ตอนที่ 83

ต๭นที่ 83 วันนี้เป็นวันที่นัดทานข้าวกับพ่อแม่ของธามนิธิ ดังนั้น ปาณีจึงตื่นแต่เช้า ก็เพื่อที่จะไปรับพวกเขา ปาณีนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะเรื่องที่พ่อแม่จะมาทานข้าวกับพ่อแม่ของธามนิธิ ฝนสิริจ้องปาณีแวบหนึ่ง แค่คิดถึงเรื่องที่ปาณีประชดแม่โดยการไปแต่งงานกับคนอื่น ในใจฝนสิริก็โมโหมาก ความโกรธนี้แพ้ผ่านไปอาทิตย์หนึ่งก็ยังไม่หายเลย มองไปยังท่าทางที่ไม่ค่อยเป็นมิตรของฝนสิริแวบหนึ่ง ปาณีพูดอย่างเอาใจว่า “คนในครอบครัวของเขาดีมาก อีกเดี๋ยวพอแม่เจอเขาแล้ว ขอให้ท่าทีของแม่ดีหน่อยได้ไหมคะ?” ปาณีกลัวว่าแม่จะไม่ไว้หน้าจริงๆ เดี๋ยวคนที่ทำตัวไม่ถูกไม่เพียงแต่มีคนในบ้านวิสิทธิ์เวชเท่านั้น แต่รวมถึงเธอด้วย ฝนสิริไม่ได้รับน้ำใจของเธอเลย “ฉันเลี้ยงเธอมานานขนาดนี้ นี่ไม่ทันไรเธอก็พูดแทนคนอื่นแล้วใช่ไหม?” ปาณีตอบว่า “วันนั้นท่าทีที่แม่อยู่ต่อหน้าครอบครัวบ้านแก้วใสก็ดีไม่ใช่หรอคะ?” จริมกับแม่ของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าดูถูกครอบครัวของตัวเองเล็กน้อย แม่ยังมีท่าทีที่ดีขนาดนั้นเลย ปาณีคิดว่า ชัยพรกับฐิติพรเป็นคนที่อบอุ่นมาก ให้แม่ดีกับเขาหน่อย ไม่ยากมั้ง? ฝนสิริมองปาณีด้วยความโกรธ “แกยังกล้าพูดเรื่องในวันนั้นอีก! แกไม่ลองคิดดูว่าวันนั้นแกทำอะไรไว้กับฉันบ้าง” “ใช่ค่ะ วันนั้นหนูทำตัวไม่ดี ไม่ควรทำให้แม่ขายหน้าต่อหน้าคนในบ้านแก้วใส แต่แม่ลองคิดดูนะ ถ้าหากว่าวันนั้นหนูไม่พูดให้มันชัดเจน กลับไปแม่ก็ตกลงเขาไป หนูก็อยู่กับคนอื่นที่นี่แล้ว แม่จะไม่ขายหน้าแย่กว่าหรอคะ?” ตอนนี้ต้องกับความช่วยเหลือจากเธอ ปาณีก็ไม่กล้าแข็งข้อกับเธอมากนัก “......” ฝนสิริจ้องหน้าปาณีแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรต่อ ช่างเถอะ ไหนๆก็มากันแล้ว ...... ออกจากสถานีรถไฟฟ้า ธามนิธิก็โทรมาหาเธอ “พวกเขามาถึงรึยัง?” ปาณีตอบว่า “ถึงแล้วค่ะ พวกเราจะรีบเข้าไปค่ะ” ร้านที่นัดทานข้าวเป็นร้านสุกี้ร้านหนึ่ง จันวิภาเป็นคนจัดการเรื่องสถานที่ จันวิภาใส่ใจเรื่องนี้มาก รู้ว่าฐานะครอบครัวของปาณีไม่ค่อยดีนัก กลัวว่าหากไปร้านอาหารห้าดาวหรือร้านอาหารยุโรป จะทำให้พ่อแม่ของปาณีไม่ชินนัก ดังนั้น ก็เลยตั้งใจเลือกที่นี่โดยเฉพาะ ปาณีเพิ่งถึงหน้าร้าน ก็เห็นจันวิภายืนรออยู่ “พี่คะ” จันวิภายิ้ม สายตาของเธอตกอยู่บนตัวของฐิติพรแล้วพ่อของปาณี พูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นี่คงเป็นคุณอากับคุณน้าใช่ไหมคะ มาไกลขนาดนี้ ลำบากมากเลยนะคะ” วันนี้จันวิภาแต่งตัวไม่โอ้อวดเลย ชุดเดรสสีดำ สุภาพและเป็นทางการ ฝนสิริมองไปยังจันวิภาแวบหนึ่ง ตอบตกลงไปโดยที่ไม่กระตือรือร้นมากนัก จันวิภาไม่ได้ถือสาอะไร เธอเดินนำหน้าพาพวกเขาเข้าไปยังห้องที่จองไว้ ปาณีมองหน้าฝนสิริแวบหนึ่ง พูดเสียงเบาว่า “แม่..... แม่เป็นมิตรหน่อยได้ไหม? ทำอย่างกับเขาติดหนี้ตัวเองอย่างนั้น” “......” ...... จันวิภาพาครอบครัวของปาณีเข้ามาในห้อง พูดว่า “พ่อ แม่ พวกเขามาถึงแล้วค่ะ” ชัยพรและฐิติพรรีบลุกขึ้นต้อนรับ ท่าทีของฐิติพรดีมากๆ ไม่ถือตัวเลยแม้แต่น้อย กลัวว่าพ่อแม่ของปาณีจะอึดอัด แล้วมีความเห็นในใจ เธอยิ้มพูดว่า “รับนั่งเถอะค่ะ มาไกลขนาดนี้ ลำบากพวกคุณแล้วค่ะ” ท่าทีดีกว่าฝนสิริที่เอาใจสองแม่ลูกของบ้านแก้วตาเสียอีก ฝนสิรินับจำนวนคนในห้อง เห็นชัยพร ฐิติพร แล้วก็...... ธามนิธิที่นั่งอยู่บนรถเข็น ธามนิธิพูดว่า “สวัสดีครับคุณอาคุณน้า” ฝนสิริไม่เคยเจอธามนิธิ คิดมาตลอดว่าคนที่หลอกปาณีไปคือไวยาตย์ จึงไม่ได้ใส่ใจธามนิธิ เธอตอบว่า “ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น” จากนั้นก็นั่งลงพร้อมกับคุณพ่อของปาณี