอาอกเอาใจตลอดเวลา ไม่ว่าเขาจะยุ่งสักแค่ไหน แม้กระทั่งเขาจะได้กลับมาแค่ปีละครั้งก็ไม่หวั่น เธอยังคงรอเขาด้วยความเต็มใจ และยังหมั้นกับเขาอีกด้วย