ตอนที่ 74

ต๭นที่ 74 ธามนิธิลูบหัวเธอเบาๆ พูดด้วยความรักใคร่เอาใจใส่ว่า “คราวหน้าถ้าพี่ให้เธอทำอะไรอีก เธอก็อย่าไปฟังเขาล่ะ เขาก็หาเรื่องใส่ตัวอยู่อย่างนั้น ก็ไม่รู้ว่าไปเอาตำหรับยามาจากไหน หลอกคนทั้งนั้น” “หลอกคนหรอคะ?” ปาณีไม่ค่อยจะเชื่อ เห็นพี่สาวจริงจังขนาดนั้น เธอก็คิดว่าจะเชื่อถือได้ซะอีก ธามนิธิพูดอย่างเอาจริงเอาจังว่า “แน่นอนสิ! ฉันกินจนจะอ้วกแล้ว ไม่เห็นผลเลยแม้แต่น้อย ...... ถ้าครั้งหน้าเธอเอามาอีก เธอก็กินแทนฉันเลยละกัน!” พอได้ยินว่ากินยา ปาณีก็รีบส่ายหัว “...... ขมขนาดนั้น หนูไม่อยากกิน” แม้เธอจะเป็นนักกิน แต่กลัวขมมาก โดยเฉพาะยาจีน มองไปทางเธอที่ทำท่าทางกลัวขนาดนั้น ธามนิธิหัวเราะออกมา พูดอย่างตัดพ้อว่า “งั้นเธอยังเต็มใจให้ฉันกินอีก? เสียดายที่ฉันเอ็นดูเธอขนาดนี้จริงๆ!” “......” พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ ปาณีรู้สึกวาตัวเองใจร้ายจริงๆ พูดว่า “ก็ได้ คราวหน้าหนูจะไม่เอามาแล้วค่ะ” ธามนิธิถึงจะพยักหน้าอย่างพอใจ ส่งถ้วยยาให้เธอ “เอาถ้วยลงไป คืนให้พี่” จันวิภายังรอข่าวดีอยู่ข้างล่าง เห็นปาณีเดินลงมา จึงรีบถามว่า “เป็นยังไงบ้าง? เขาดื่มไหม?” “ไม่ค่ะ” ปาณีส่ายหัว “คุณอาบอกว่ายานี้ไม่ได้ผล คราวหลังไม่ต้องต้มให้เขาอีก” “เขายังไม่ทันได้กินเลยรู้ได้ไงว่ายาไม่ได้ผล? เธอไม่ได้เกลี้ยกล่อมเขาเลยรึไง?” จันวิภาขมวดคิ้ว แต่เดิมคิดว่าปาณีเป็นคนเอาไปให้จะได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่านี้ซะอีก! ปาณีตอบว่า “หนูเกลี้ยกล่อมแล้วค่ะ แต่คุณอาไม่ฟัง” ไม่เพียงแต่ไม่ฟังเท่านั้น ยังดุเธอชุดใหญ่อีกด้วย แม้จะไม่อยากล่วงเกินจันวิภา แต่เขายิ่งไม่อยากทำให้คุณอาไม่พอใจ จันวิภาพูดว่า “เขาคนนี้หัวแข็งจริงๆเลย” ปาณีอดไม่ได้ที่จะเข้าข้าง “ยาขมเกินไปค่ะ แค่ดมหนูยังไม่ไหวเลย หนูว่าอย่าให้คุณอากินเลยนะคะ” “ฉันก็ทำเพื่อหวังดีต่อเขาไม่ใช่หรอ?” จันวิภารู้สึกว่าการทุ่มเทของตัวเองสูญเปล่า “ถ้าเขาไม่ดีขึ้น พวกเธอก็จะไม่เอาลูกแล้วรึไง เธอไม่ถือสาแต่พ่อแม่ถือสานะ” กลับมาสู่หัวข้อนี้อีกแล้ว...... ปาณีตอบว่า “หนูอายุยังน้อยค่ะ ไม่รีบร้อนค่ะ” เธอยังไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัยเลย มีลูกตอนนี้คงไม่ใช่มั้ง! จันวิภามองไปยังท่าทางที่จริงจังของปาณี ยิ้มพูดว่า “โอเค เธอไปพักก่อนละกัน! เดี๋ยวฉันจะลองคิดหาวิธีอื่นดู” “วิธีอื่น?” ปาณีรู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าวิธีที่พี่คิดออกมาถึงไม่ค่อยดีกับเธอนักล่ะ? จันวิภามองดูเวลา “ถึงเวลาฉันค่อยบอกเธอนะ วันนี้ฉันต้องกลับแล้ว ลูกชายฉันส่งติรยากลับบ้านจนถึงตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย ไม่รู้ว่าไปทำอะไรถึงนานขนาดนั้น ฉันต้องไปตามหาเขาสักหน่อย!” หลังจากได้ยินติรยากับเวทัส ปาณีก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ไม่คิดเลยว่า เวทัสจะดีกับติรยาขนาดนี้ ถึงขั้นรู้แล้วว่าติรยาใส่ร้ายเธอ เขาก็ยังจะคบกับติรยาต่อ? ...... ปาณีกลับไปถึงชั้นบน ไวยาตย์กับธามนิธิกำลังคุยเรื่องงานกันอยู่ เสียงเรียกเข้ามือถือของเธอดังขึ้น กลัวว่าจะรบกวนพวกเขา ดังนั้นจึงเข้าไปรับสายในห้องน้ำ “พี่ พรุ่งนี้ว่างไหม? เราไปกินข้าวกัน!” สายจากนภันต์ แม้จะมีความเห็นต่อพ่อแม่ แต่ว่า นภันต์ก็ดีกับเธอมาก ท่าทีของปาณีก็ดี “นายอยู่ในเมืองชยุตหรอ?” “อื้ม ทีมของเรามีการแข่งขันออนไลน์” “แข่งเสร็จแล้วหรอ?” “อย่าพูดถึงมันเลย แพ้ตั้งแต่รอบที่ 2 แล้ว” นภันต์พูด “พี่จะไม่เลี้ยงข้าวเป็นการปลอบใจน้องชายสุดที่รักของพี่หน่อยหรอ? เราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ”