ตอนที่ 73

ต๭นที่ 73 “คุณอา ดื่มยาค่ะ” ปาณีขมวดคิ้วหลังจากที่ได้กลิ่นยา ตอนเด็กพ่อแม่ก็ให้เธอดื่มยาจีนตอนเธอไม่สบาย ตอนนี้กลายเป็นเงามืดในใจของเธอไปแล้ว แค่เพียงได้กลิ่นนี้ก็ไม่ไหวแล้ว ธามนิธิมองไปยังปาณี ได้กลิ่นยามาแต่ไกล “ยาอะไร?” “พี่ให้หนูเอามาให้คุณ” ปาณีมองไปยังธามนิธิอย่างคนทำผิด “......” พอได้ยินว่าเป็นจันวิภา ธามนิธิก็ขมวดคิ้ว “เอาออกไป!” เขารู้ว่าปาณีจะไม่หลอกเขา แต่จันวิภาอ่ะไม่แน่ นั่นเป็นพี่สาวของเขานะ พี่สาวแท้ๆ! วันๆใส่ใจแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง “แต่ว่า พี่บอกหนูให้เกลี้ยกล่อมคุณให้ดื่มยานี้” เธอโดนจันวิภาบังคับจนต้องตกลง ถ้าหากทำได้ไม้ดี มักรู้สึกว่าไม่รู้จะไปรายงานยังไง ธามนิธิมองปาณีแวบหนึ่ง “เขาได้บอกเธอรึเปล่าว่าเป็นยาอะไร?” “พี่บอกว่าเป็นยาที่ดื่มแล้วจะทำให้มีลูกได้......” ปาณีพูดเสียงเบามาก จันวิภาพูดออกมาง่ายมาก แต่เมื่อเธอเป็นคนพูดกลับรู้สึกยากมากที่จะเอ่ยปาก....... ธามนิธิหมดคำพูด เป็นไปตามคาด! เขารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ธามนิธิพูดด้วยเสียงต่ำทุ้ม “เธอเอามานี่” ไม่คาดคิดเลยว่าคุณอาจะเปลี่ยนความคิดหลังจากที่เขาได้ยิน ปาณีรีบนำยาไปให้ เห็นเพียงเขารับยาไป จากนั้น...... ก็เทลงไปในถังขยะที่อยู่ข้างๆ...... นั่นเป็นน้ำพักน้ำแรงของจันวิภาเลยนะ “......” ปาณีรู้สึกเสียดาย “นี่เป็นยาที่พี่ต้มเองเลยนะ เขาต้มมาทั้งวัน” ถ้าเกิดพี่รู้ว่ายาถูกเททิ้ง แล้วจะรอดหรอนี่? มองดูท่าทางของเธอที่อธิบายแทนจันวิภา ธามนิธิดึงเธอเข้ามากอดอย่างเผด็จการ เขามองหน้าเธอ ถามคำถามที่เหมือนจะล้อเล่นแต่ก็ไม่ได้ล้อเล่น “ทำไม ปาณีอยากมีลูกแล้วหรอ?” “ไม่...... ไม่ใช่” ปาณีพูดว่าความลำบากใจ “หนูก็แค่......ทำไปเพื่อหวังดีกับคุณ!” ถ้าไม่เป็นเพราะคุณอา เธอหรือจะทำเรื่องแบบนี้ “หวังดีกับฉัน” สายตาของธามนิธิแฝงไปด้วยความหมายอื่น คนน่ารักของเขา ไม่คาดคิดว่าจะสงสัยความสามารถด้านนั้นของเขา? เขาจะพิสูจน์ตัวเองยังไงดี? ในวินาทีนี้ ร่างกายของธามนิธิแข็งตึงขึ้นมา ก่อนหน้านี้เขาได้รับบาดเจ็บจริง คุณหมอก็เคยพูดแล้วว่าอาจจะมีผลกระทบต่อความสามารถในการมีบุตร แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าปาณีแล้ว เขามั่นใจได้ว่าเขาไม่มีปัญหาเลยแม้แต่น้อย! ปาณีไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน ถึงพูดกับธามนิธิว่า “หนูรู้ว่าเรื่องแบบนี้ยากที่จะเอ่ยปาก แต่ว่า ก็ต้องเผชิญหน้าและมองในด้านบวก แบบนี้ถึงจะดีขึ้น คุณว่าไหมคะ?” แม้ยาจะถูกเททิ้งแล้ว แต่ในครัวยังมีอีก ปาณีไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แต่ว่า หลังจากที่ธามนิธิได้ยินเธอพูด ถึงกับมีอาการหน้าดำหน้าแดงขึ้นมา เวลาที่เขาไม่พูดไม่จา ทำให้คนรอบข้างรู้สึกกลัวเล็กน้อย ปาณีถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณอา คุณโกรธหรอคะ? หนูหวังดีจริงๆนะคะ พี่ก็เหมือนกัน เขาเพียงแค่เป็นห่วงคุณ...... อุ๊บ!” ธามนิธิปิดปากของเธออย่างเผด็จการ ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ ที่จูบเธอเบาๆแล้วก็ปล่อย แต่กลับเลือกวิธีที่จูบอย่างดุเดือด...... บรรยากาศที่เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชายรายล้อมรอบๆตัวเธอ จูบนี้ดำเนินต่อไปอีกนาน ปาณีรู้สึกว่าตัวเองจูบจนจะหายใจไม่ออกแล้ว ธามนิธิปล่อยเธอ จ้องหน้าปาณีที่กำลังสูดลมหายใจ “รู้ตัวว่าทำผิดรึไง?” ....... “หนูทำผิดตรงไหนคะ?” ปาณีถามด้วยความงง ดังนั้นคุณอาจึงลงโทษเธอ? แต่ว่า เธอทำอะไรผิดล่ะ? ธามนิธิ “......” เขาจ้องหน้าปาณี พบว่าเธออายุยังน้อย และยังไร้เดียงสามาก สิ่งที่คิดก็ไม่มากนัก และเพราะเป็นแบบนี้ เขาจึงไม่อยากทำให้เธอตกใจ