ตอนที่ 62

ตอนที่ 62 ในเวลานี้ เพื่อนๆหลายคนก็กลับไปแล้ว ...... เวทัสเดินออกมาจากร้านอาหาร เตรียมตัวจะกลับเหมือนกัน แต่ถูกติรยาเรียกซะก่อน “เวทัส” เขาหยุดเดิน มองไปยังติรยา น้ำเสียงเย็นชามาก “วันนี้ฉันติดธุระ ไม่สะดวกไปส่งเธอ” เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก ติรยาพูดอย่างจริงจังว่า “ไม่ใช่ฉันนะ ปาณีต่างหากที่มีเรื่องจะหานาย เธอเกรงใจที่จะต้องบอกนายเลยให้ฉันมาพูดแทน” ได้ยินว่าปาณี เวทัสก็อึ้งไปสักพัก เธอรู้สึกผิดต่อปาณีแต่แรกแล้ว เมื่อตอนกลางคืน ได้ยินบทสนทนาของเธอกับครูตนัสแล้ว ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ เขารู้สึกว่า ตัวเองไม่เคยรู้จักปาณีอย่างแท้จริงเลย เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเธอต้องเผชิญกับเรื่องราวมากมายขนาดนี้ พอได้ยินว่าเธอกำลังตามหาตัวเอง เขาก็ไม่ได้สนใจว่าพวกเขาจะเลิกกันแล้ว “เขาอยู่ไหน?” “ในห้องน้ำ” ติรยาสนใจการเคลื่อนไหวของปาณีตลอด ก็เพื่อที่จะรอเวลานี้! เวทัสกลับไปยังร้านอาหาร เดินไปทางไปห้องน้ำ เพิ่งถึงหน้าประตู ก็เห็นปาณีเดินออกมาจากข้างใน ตาของเธอแดงก่ำ เหมือนคนเพิ่งร้องไห้ แต่เดิมปาณีคิดว่าทุกคนกลับไปแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าเวทัสยังอยู่ และเขายังเห็นตัวเองในสภาพนี้อีก รู้สึกขายหน้าเล็กน้อย เขาคงมาเข้าห้องน้ำมั้ง เธอหลีกทางไปอีกฝั่งหนึ่ง เพื่อเว้นทางเดินให้เขา แต่กลับพบว่าเวทัสมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ปาณีอึ้งไปสักพัก พูดอย่างเย็นชาว่า “ นายทำอะไร?” เขาคงไม่ได้มาหาเธอใช่ไหม? เมื่อก่อนเขายังรำคาญทุกครั้งที่เห็นหน้าเธอ ตอนนี้กลับเดินมาหาเธอเอง? ติรยาล่ะ? ทำอะไรอยู่ถึงไม่เฝ้าแฟนของตัวเองไว้? เวทัสถามว่า “เธอหาฉันหรอ?” เขามองไปยังดวงตาที่แดงก่ำของปาณี แววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย ปาณีรู้สึกตลก “ฉันหานาย? ฉันไม่ได้มีธุระอะไรกับนายแล้วจะหานายทำไม?” อยากมาหาเรื่องเธอ ก็ไม่ต้องโยนความรับผิดชอบมาทั้งหมดก็ได้มั้ง? “หลีกไป ฉันจะกลับบ้านแล้ว” ปาณีไม่ชอบที่เขามาขวางทางเธอแบบนี้ เวทัสมองดูปาณี แต่ก่อนตอนที่พวกเขาคบกัน ปาณีอ่อนโยนกับเขามาก แต่ในตอนนี้ เธอรู้สึกเบื่อหน่ายด้วยซ้ำที่ต้องเห็นหน้าเขา เขาจับไหล่ของปาณีไว้ หยุดไม่ได้เธอจากไป น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนมากกว่าปกติมากๆ “เรากลับมาคบกันเถอะนะ!” ปาณีอึ้งไปสักพัก เงยหน้าขึ้นมองเวทัส เขาพูดอะไรเนี่ย? กลับมาคบกันใหม่? พูดเป็นเล่นไปได้! ปาณีมองไปยังเวทัสที่ทำตัวจริงจังอยู่ตรงหน้า คิดถึงก่อนหน้านี้ที่เขายังสัญญาว่าจะไล่เธอออกจากบ้านวิสิทธิ์เวช แต่ตอนนี้กลับบอกว่าจะคบกับเธอ “เวทัส นายบ้าไปแล้วรึไง?” “ฉันจริงจังนะ” เปิดปากขอเธอคืนดี เวทัสวางศักดิ์ศรีของตัวเองลง แต่เดิมเขาคิดว่าปาณีไม่ชอบเขา ตัวเองก็ไม่ต้องไปรั้งเธอไว้ ผู้หญิงบนโลกมีเยอะแยะมากมาย แต่แล้ว...... ความเย็นชาของปาณี ก็ทำให้เขาเข้าใจว่า หากเขาไม่พยายาม เธอก็จะยิ่งออกห่างจากเขามากขึ้น ปาณีเห็นท่าทางแน่วแน่ของเขา รู้สึกน่าขำ เขาคิดว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์ด้านความรักรึไง? “เวทัส ฉันก็จริงจังเหมือนกัน ฉันไม่มีนิสัยที่กลับไปกินหญ้าเก่า สำหรับสิ่งของที่ติรยาเคยเล่นแล้ว ฉันไม่สนใจ” ปาณีเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรไปแล้ว จะไม่เปลี่ยนใจเด็ดขาด! ไม่ว่าเมื่อก่อนเธอจะดีกับเวทัสมากแค่ไหน แต่ในตอนนี้ เธอได้ผิดหวังกับความสัมพันธ์นี้มากแล้ว เธอไม่ใช่คนที่จะทำร้ายตัวเอง และไม่มีอารมณ์ที่จะมาย่ำยีตัวเองด้วย เวทัสหมดคำพูดสำหรับคำพูดของเธอ “ปาณี เธอจำเป็นต้องพูดแรงขนาดนี้เลยหรอ?” ถึงขั้นพูดว่าเขาเป็นสิ่งของที่ติรยาเคยเล่น