ตอนที่ 63

ต๭นที่ 63 “นายยังจะคาดหวังให้ฉันพูดอะไรที่น่าฟังอีกหรอ?” ปาณีมองเขาด้วยสีหน้าล้อเล่น ในสายตาของเธอไม่หลงเหลือเยื่อใยที่มีต่อเขาเลยแม้แต่น้อย “ปาณี เธอรู้ไหมว่าฉันกำลังให้โอกาสเธอ?” เวทัสโกรธเนื่องจากความละอายและขุ่นเคืองเล็กน้อย คำพูดของปาณีทำให้เขาเสียหน้ามาก ปาณียิ้ม แต่เดิมเธอยังเสียใจอยู่เลย โดนเวทัสหยอกแบบนี้ รู้สึกน่าสนใจขึ้นมาหน่อย “ถ้าอย่างนั้นฉันต้องขอบคุณที่นายทิ้งฉันไป และมาขอคืนดีกับฉันตอนนี้?” “เธออย่าคิดว่าฉันจะมาขอคืนดีเป็นครั้งที่สอง!” สำหรับเขานั้น ที่ยอมก้มหัวให้เธอในวันนี้ ถือเป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว ไม่คิดเลยว่าเธอไม่เพียงแต่ไม่ขอบคุณ แต่ยังพูดจาไม่น่าฟังอีก ทำให้เขาโมโหจนแทบจะเป็นบ้า “ฉันไม่ได้คาดหวังอยู่แล้ว” ปาณีมองเวทัสอย่างเย็นชา ไม่รู้ว่าเขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน ถึงคิดว่าตัวเองยังอาลัยอาวรณ์เขาอยู่ เวทัสมองท่าทางของเธอ ไม่มีหน้าที่จะอยู่ต่อ จึงเดินจากไปด้วยความโกรธ ...... ติรยาที่หลบอยู่ภายนอก เห็นการทะเลาะถกเถียงกันของทั้งสองอย่างชัดเจน พูดตามความจริง ในตอนที่เวทัสของคืนดี เธอโมโหจนแทบจะเป็นบ้า เขาทำแบบนี้ได้ยังไง? แม้เมื่อก่อนเขากับปาณีจะคบกัน แต่ตอนนี้คนที่คบกับเขาคือเธอ ติรยา เขาไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาขนาดนี้เลยหรอ? ดีที่ปาณีให้หน้าแล้วยังไม่เอาหน้าอีก ดูจากสถานการณ์แล้ว คาดเดาว่าต่อไปเวทัสคงไม่สนใจเธออีก ติรยามองดูรูปในมือถือที่แอบถ่ายไว้ ดูจากมุมนี้แล้ว ปาณีและเวทัสอยู่ใกล้กันมาก ดูเหมือนทั้งสองคนจะใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก เธอยิ้มมุมปาก รอคอยเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่ธามนิธิเห็นรูปพวกนี้ และหลังจากนั้น ก็กดส่งออกไป ข้างล่างยังมีข้อความที่เขียนไว้ว่า : “คุณอาธามนิธิ คุณดูปาณีสิคะ เธอเป็นแบบนี้อีกแล้ว เธอบอกว่าเธอชอบเวทัสมาก ที่ทนอยู่กับคุณอาเป็นเพราะว่าโดนแม่บังคับ ขอเพียงเวทัสยอมคบกับเธอ เธอจะไปจากคุณทันที......” หลังจากส่งข้อความเสร็จ ติรยาก็ยิ้มมุมปาก เธอไม่เชื่อว่าปาณียังจะอยู่ในบ้านวิสิทธิ์เวชอย่างสุขสบายได้อีก เพียงแค่ธามนิธิไม่สนใจปาณี ปาณีก็จะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอและเวทัสอีก! ถึงเวลานั้นเธอก็จะกลายเป็นยาจกเหมือนเดิม! และยิ่งไปกว่านั้น เห็นได้ว่าธามนิธินิสัยไม่ดีเป็นอย่างมาก เธอชักจะอยากรู้แล้วสินะว่าจุดจบของปาณีจะเป็นยังไง หลังจากเห็นเวทัสเดินออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา ติรยาจึงรีบเก็บมือถือ และเดินตามเขาออกไป ...... ปาณีกลับบ้านเป็นคนสุดท้าย หลังจากออกจากร้านอาหาร ก็ตรงไปยังสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่ใกล้ที่สุด ซื้อตั๋วและนั่งรถกลับบ้าน “คุณหนูปาณี กลับมาสักทีนะคะ!” ปาณีเพิ่งถึงหน้าบ้าน ก็เห็นลำมุงที่เตรียมตัวจะกลับไปยังบ้านวิสิทธิ์เวชเดินออกมาจากข้างใน สีหน้าของเธอเครียดเล็กน้อย “สวัสดีค่ะคุณน้า!” มองไปยังสีหน้าที่เคร่งเครียดของเธอ “เกิดเรื่องอะไรหรอคะ?” “วันนี้คุณชายธามนิธิอารมณ์ไม่ค่อยดีค่ะ เดี๋ยวคุณหนูเข้าไปแล้วระวังหน่อยนะคะ” ถ้าหากถามว่าคนในบ้านนี้กลัวอะไรมากที่สุด คำตอบก็คงจะเป็นกลัวธามนิธิโมโหสินะ! คำพูดของลำมุง ทำให้ปาณีสับสนเล็กน้อย ตอนคุณอาโทรหาเธอยังดีๆอยู่เลย! เธอไม่ได้คิดอะไรมาก พูดกับลำมุงว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณกลับดีๆนะคะ ระหว่างทางระวังตัวด้วยนะคะ” แม่บ้านจะกลับบ้านวิสิทธิ์เวชในเวลานี้ของทุกวัน ลำมุงพูดว่า “รีบเข้าไปเถอะค่ะ” “หนูไปส่งนะคะ” ปาณีส่งแม่บ้านกลับไปแล้วจึงจะเข้าบ้าน เธอไม่ได้พกกุญแจติดตัว จึงเคาะประตูบ้าน ไวยาตย์เป็นคนมาเปิดประตูด้วยสีหน้าเข้มขรึม และเขาก็ไม่ได้ทักทายเมื่อเห็นปาณี